Κάνοντας σήμερα, με την ευκαιρία των ευρωεκλογών, απολογισμό του κέρδους και της ζημίας που προήλθε για το λαό μας από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΟΚ και στην ΕΕ χρήσιμο είναι να θυμηθούμε πώς έβλεπε σχετικά τα πράγματα και τι έγραφε για τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ σαράντα χρόνια πριν, το 1963, ο καθηγητής του ΕΜΠ κομμουνιστής και βουλευτής της ΕΔΑ Νίκος Κιτσίκης που είναι τόσο επίκαιρα και σήμερα:

«Σήμερα ακόμη πολλοί δε γνωρίζουν ότι η Κοινή Αγορά θα ξεριζώσει τα αγροτικά νοικοκυριά, θα παρασύρει και θα εξαφανίσει βιομηχανίες, θα συντρίψει βιοτεχνίες, θα πλήξει θανάσιμα τα μεσαία στρώματα, θα δημιουργήσει εξοντωτικό ανταγωνισμό των Ελλήνων επαγγελματιών με τους ξένους στους οποίους θ' ανοίξουμε διάπλατα τις πόρτες, θα σκλαβώσει τη χώρα μας στο ξένο κεφάλαιο με απροσμέτρητες συνέπειες, θα γίνεται μέρα με τη μέρα φτωχότερη, γιατί θα παράγει λιγότερα, αφού δε θα μπορεί να αντέξει στο γεωργικό και βιομηχανικό ανταγωνισμό, αλλά θα κατακλυστεί από ξένα προϊόντα.

Η σύνδεση θα έχει μέγιστο ανασταλτικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της ελληνικής βιομηχανίας, ότι θα δυσχεράνει σε μέγιστο βαθμό κάθε προσπάθεια, όχι μόνο της βαριάς βιομηχανίας, την οποία οριστικά θα ματαιώσει, αλλά και της ελαφράς των μέσων καταναλώσεως, την οποία σοβαρότατα θα περιορίσει, ότι θα επηρεάσει δυσμενέστατα και τη γεωργική παραγωγή, η οποία επίσης θα συμπτυχθεί στα όρια που επιτρέπουν τα συμφέροντα των χωρών που παράγουν όμοια γεωργικά προϊόντα και ότι η βιοτεχνία μας θα συντριβεί.

Η πραγματοποίηση της ΕΟΚ αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας σειράς προσπαθειών της διεθνούς πολιτικής του κεφαλαίου υπό την καθοδήγηση της χρηματιστικής ολιγαρχίας των ΗΠΑ και εκφράζει τη σημερινή οικονομική πολιτική του ιμπεριαλισμού.

Σκοπός, λοιπόν, της συνδέσεως με την ΕΟΚ είναι πολιτικός και όχι οικονομικός. Μεταβαλλόμεθα σε μια επαρχία της Δύσεως και το κάνουμε αυτό με άπειρη αγαλλίαση, διότι θα έχουμε την τιμή να είμαστε οι "πτωχοί συγγενείς" των εξ.

Η αγάπη των "υψηλών μας συγγενών" είναι γνωστή από το παρελθόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ιστορικό της γερμανικής υψικαμίνου που μας δόθηκε το 1948 αντί πολεμικής αποζημιώσεως. Αφού έμεινε αρκετό καιρό αζήτητη στο Αμβούργο ξεπουλήθηκε σε ευτελή τιμή».

Τα χρόνια 1945 - 1960, η εκβιομηχάνιση της χώρας μας συνάντησε λυσσώδη αντίσταση των βιομηχανικών χωρών της Ευρώπης, κυρίως του Βελγίου και της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών, εξαιτίας της οικονομικής αυτοτέλειας της Ελλάδας που θα έφερνε ύστερα από λίγα χρόνια. Περισσότερο ακόμη αντέδρασαν οι βιομηχανικές χώρες, γιατί θα έπαυαν να παίρνουν για το τίποτα τα πλούσια μεταλλεύματά μας.

Ετσι η Ελλάδα, θυσίασε τις επιδιώξεις της, υποχώρησε στην αξίωση των συμμάχων και φίλων να παραμείνει αυτή χωρίς βασικές και ιδίως μεταλλουργικές βιομηχανίες. Επίσης, η αμερικανική αποστολή στην Αθήνα δήλωνε: «Η Ελλάς είναι χώρα γεωργική και οφείλει να παραμείνει γεωργική. Δεν είναι δυνατόν να ιδρύσει εργοστάσια ικανά να συναγωνιστούν τα εργοστάσια των βιομηχανικών χωρών, εκτός αν τα προϊόντα τους προστατευτούν δασμολογικά και τούτο αντιβαίνει προς τις γενικές αντιλήψεις μας. Εκτός τούτου, το πρόγραμμα είναι πρόγραμμα αυτάρκειας και τούτο επίσης δεν είναι ανεκτόν».

