Οι υπαρκτές, συνεχώς αυξανόμενες και ελπιδοφόρες αυτές διεργασίες, βέβαια, δεν πρέπει να οδηγήσουν στην υποτίμηση των επίσης υπαρκτών μεγάλων και πολύμορφων δυσκολιών. Είτε αυτών, που έχουν την αφετηρία τους στην τεράστια δύναμη του αμερικανικού και διεθνούς γενικότερα ιμπεριαλισμού, όπως και στις πολύμορφες κρισιακές παρενέργειες και επιπτώσεις του εντεινόμενου συνεχώς «σαπίσματός» του. Είτε αυτών, που έχουν την αφετηρία τους στις κάθε λογής αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και ψευτοδιλήμματα, που έρχονται να υποσχεθούν έναν δίκαιο και ανθρώπινο καπιταλισμό, «εύκολους δρόμους», ριζικές αλλαγές χωρίς ταξικές συγκρούσεις, αγώνες και θυσίες. Μέχρι και ριζικές αλλαγές, που θα έρθουν λίγο - πολύ ως δώρο κάποιων διεθνών εξελίξεων, υπόσχονται μερικοί. Λες και δεν είναι η πάλη και οι κατακτήσεις του κάθε λαού στη χώρα του -με άλλα λόγια ο συσχετισμός δυνάμεων στο εθνικό επίπεδο- που σφραγίζει και τον αντίστοιχο κάθε φορά διεθνή συσχετισμό.

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, και χωρίς την παραμικρή υποτίμηση τόσο των μεγάλων δυσκολιών, όσο και των κινδύνων, που συνεπάγεται το αντιδραστικότατο πλέον σε όλες του τις εκφράσεις σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, οι λαοί αναδεύονται και αναζητούν διεξόδους. Οι αξεπέραστες αντιφάσεις του συστήματος γίνονται όλο και περισσότερο φανερές. Οι εντεινόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις δημιουργούν δυνατότητες πάλης και παρέμβασης. Και πάνω απ' όλα, τα συνεχώς εντεινόμενα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα απαιτούν λύσεις.