Οι Ολυμπιακοί Αγώνες εκθειάστηκαν σαν η «νέα μεγάλη ιδέα του έθνους». Πίσω, όμως, από τα μεγάλα λόγια για τον «πολιτισμό», την «ανάπτυξη» και τη «διαφήμιση» της χώρας, θεωρίες που συνεχίζουν να προβάλλονται σαν βασικά συστατικά αυτών των Αγώνων, η πραγματικότητα αναδεικνύεται κάτι παραπάνω από γκρίζα:

Καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, δυσβάστακτο οικονομικό βάρος, επέλαση των πολυεθνικών και των εργολάβων, τσιμεντοποίηση της Αθήνας, περιορισμός δημοκρατικών ελευθεριών, κλίμα αστυνομοκρατίας και στρατοκρατίας, επιβολή καθεστώτος ΝΑΤΟικής τρομοκρατίας.

Μας λένε ότι είναι το «αναγκαίο» τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για το Ολυμπιακό «ιδεώδες». Αλλά την ίδια ώρα που το «ιδεώδες» μοιάζει με «πουκάμισο αδειανό», το μοναδικό που ορθώνεται μπροστά μας με «σάρκα και οστά» είναι το τίμημα. Ενα τίμημα μεγάλο. Πολύ μεγάλο...