Βλέπουμε σήμερα πόσο πετυχημένα είχε προβλέψει η τότε αριστερά για τα τόσα κακά που έρχονταν από τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ και τις μετεξελίξεις της, όπως η ΕΕ, το Μάαστριχτ κλπ. Ετσι επαληθεύτηκαν αυτά τα οποία έγραφε ο καθηγητής.

Σήμερα, η ΕΕ με τα διάφορα πακέτα που δήθεν ενισχύουν οικονομικά διάφορα μεγάλα τής επιλογής τους έργα, τα οποία δεν είναι από μόνα τους αναπτυξιακά, ενώ, αντίθετα, η βιομηχανική ανάπτυξη με τη στήριξη της βαριάς βιομηχανίας και βιοτεχνίας μας, οι οποίες ουσιαστικά έχουν σβήσει ή σβήνουν σταδιακά με την ενσωμάτωση των εθνικών οικονομιών με τις ιδιωτικοποιήσεις, γεγονός που οδηγεί στην απαξίωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων των χωρών.

Ακόμη και στη Μ. Βρετανία, το προοδευτικό κίνημα αντέδρασε εναντίον της ΕΟΚ και στο δημοψήφισμα του 1976, για το εάν θα μπουν στην ΕΟΚ, η αριστερά πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος τοποθετήθηκε και αγωνίστηκε εναντίον της σύνδεσης με την ΕΟΚ με επικεφαλής τον τότε υπουργό βιομηχανίας Tony Benn της εργατικής κυβέρνησης, ο οποίος έλεγε στις συζητήσεις που γίνονταν στην τηλεόραση ότι «μέχρι τώρα οι βασιλιάδες με τα σαρίκια και τις χλαμύδες τους έρχονταν από τις αποικίες για να μας εκλιπαρήσουν για την οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία τους, τώρα, εάν συνδεθούμε με την ΕΟΚ θα πηγαίνουμε εμείς στους Γερμανούς και στους Γάλλους για να ζητήσουμε την οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία μας».

Βλέπουμε ακόμη και σήμερα ότι οι Εγγλέζοι αντέδρασαν και αντιδρούν στα θέματα της ΟΝΕ, του Ευρώ κλπ.

Τα ίδια ισχύουν και στη γεωργία μας με τα αντίστοιχα πακέτα (κονδύλια) από την ΕΕ, που είχαν τελικό σκοπό τον περιορισμό της αγροτικής απασχόλησης και της συγκέντρωσης της γης σε λίγα χέρια. Ηδη ξεκληρίστηκαν 176.000 περίπου αγροτικά νοικοκυριά και περιορίστηκε σημαντικά η αγροτική μας παραγωγή.

Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος για την αγροτιά μας, την οικονομία και τον πληθυσμό της χώρας μας, είναι η επερχόμενη λαίλαπα και επέλαση των μεταλλαγμένων προϊόντων και καλλιεργειών, με τη βούλα της ΕΕ, που θα πλημμυρίσουν τις αγορές και τα σπίτια μας.

Τα μεταλλαγμένα αγροτικά προϊόντα είναι το νέο «μοντέρνο» προϊόν των μεγάλων πολυεθνικών της χημικής γεωργίας, αλλά και των μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιριών του κόσμου.

Οπως στην πράσινη επανάσταση εισήγαγαν τα χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα, μεταβάλλοντας το αγροτικό αγαθό σε εμπορικό προϊόν και το δημιουργό αγρότη σε εργάτη βιομηχανοποιημένης γεωργίας, έτσι και τώρα, με τη χρήση πανάκριβης τεχνολογίας, εισάγουν οι πολυεθνικές νέους οργανισμούς, γενετικά τροποποιημένους, για να υποδουλώσουν όχι μόνο τον αγρότη, αλλά και τον καταναλωτή.

Το θέμα των μεταλλαγμένων δεν είναι μόνο ηθικό. Δε μας ενοχλεί μόνο το γεγονός ότι κατασκευάζουν και απελευθερώνουν στη φύση και στο πιάτο μας οργανισμούς που η φύση ποτέ δε θα μπορούσε να δημιουργήσει.

