Το 35ωρο, το Κυπριακό, ο δικομματισμός και ζητήματα συνεργασιών απασχόλησαν κατά κύριο λόγο τη συζήτηση της Αλ. Παπαρήγα με τους δημοσιογράφους. Παραθέτουμε αποσπάσματα από τις σχετικές ενότητες:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Παπαρήγα, επειδή ακούμε το τελευταίο διάστημα έτσι μία ρητορεία προεκλογική κι αυτή για το 35ωρο, θέλω να σας ρωτήσω επί της ουσίας, τι έχετε να πείτε για την κατάργηση του 40ωρου εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην καθημερινότητα του πολίτη, που αυτό είναι το βασικό κατά τη γνώμη μου;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Μην σας κάνει εντύπωση. Μπορεί από πολλές μεριές να ακούγεται το ίδιο σύνθημα και ο καθένας να εννοεί άλλο. Βεβαίως, είναι ώριμο σήμερα το 35ωρο, παίρνοντας υπόψη την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, παίρνοντας υπόψη αν θέλετε και την ανεργία, ορισμένες πλευρές μπορούν να συνδεθούν με το ζήτημα, όχι όμως απόλυτα.

Και απ' αυτή την άποψη εμείς παλεύουμε για γνήσιο 35ωρο, δυστυχώς αναγκαζόμαστε να βάζουμε και επίθετα δίπλα στα αιτήματά μας, 5 μέρες δουλιάς, 7ωρο, καθολικό, ώστε να μην γίνει όπλο το 35ωρο εναντίον των μικρομεσαίων και με μέτρα υπέρ των μικρομεσαίων και όχι με τη λογική τη συνολική διευθέτηση χρόνου και στο πλαίσιο των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

Διότι το 35ωρο που εφάρμοσε η κυβέρνηση της κεντροαριστεράς στη Γαλλία, όπως το 35ωρο που εφαρμόστηκε σε πολλές περιπτώσεις στη Γερμανία, στην ουσία συνοδεύτηκε με μείωση των αποδοχών. Εμείς ζητάμε όχι απλώς να μην υπάρχει μείωση, αλλά πρέπει να προσαρμοστούν και να αυξηθούν οι αποδοχές με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και την κερδοφορία. Και τελικά εντάχθηκε μέσα στο σύστημα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Κι αυτό το νόθο 35ωρο δεν το θέλουμε.

Λοιπόν, θυμηθείτε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ούτε και το νόθο 35ωρο θα κάνει, αν γίνει κυβέρνηση. Και η Νέα Δημοκρατία το ίδιο. Και η απάντηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί να είναι το νόθο 35ωρο της Γαλλίας και της Γερμανίας, αλλά το γνήσιο. Διότι, κοιτάξτε να δείτε, δεν μπορούμε στο λαϊκό κίνημα να υιοθετήσουμε τη γραμμή «ΜΑΖΙΝΟ». Ξέρετε τι είναι η γραμμή «ΜΑΖΙΝΟ». Δηλαδή, στο όνομα του ρεαλισμού να προβάλλουμε τα ελάχιστα αιτήματα για να πετύχουμε κάτι. Πρέπει να προβάλλεις τα αιτήματα που έχει ανάγκη σήμερα ο εργαζόμενος, ούτε το μάξιμουμ, ούτε το μίνιμουμ, αυτά που σήμερα έχει ανάγκη ο εργαζόμενος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σε σχέση με το 35ωρο, ενδιαφέρει κάθε εργαζόμενο. Ωστόσο, υπάρχει μία σοβαρή άποψη που λέει ότι υπάρχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας και με την καθιέρωση του 35ωρου θα επιταθεί αυτό το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, άρα θα είναι και μπούμερανγκ για τους εργαζόμενους.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Αυτή η λογική, ξέρετε τι λέει; Οτι κάθε βήμα βελτίωσης στη ζωή των εργαζομένων, που είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο, υπονομεύει, λέει, την ανταγωνιστικότητα. Εγώ θα το βάλω στην πραγματική του διάσταση. Υπονομεύει την κερδοφορία. Εμείς δε θέλουμε μια ελληνική ανταγωνιστική οικονομία, η οποία συνθλίβει το δικαίωμα των εργαζομένων. Αυτός είναι ο ανταγωνισμός.

Αυτή την ανταγωνιστική ελληνική οικονομία, εμείς την πολεμάμε, γιατί ζούμε στον κόσμο μας. Στον κόσμο όμως που βασίζεται στα συμφέροντα των εργαζομένων. Και εδώ να πούμε το εξής: Υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης, είναι αλήθεια. Υπάρχει η ανάπτυξη εκείνη που μπορεί να έχει και μεγάλους ρυθμούς κατά περιπτώσεις, αλλά και στην πορεία θα έχει και κρίσεις, που συμφέρει τα κέρδη, που συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο και υπάρχει και η ανάπτυξη που συμφέρει τους εργαζόμενους.

Εμείς είμαστε με εκείνον τον άλλο δρόμο. Είμαστε δηλαδή στο δικό μας κόσμο, που νομίζουμε ότι αυτός δεν είναι δικός μας κόσμος, γιατί αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν είμαστε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, τι να κάνουμε δηλαδή; Στον κόσμο που ζει το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, στον κόσμο του ΣΕΒ, των εφοπλιστών.