Στο Ισραήλ, όμως, δεν υπάρχουν μόνον οι κάθε λογής πολεμόχαρες φωνές. Υπάρχουν και οι φωνές της ειρήνης. Για παράδειγμα, οι άξιοι θαυμασμού 27 Ισραηλινοί πιλότοι, οι οποίοι, μιλώντας με τη συνείδησή τους, αρνήθηκαν τις άνωθεν διαταγές για βομβαρδισμούς αμάχων και για «δολοφονίες ακριβείας», στην Παλαιστίνη. Και είναι άξιοι θαυμασμού, γιατί δε χρειάστηκαν λίγο θάρρος για να υψώσουν φωνή αντίστασης στους στρατοκράτες του Ισραήλ, οι οποίοι έχοντας την αμέριστη στήριξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, επιχειρούν, με «γόμα» το αίμα, να σβήσουν από το χάρτη, την Παλαιστίνη. Και δε θα χρειαστούν λιγότερο σθένος για ν' αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες και τις συκοφαντίες που ακούγονται σε βάρος τους, καθώς και το Στρατοδικείο που θα στηθεί.

Πιότερο, όμως, από το θαυμασμό μας, αυτό που χρειάζονται τα άξια αυτά τέκνα του Ισραήλ - διότι ήρωας δεν είναι όποιος σκοτώνει, χωρίς έλεος, τα παιδιά της Ιντιφάντα, που πολεμούν με τις σφενδόνες για ν' αποκτήσουν πατρίδα, αλλά όποιος αντιστέκεται στο άδικο των ισχυρών, ακόμα κι αν είναι συμπατριώτες του - είναι η αλληλεγγύη μας. Εχουμε χρέος ν' αγωνιστούμε υπέρ των δικαιωμάτων τους, μαζί με τις φιλειρηνικές οργανώσεις του Ισραήλ, τις προσωπικότητες του Πνεύματος, των Πανεπιστημίων και του ισραηλινού στρατού, που τάσσονται, θαρρετά, στο πλευρό τους.