Ούτε είναι μόνο αισθητικό. Διότι, ακόμη και τα τερατουργήματα που παράγουν οι πολυεθνικές, όπως οι τριπλάσιοι σε μέγεθος σολομοί ή οι πλαστικές τομάτες μπορεί και να τα συνηθίσουμε.

Ούτε είναι μόνο ένα θέμα αποκλειστικά περιβαλλοντικό. Γιατί ως τέτοιο θέμα το αντιμετωπίζουν όλοι οι σύμμαχοι των πολυεθνικών που βέβαια διστακτικά και διακριτικά το υποστηρίζουν (βλ. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ). Και θέλουν να το αντιμετωπίζουν σαν ένα θέμα επιστημονικό, που δήθεν ο κοσμάκης δεν καταλαβαίνει, και με τη βοήθειά τους θα το καταλάβουμε... Και έτσι μας αποπροσανατολίζουν από την πραγματική ουσία και έκταση του θέματος:

Τα μεταλλαγμένα προϊόντα είναι ένα θέμα κυρίως ΤΑΞΙΚΟ. Είναι ο απόλυτος έλεγχος του αγρότη και του καταναλωτή. Δηλαδή ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Και αυτό διότι:

- Η μετάλλαξη που προκαλείται στον οργανισμό είναι μόνιμη και μη αντιστρέψιμη.

- Η μετάλλαξη αυτή προσδίδει ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό (θετικό όπως ισχυρίζονται οι πατέρες των «Μοσάντο» και «Μπάγερ»), το οποίο στην ουσία είναι χρήσιμο μόνο στην τσέπη τους. Για παράδειγμα, το ζωικό γονίδιο που τοποθετούν στο φυτό της σόγιας και καλλιεργείται σήμερα σχεδόν σε όλη την Αμερική και τον Καναδά, δεν προσδίδει απολύτως κανένα ποιοτικό χαρακτηριστικό στο νέο φυτό - τέρας. Παρά μόνον του προσδίδει αντοχή στο χημικό - συνθετικό ζιζανιοκτόνο που εντελώς τυχαία παράγει η ίδια πολυεθνική. Ετσι, ο παραγωγός που καλλιεργεί σήμερα μεταλλαγμένη σόγια είναι αναγκασμένος να αγοράζει το συγκεκριμένο φάρμακο της εταιρίας.

Το νέο αυτό γονίδιο, που φέρει ο μεταλλαγμένος οργανισμός, διασπείρεται σε όλα τα μήκη και πλάτη, μολύνοντας και τα μη μεταλλαγμένα φυτά. Ετσι, ακόμη και ο αγρότης που δεν καλλιεργεί μεταλλαγμένα, πολύ σύντομα θα μολυνθεί η φυτεία του, και θα είναι και αυτός υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί τα ίδια χημικά σκευάσματα. Συμπερασματικά, λοιπόν, ο στόχος των πολυεθνικών είναι ένας: Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ, Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ.

Και εάν μας λένε σήμερα οι ευαίσθητες και καλοκάγαθες πολυεθνικές φαρμάκων ότι το κάνουν για να μην υποσιτίζεται ο κόσμος, τότε απλώς μας δουλεύουν. Γιατί οι επιστημονικές μελέτες που δημοσιεύονται για το θέμα του επισιτισμού καταμαρτυρούν ότι σήμερα παράγουμε στον πλανήτη διπλάσια ποσότητα θερμίδων απ' αυτήν που είναι αναγκαία για να ζήσουμε.

Αρα, δε μας είναι καθόλου αναγκαία τα μεταλλαγμένα, για να παράγουμε μεγαλύτερες ποσότητες τροφίμων. Αντιθέτως, θα μπορούσαμε να ζήσουμε και με πολύ λιγότερα, αρκεί να τα μοιράζαμε δίκαια. Αρκεί να μην τα πετάγαμε στις χωματερές. Αρκεί να σεβόμασταν τη φύση και να την αφήναμε αβίαστη να παράγει αυτά που ξέρει πολύ καλύτερα από εμάς.

Νομίζω, λοιπόν, πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε μ' αυτόν τον τρόπο το θέμα των μεταλλαγμένων. Να συνειδητοποιήσουμε πως τα μεταλλαγμένα αποτελούν το μεγαλύτερο και πιο ακριβό όπλο του καπιταλισμού. Ελεγξαν το πετρέλαιο και τα καύσιμα του πλανήτη, αγόρασαν όλα τα κοιτάσματα ουρανίου για πυρηνική ενέργεια, τώρα το τελευταίο που τους μένει να ελέγξουν είναι η γη και το φαγητό μας. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ενωση υπέκυψε στην τεράστια πίεση των εταιριών, όχι μόνο αμερικανικών, και ενώ αρχικά αντιμετώπιζε το θέμα των μεταλλαγμένων με σκεπτικισμό, σήμερα το δέχεται και επιτρέπει τόσο την καλλιέργεια των φυτών αυτών όσο και την κυκλοφορία προϊόντων με μεταλλαγμένες πρώτες ύλες.

