Πολλή συζήτηση γίνεται για το αν οι χώρες της ΕΕ καταφέρουν να συμβιβαστούν και να εγκρίνουν το Ευρωσύνταγμα. Τι είναι, όμως, αυτό το Ευρωσύνταγμα;

ΕΙΝΑΙ μια ακόμη Συνθήκη της ΕΕ που συμπεριλαμβάνει όλες τις προηγούμενες, (Μάαστριχτ, Αμστερνταμ, Νίκαια), για τη διακρατική λειτουργία και δράση της ΕΕ. Δεν είναι ακριβώς ταυτόσημο με το Σύνταγμα του έθνους - κράτους. Θεμελιακό ζήτημα είναι η κατοχύρωση της «επιχειρηματικής ελευθερίας». Ας το δούμε πιο συγκεκριμένα.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ θεμελιώδες χαρακτηριστικό του είναι η επαναβεβαίωση πολλαπλά, σε διάφορα άρθρα (ιδίως άρθρα 3,4,12) ότι θεμέλιο της ΕΕ είναι οι τέσσερις ελευθερίες, η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, των εμπορευμάτων των υπηρεσιών και προσώπων, η ελεύθερη αγορά, η ασυδοσία δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου. Επίσης, επαναβεβαιώνεται όλη η πολιτική που σχετίζεται με την Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση (ΟΝΕ). Κατοχυρώνονται, δηλαδή, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ξήλωμα των κοινωνικών κατακτήσεων, η εξάπλωση της φτώχειας για τα λαϊκά στρώματα.

Το δικαίωμα για δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, γίνεται εμπόρευμα και θυσιάζεται στο βωμό της ΟΝΕ και των υπερκερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

ΕΠΙΣΗΣ, το Ευρωσύνταγμα ευνοεί ολοένα και περισσότερο τη συγκέντρωση αρμοδιοτήτων και εξουσιών στην ΕΕ σε σχέση με τα κράτη - μέλη. Ολ' αυτά, τα οποία ισχυροποιούν τις ηγετικές καπιταλιστικές χώρες με την επέκταση της εφαρμογής της ειδικής πλειοψηφίας για τη λήψη αποφάσεων, την εκλογή προέδρου και τη μη αντιπροσώπευση των πιο αδύνατων κρατών στην Κομισιόν. Υποβαθμίζεται ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων, εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα. Ταυτόχρονα, ενισχύεται και η εθνική κρατική εξουσία σε βάρος των λαών των κρατών - μελών, με τους τρομονόμους, το ευρωένταλμα σύλληψης, τη δικαστική συμφωνία και τη συμφωνία έκδοσης προσώπων με τις ΗΠΑ. Ετσι, υπάρχει δήθεν κατοχύρωση του τεκμηρίου αθωότητας ή της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, τα οποία όμως έχουν πληγεί σοβαρά στην πράξη με τις Συνθήκες Σένγκεν, Ευρωπόλ και τη νομιμοποίηση του ηλεκτρονικού φακελώματος, ενισχύοντας την κρατική καταστολή κατά του λαϊκού κινήματος.

ΥΠΑΡΧΕΙ ακόμη ρητή αναφορά σε στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων της ΕΕ (άρθρο 40). Στο άρθρο 42 γίνεται ρητή αναφορά στο δόγμα του προληπτικού πολέμου, καθώς αναφέρεται σε κινητοποίηση στρατιωτικών μέσων για την πρόληψη τρομοκρατικής απειλής. Ακόμη, με το άρθρο 42 δίνεται η δυνατότητα ακόμη και για χρήση στρατιωτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της ΕΕ ενάντια στους λαούς, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Το άρθρο αυτό προβλέπει τη στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ σε κράτος - μέλος για την «πρόληψη τρομοκρατικής απειλής» ή για την «προστασία των δημοκρατικών θεσμών» ή μετά από «αίτημα των πολιτικών αρχών ενός κράτους σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης».

ΤΕΛΟΣ, υπάρχει μια επικίνδυνη αναφορά στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, τα οποία «συμβάλλουν στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής συνείδησης» (άρθρο 45). Είναι σαφές ότι γίνεται προσπάθεια να εξοβελιστούν όποιες πολιτικές δυνάμεις αμφισβητούν λιγότερο ή περισσότερο την ιμπεριαλιστική ΕΕ, αφού τα ευρωκόμματα θα εγκρίνονται από την ΕΕ και είναι υποχρεωμένα να συμπεριλαμβάνουν στους σκοπούς τους ότι εναρμονίζονται και υπηρετούν τις συνθήκες της ΕΕ.