«Κάθε μορφή διάκρισης απέναντι σε μια χώρα ή σε ένα άτομο, όποιο κι αν είναι, για λόγους ρατσιστικούς, θρησκευτικούς, πολιτικούς, φύλου ή άλλους είναι αντίθετη με το Ολυμπιακό κίνημα».

***

Η Ελλάδα, που η υποταγή της ελέγχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τον κ. Ρογκ, που η εθνική της κυριαρχία είναι τέτοιου επιπέδου ώστε να έρχονται Αγγλοι μπάτσοι (!) για να «επιβάλουν την τάξη» στο Φαληράκι της Ρόδου, έδειξε το... ανάστημά της απέναντι στον Φιντέλ Κάστρο!

Σκεφτείτε το: Από τη μια ο Σημίτης και ο Γιωργάκης. Από την άλλη ο Κάστρο! «Η Παξινού και η Ανουσάκη τσακώνονταν για τον ίδιο ρόλο», που θα λέγανε και οι θεατρόφιλοι...

***

Ο κ. Γιωργάκης, με δυο λόγια, θεωρεί ότι έχει το ανάστημα για να απαγορεύσει την είσοδο του Κάστρο στην Ελλάδα, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Χτες, μάλιστα, έθεσε τον Κάστρο στα πρόσωπα για τα οποία πρέπει να επιληφθεί η... Σένγκεν! Το ζήτημα είναι φαιδρό από μόνο του. Αλλά ποιος είπε ότι η φαιδρότητα δεν πάει χέρι χέρι με την αυθαιρεσία, με τον αυταρχισμό, με τις γονυκλισίες απέναντι στον ευρωατλαντικό φασισμό;

***

Πέραν τούτου, τα μέτρα και σταθμά της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά τη σχέση μεταξύ Ολυμπιάδας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καταγεγραμμένα. Καταγράφηκαν στη συνάντηση Μπους - Σημίτη. Εκεί που ο δεύτερος χάρισε μπλουζάκι με το σήμα του 2004 στο δολοφόνο χιλιάδων Ιρακινών. Και του απεύθυνε πρόσκληση να παραστεί στην Ολυμπιάδα. Φαίνεται ότι ο κ. Σημίτης εκτιμά αφάνταστα την προσφορά του Μπους στα ανθρώπινα δικαιώματα, δεδομένου ότι ως κυβερνήτης του Τέξας κατέχει το ρεκόρ εκτελέσεων στην ηλεκτρική καρέκλα...

***

Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη δεν είναι η πρώτη φορά που ντροπιάζει τον τόπο. Θυμηθείτε την υπόθεση Οτσαλάν. Θυμηθείτε την υπόθεση Μιλόσεβιτς. Θυμηθείτε ότι επί δικής της Ευρωπροεδρίας (άλλη μια «ιστορική επιτυχία»!) πάρθηκε η απόφαση της ΕΕ κατά της Κούβας. Τι θα γίνει στο τέλος; Ενα είναι σίγουρο: Ερθει δεν έρθει ο Κάστρο, τον καλέσουν ή όχι, οι κ. κ. Σημίτης και Γιωργάκης έχουν σίγουρο το μετάλλιο: Της Ολυμπιακής υποτέλειας και αυθάδειας, απέναντι σε μια χώρα, ένα λαό και έναν ηγέτη, που προφανώς και τους προκαλεί αλλεργία, καθώς ουδέποτε είπε «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ».