Το 1997 έγινε η πρώτη ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές και αφορούσε χρέη ύψους 200 δισεκ. δρχ. Η δεύτερη έγινε το Μάη του 2002, για χρέη ύψους 355 δισεκ. δρχ. Και τώρα, ο νέος υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, μιλά για ήδη υπάρχοντα χρέη ύψους πλέον των 2 δισεκ. ευρώ (περίπου 700 δισεκ. δρχ.), τα οποία, μάλιστα, αυξάνονται με ρυθμό 200 εκατ. ευρώ ανά τρίμηνο. Και, βέβαια, καλούνται και πάλι οι εργαζόμενοι να πληρώσουν τα «σπασμένα», μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.

Με άλλα λόγια, η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και, μάλιστα, με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Και η βασική αιτία του προβλήματος δε βρίσκεται στην κακοδιαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως είπε ο κ. Αλογοσκούφης, χωρίς να υποτιμούμε και την πλευρά αυτή. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στη συστηματική υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό (τα τελευταία χρόνια η κρατική επιχορήγηση έχει περιοριστεί στο 3,2% έως 4,2% των εσόδων των νοσοκομείων) και στη γενίκευση της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας, η οποία - μαζί με το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς» - έχει μετατρέψει τα νοσοκομεία σε «χρυσοφόρα» κανάλια διοχέτευσης τεραστίων κερδών στις κάθε λογής ιδιωτικές επιχειρήσεις (βιομηχανίες, προμηθευτές, κλπ).