Τι να σου πω, ότι το επί δεκαετίες πρόβλημα - υποτίθεται ιδεολογικό - μεταξύ των δύο κομμάτων μάλλον βρήκε λύση, και μάλιστα με απλό τρόπο. Αντί να μπλέξουν τις ιδέες τους (ω διαλεκτική, τ' ακούς όλα αυτά!), έμπλεξαν τα μπούτια τους. Πού να το ήξερα κι εγώ πως το όλον πρόβλημα λύνεται με μια πλούσια νύφη οικογενείας. Ετσι λύνεται και το πρόβλημα της πατρίδος: Μια στρατιά από γαμπρούς και νύφες του ενός κόμματος θα παντρεύεται νύφες και γαμπρούς από το άλλο! Ισχύς εν τη ενώσει, και μάλιστα μέσω του φτερωτού κερδώου Ερμή, που με λίγο ρετούς θα γίνει γελαστός Ερως. Και θα αναρωτηθεί κάποιος: Καλά, και όλα αυτά που έσερναν το ένα κόμμα ενάντια στο άλλο; Τώρα μάλιστα, στις εκλογές, αποφάσισαν από κοινού, αντί για πλαστικές σημαίες και φεϊγβολάν, να μοιράζουν κουφέτα.

Στον γαμπρό, αν και γνωρίζω πως φιλοδοξεί να γίνει συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων ακολουθώντας τα ίχνη της Αγκάθα Κρίστι, αφιερώνω ένα ποίημα του Γκρέγκορι Κόρσο: «Πριν προλάβω μπροστά στον μέλλοντα πεθερό μου να φωνάξω χαρούμενος "λουκουμόσκονη, θέλω να γίνω γαμπρός", εκείνος με κοιτούσε σαν να έβλεπε όνειρο και σκεφτόταν τι σχήμα κουμπιά θα μπορούσε να κάνει από τα κόκαλά μου». Οσον αφορά τη νύφη, που φέρει ακέραια τη μεγαλομανία της οικογενείας της, σκεπτόμενος τι θα μπορούσα να της χαρίσω, άθελά μου θυμήθηκα τη ζωή της Μαρίας Αντουανέτας, γνωστής και ως Δεσποινίδος Παντεσπάνι, αποφεύγοντας με επιμέλεια τις τελευταίες σελίδες της βιογραφίας της (ξέρετε, εκεί όπου αναφέρεται η γκιλοτίνα κτλ. κτλ).

Παρ' όλα αυτά, εύχομαι στους ερωτευμένους βίον ανθόσπαρτον, να ζήσουν και με πολλούς απογόνους... συγγνώμη, πολλούς ψηφοφόρους, ήθελα να πω!