Με δεδομένο πλέον το «Οχι» στο «σχέδιο Ανάν», πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου, αλλά και των άμεσα εμπλεκομένων χωρών (Ελλάδα - Τουρκία), ο λεγόμενος διεθνής παράγοντας και, βέβαια, οι «ιμάντες χειραγώγησης» της κοινής γνώμης (ΜΜΕ) ρίχνουν ήδη το βάρος τους στη διαμόρφωση των συνθηκών της «επόμενης μέρας», χωρίς, να παραλείπουν τις τελευταίες προσπάθειες περιορισμού της έκτασης και έντασης του «όχι» των Ελληνοκυπρίων.

Δύο, απ' ότι φαίνεται, είναι οι βασικές τους επιδιώξεις. Πρώτον, να μην αποτελέσει το «όχι» στο σημερινό δημοψήφισμα, τον ενταφιασμό του «σχεδίου Ανάν» στη συνείδηση των Ελληνοκυπρίων και αφετηρία εξελίξεων σε θετική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Γι' αυτό και προεξοφλούν την επαναφορά του «σχεδίου», μαζί με τις όποιες βελτιώσεις, μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης. Και δεύτερον, επιχειρούν την εκμετάλλευση των τρεχουσών εξελίξεων, με το βλέμμα στραμμένο στην επικείμενη μάχη των ευρωεκλογών, στην οποία θα πάρει μέρος και το ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκλογές, οι οποίες έχουν εύλογη και ιδιαίτερη σημασία, ειδικά για την Κύπρο.

Ταυτόχρονα, επιχειρούν - με τον έναν ή άλλο τρόπο - να βάλουν στο περιθώριο μια σειρά κρίσιμα ζητήματα, τα οποία αναδείχτηκαν ακόμη περισσότερο με το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησε η όλη ιστορία του Κ. Αναν και του ομώνυμου «σχεδίου». Ακολουθήθηκε ή όχι μια πορεία αποδιεθνοποίησης του χαρακτήρα και του περιεχομένου του Κυπριακού - την τελευταία 12ετία (τουλάχιστον) - και μετατροπής του σε δικοινοτικό πρόβλημα; Ποια είναι τα αποτελέσματα από τον εγκλωβισμό του στις «καλές προθέσεις» του λεγομένου διεθνούς παράγοντα, δηλαδή των ΗΠΑ και της ΕΕ; Δικαιώθηκαν οι όποιες προσδοκίες, ιδιαίτερα, από την τελευταία; Και, τέλος πάντων, μια ελάχιστα δίκαιη και βιώσιμη λύση θα έρθει, ως προσφορά των δυνάμεων αυτών ή θα είναι καρπός της πάλης του κυπριακού λαού (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων), σε ασίγαστη διαπάλη με την επιδίωξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, να επιβάλουν «λύση», ανάλογης των επιδιώξεών τους στην ευρύτερη περιοχή;