Οδεύει στον αιμάτινο δρόμο που τους στρώνουν οι σημερινές λεγεώνες της πλανητικής μονοκρατορίας.
Τώρα, νέοι καίσαρες και πραίτωρες του κόσμου οδηγούν στη σφαγή των νηπίων, τη μεγάλη αιματοχυσία, άλλοτε στο Ιράκ, πρόσφατα στη Γιουγκοσλαβία και όπου αλλού θίγονται τα συμφέροντα των Φαρισαίων και του Μαμμωνά.
Τα μωρά πεθαίνουν στην κούνια τους, μαζί με τις μανάδες τους, που προσφέρουν την ύστατη σταγόνα από το γάλα τους, που έχει γίνει «όξος και χολή» από την έσχατη πείνα. Αντρες, γυναίκες, γέροντες και παιδιά κείτονται νεκροί από τις φονικές επιδρομές των νεοκαισάρων, από τους λοιμούς, τους λιμούς και τους νεοφασιστικούς αποκλεισμούς.
«Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί», όχι αυτή του Γολγοθά, αλλά η ματωμένη κραυγή του κόσμου, που δεν μπορεί να περιμένει την εξ ύψους βοήθεια για να ανακόψει την πορεία στη Σταύρωση και την επί της Γης «παραμυθία» των ανεκδότων.
«Απιστοι» Θωμάδες θέτουν τον δάκτυλον «επί τον τύπον των ήλων», αμφισβητούν τα δόγματα του νέου Ηρώδη του κόσμου και της Ηρωδιάδας. Αντιστέκονται οι λαοί, δοκιμάζουν, δοκιμάζονται και αγωνίζονται.
«Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί»... Αλίμονο αν περιμέναμε τη λύτρωση από εκείνους που ετοιμάζουν τα καρφιά της σταύρωσης. Η Ανάσταση δε θα ερχόταν ποτέ.