Στην πλατεία των «Εξι Δρόμων», στο μέρος όπου, στις 23 Νοέμβρη του 1947, όργανα της Ασφάλειας Λάρισας δολοφονούσαν τον 40χρονο Γραμματέα της Επιτροπής Πόλης Λάρισας του ΚΚΕ, πραγματοποιήθηκε, ανήμερα της 56ης επετείου της θυσίας του, μια λιτή και σεμνή εκδήλωση μνήμης και τιμής. Με τη διοργάνωσή της, το Κόμμα θέλησε να τιμήσει τη μνήμη ενός από τα ηρωικά παιδιά και με την παρουσία τους οι κομμουνιστές της Λάρισας και οι άλλοι αγωνιστές της Αριστεράς έδειξαν ότι ο λαός μας θυμάται τους ήρωές του και εμπνέεται από το παράδειγμά τους.

Ηταν εκεί σύντροφοι και συναγωνιστές του Σπύρου Καλοδίκη, που ζουν και διηγούνται περιστατικά από την αγωνιστική ζωή και δράση του. Κι άλλοι αγωνιστές της Αριστεράς και εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως ο δήμαρχος Νέσσωνος Γ. Γερογιάννης και οι Αγις Παπαστεργίου και Γ. Λαμπρούλης, δημοτικοί σύμβουλοι Λάρισας.

Ηταν εκεί στελέχη και μέλη του ΚΚΕ - ανάμεσά τους οι Γ. Χώτος και Χρ. Χαλκιάς, μέλη της ΚΕ του Κόμματος και ο βουλευτής Λάρισας Τ. Τσιόγκας - που συνεχίζουν, στις σημερινές συνθήκες, τον αγώνα για τα ίδια, ανεκπλήρωτα ιδανικά. Και πολλοί αγωνιστές της ΚΝΕ, που κρατούσαν κόκκινες σημαίες και φώναζαν συνθήματα υπέρ του ΚΚΕ. Νέοι κομμουνιστές, που υπόσχονται στους παλιότερους «άμμες δε γ' εσσόμεθα πολλώ κάρρονες» και ρίχνονται στη μάχη για το σοσιαλιστικό μέλλον, με πίστη και αισιοδοξία.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Ν. Αλεξανδρής, μέλος του Νομαρχιακού Γραφείου ΤΕΙ Λάρισας της ΚΝΕ. Στη συνέχεια, οι παρευρισκόμενοι ακούν με προσοχή τον Τάσο Τσιαπλέ, Γραμματέα της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ, να περιγράφει την πορεία του Σπύρου Καλοδίκη στο Κόμμα και στο Κίνημα. Συγκρατούν ότι «μιλούσε απλά, εκλαϊκεύοντας δύσκολες έννοιες, αγαπούσε τους συνεργάτες του και τους συνέπαιρνε με τον ενθουσιασμό του».

Κι ύστερα, καθώς η περιγραφή φτάνει στον ηρωικό θάνατό του, ένα ρίγος διαπερνάει τη σπονδυλική στήλη όλων. «Η ζωή για τους γενναίους επιφυλάσσει, πολλές φορές, πρόωρο τέλος», λέει ο ομιλητής κι εξιστορεί πως, την ώρα που το παλικάρι παλεύει με τον υπενωμοτάρχη, ένας συνεργάτης της Ασφάλειας, ο Μιχάλης Κωσταγιάννης, τον πυροβολεί πισώπλατα.

Η ομιλία τελειώνει με την επισήμανση ότι «έχουμε χρέος να συνεχίζουμε τον αγώνα του Καλοδίκη μέχρι την εκπλήρωση των στόχων του, που δεν είναι άλλοι από την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης για την ανατροπή της καπιταλιστικής κυριαρχίας και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας».

Υστερα ακούγονται ποιήματα του Βασίλη Ρώτα και του Γιώργου Κοτζιούλα, που απήγγειλαν η Δήμητρα Παπαστεργίου, πρόεδρος της Ενωσης Γυναικών και ο Ντίνος Ζήσου, μέλος της Επιτροπής Ειρήνης. Και μετά, το «Επέσατε θύματα...» να υγραίνει τα μάτια, να φλογίζει τις καρδιές και να σφίγγει τις γροθιές.

Ακολουθεί πορεία και κατάθεση λουλουδιών στο σημείο, όπου ο κομμουνιστής έπεσε στη γη, σηκώνοντας στα ουράνια την ανθρώπινη ύπαρξη...