Ο μόνος περιορισμός που τίθεται, αν και αστείος, είναι η υποχρεωτική σήμανση των προϊόντων αυτών στην ετικέτα τους. Περιορισμός που θα καταργηθεί στο άμεσο μέλλον, αφού ήδη οι εταιρίες των ΗΠΑ εκδήλωσαν την έντονη αντίθεση στη σήμανση αυτή.

Δηλαδή, μας δηλώνουν ευθέως ότι θέλουν και να το κρύψουμε από τον κόσμο το ποιο προϊόν είναι και ποιο όχι μεταλλαγμένο.

Γεγονός, πάντως, είναι ότι με την απόφαση αυτή της ΕΕ ελευθερώνεται ο δρόμος για την παραγωγή και κατανάλωση γενετικά τροποποιημένων προϊόντων. Ελευθερώνεται ο δρόμος για το μεγαλύτερο έγκλημα του πλανήτη και για την επιβλητικότερη υποδούλωση της πρωτογενούς παραγωγής στο κεφάλαιο των πολυεθνικών.

Η επίθεση, όμως, συνεχίζεται και κατευθύνεται τώρα αποκλειστικά, στο πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας μας, στα παιδιά μας, στη νεολαία μας, στη μόρφωσή τους, στην Παιδεία:

Η πρόσφατη επιδρομή της ΕΕ για την αναγνώριση των Ινστιτούτων (Κέντρων Σπουδών) σαν πανεπιστήμια είναι ένα χτύπημα για την υποβάθμιση των πανεπιστημιακών σπουδών στην Ελλάδα, για μαζική παραγωγή στελεχών που θα επανδρώσουν τη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις με φθηνό προσωπικό.

Σε καμία χώρα της Ευρώπης δε συμβαίνει αυτό, ούτε στην Αγγλία, ούτε στη Γερμανία κλπ. Οι «εγκέφαλοι» της ΕΕ πήραν μια απόφαση για να εξυπηρετήσουν τους επιχειρηματίες των ιδιωτικών κέντρων σπουδών και να περάσουν στην Ελλάδα την ιδέα των ιδιωτικών πανεπιστημίων από το «παράθυρο» και ιδιαίτερα βοηθούμενοι από τη ΝΔ (βλ. θέσεις ευρωβουλευτή Χατζιδάκη), αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Επίσης, μετατρέπουν σχετικά τα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε θυγατρικές των επιχειρήσεών τους.

Και στο καθαρά εθνικό μας θέμα, το Κυπριακό, η ΕΟΚ και η ΕΕ είχαν και έχουν αρνητική και ιμπεριαλιστική δράση που φαίνεται και από τα παρακάτω:

Πριν από περίπου 50 χρόνια, επίκεντρο της κρίσης που διερχόταν το ελληνικό έθνος ήταν η Κύπρος (χάρη στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων).

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ ήταν η μεγάλη «ελπίδα» της αστικής τάξης, για να βγει ο ελληνικός καπιταλισμός από τα αδιέξοδά του, αλλά τελικά διαψεύστηκε.

Η τοποθέτηση του ΚΚΕ, και των συνεργαζομένων με αυτό, στο ξεκάθαρο ΟΧΙ στη συμφωνία του Ανάν ήταν ένα δείγμα δουλιάς στο χώρο της δημιουργίας του κοινωνικοπολιτικού μετώπου, που καταξίωσε τις δυνάμεις αυτές, ξεσκεπάζοντας το ρόλο των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και ΣΥΝ, που είχε ως αποτέλεσμα τη διάσπαση της βάσης τους, αλλά και των στελεχών τους.

Η μόνη λύση είναι να βγει ισχυρό το ΚΚΕ με τις συνεργαζόμενες ριζοσπαστικές δυνάμεις από τις εκλογές της 13ης Ιούνη, για ν' ανοίξει ο δρόμος για τη μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία, η οποία θα είναι η μόνη αντιπολίτευση μέσα στην ΕΕ με την εφαρμογή της απειθαρχίας, ανυπακοής και αντίστασης στην ΕΕ και την αντιδραστική, αντιλαϊκή βαρβαρότητα αυτής και των κομμάτων της.