Τα στοιχεία για την κερδοφορία των 25 μεγάλων επιχειρήσεων που παρουσίασε χτες ο «Ρ» είναι αποκαλυπτικά. Μας πληροφορούν πως την ώρα που ο πληθωρισμός αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό περίπου 3,5% και οι ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων γύρω και κάτω από τον πληθωρισμό, την ίδια ώρα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων αυξάνονται με διψήφιο ή και τριψήφιο αριθμό. Το ποσοστό αύξησης, 30%, που εμφανίζουν κατά μέσο όρο οι 25 μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, δεν αφορά κάποιες επιχειρήσεις που επέλεξε ο «Ρ» για να κάνει φανταχτερή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, ούτε είναι η εξαίρεση. Είναι ο ΚΑΝΟΝΑΣ. Αρκεί μια ματιά στις οικονομικές σελίδες των εφημερίδων.

Μια άλλη, εξίσου ενδιαφέρουσα, πλευρά είναι ότι οι εν λόγω 25 επιχειρήσεις μοιράστηκαν μεταξύ τους στο φετινό εννιάμηνο 700 εκατ. ευρώ περισσότερα κέρδη σε σχέση με το περσινό εννιάμηνο (Γενάρης - Σεπτέμβρης 2002). Αυτά τα παχυλά - και ταυτόχρονα προκλητικά - κέρδη δεν αποτελούν περιστασιακό φαινόμενο. Ούτε βέβαια πρόκειται για τυχαίο γεγονός. Είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και της «ελεύθερης» ή «απελευθερωμένης» αγοράς. Και τέτοιες ήταν οι πολιτικές (εισοδηματικές, φορολογικές, τιμολογιακές, αναπτυξιακές, επενδυτικές κλπ.), που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ, αρχικά, όσο και του ΠΑΣΟΚ από το 1993 μέχρι σήμερα. Αυτές οι πολιτικές, που τις βιώνουμε σε «γαλαζοπράσινη» παραλλαγή, έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό. Πλήττουν ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και ευνοούν συνολικά το μεγάλο κεφάλαιο.

Και ενώ αυτές οι πολιτικές έχουν αποδειχτεί θερμοκήπιο για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και πεδίο όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ερίζουν μεταξύ τους - όπως έκαναν και χτες στη Βουλή ο πρωθυπουργός με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης - για δευτερεύοντα ζητήματα. Και δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Η πολιτική τους, πολιτική που υπηρετεί την ολιγαρχία του πλούτου, πρέπει να προπαγανδίζεται με τρόπο που να συγκαλύπτει την ουσία της. Υπεραμυνόμενοι λοιπόν αυτής της οικονομικής πολιτικής, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποφεύγουν, σαν ο διάβολος το λιβάνι, να μιλήσουν για τα υπερκέρδη, προτιμώντας να επικεντρώσουν την αντιπαράθεσή τους σε επιχειρήματα του τύπου «εμείς θα αντιμετωπίζαμε την ακρίβεια ή την ανεργία καλύτερα από εσάς»! Απέναντι στους πολιτικάντηδες που υποστηρίζουν πως για τα λαϊκά προβλήματα φταίνε κάποια επιμέρους λάθη και παραλείψεις (ΠΑΣΟΚικό επιχείρημα) ή ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζεται η συγκεκριμένη πολιτική (επιχείρημα της ΝΔ), η καλύτερη απάντηση από την πλευρά των εργαζομένων και όλων εκείνων που πληρώνουν τα σπασμένα της πολιτικής της ΟΝΕ και των μεγαλοεπιχειρηματιών πρέπει να είναι μια: Φτάνει πια η κοροϊδία. Την απάντηση αυτή μπορούν να την εκφράσουν με τους διεκδικητικούς αγώνες τους και με στόχους που να καλύπτουν όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους, αλλά και με την ψήφο τους στις ερχόμενες εκλογές. Μαυρίζοντας όλους εκείνους που υπεραμύνονται - με το αζημίωτο - των πολιτικών που εξασφαλίζουν κέρδη και υπερκέρδη στο κεφάλαιο με τη λεηλάτηση των λαϊκών εισοδημάτων και ενισχύοντας τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.