ΠΛΟΥΣΙΑ και με βαθιές δημοκρατικές ρίζες η θεσσαλική δημοσιογραφία. Πάνω σ' αυτήν αχτινοβολούν οι μεγάλοι αγώνες. Ετσι κι όταν έφτασε της Εθνικής Αντίστασης η ώρα, η Θεσσαλία κι οι αντιστασιακές της εφημερίδες θα 'χουν επίσης μια πλούσια ανθοφορία.

ΟΛΟΥΘΕ, στις πόλεις της, στα βουνά, τα τυπογραφεία, όλα τα σύνεργα είναι συντονισμένα στο ρυθμό και στις ανάγκες διαφώτισης και ενημέρωσης του απελευθερωτικού αγώνα. Και χωριουδάκια ακόμη, με πρωτόγονα μέσα, έβγαζαν το δικό τους παράνομο εφημεριδάκι. Εδιναν το στίγμα της μαχητικής τους παρουσίας.

ΜΕΣΑ στις γραμμές του παράνομου Τύπου και δίπλα στους παλιούς άξιους δημοσιογράφους, βρέθηκαν δεκάδες νέοι και νέες, τα νιάτα της ΕΠΟΝ, το «νέο δημοσιογραφικό αίμα», που τόσο ανάγκη τούς είχε τότε ο Αγώνας και πιο ύστερα, με την απελευθέρωση, στις εφημερίδες και, γενικά, τα έντυπα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

ΣΗΜΕΡΑ, στο γραφτό αυτό, αναφορά σ' έναν εκλεκτό, σ' έναν αφανή και λησμονημένο μάρτυρα της ελληνικής δημοσιογραφίας, τελευταίο διευθυντή της ΕΑΜικής εφημερίδας της Λάρισας «ΑΛΗΘΕΙΑ», τον Γιάννη Παπαγαρυφάλλου, που, μαζί με τους ηρωικούς συντρόφους του, εκτελέστηκε στο Μεζούρλο, τα ξημερώματα 20 του Μάρτη 1948. Λεβέντης, ως την ύστατη ώρα του φοβερού μαρτυρίου. Αγρια τα βασανιστήρια λίγο πριν την εκτέλεση, έτσι που οι δικοί του δεν μπορούσαν να τον αναγνωρίσουν. Τόσο πολύ τον είχαν παραμορφώσει.

ΦΥΤΡΑ αγωνιστικά, αντιφασιστικά της οικογένειας φέρνουν το νεαρό Γιάννη νωρίς στις γραμμές του ΚΚΕ. Μαθητής του Γυμνασίου, θ' αρνηθεί να γίνει φαλαγγίτης της ΕΟΝ και γι' αυτό θα τον αποκλείσουν απ' όλα τα γυμνάσια της Θεσσαλίας. Κι έπειτα, όταν φτάνει η ώρα του πολέμου (το 1940), θα πολεμήσει στην πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου.

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ της Κατοχής, από τους πρώτους κι από τα ιδρυτικά μέλη του ΕΑΜ της Λάρισας, θα πάρει μέρος στο γιορτασμό του '21, καταθέτοντας στεφάνι στις προτομές των ηρώων του '21 στο Αλκαζάρ. Οι Ιταλοί θα τον κυνηγήσουν, θα πέσει στα χέρια τους και θα τον βάλουν στη λίστα των μελλοθανάτων σε περίπτωση σαμποτάζ, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ανακοίνωση του στρατηγού Μπενέλι.

ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ του 1945, αμέσως έπειτα από τη Βάρκιζα, η «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», γράφοντας την ανασκόπηση για τον επαρχιακό Τύπο, σημειώνει τα παρακάτω για τη Θεσσαλία: «... Και οι τέσσερις θεσσαλικές πόλεις έχουν τη δική τους τοπική καθημερινή εφημερίδα. Στη Λάρισα βγαίνει η "Αλήθεια", στην Καρδίτσα η "Φωνή της Καρδίτσας", στα Τρίκαλα η "Λαοκρατία" και στο Βόλο η "Αναγέννηση" και η "Λευτεριά"».

ΚΑΙ συμπληρώνει η ανασκόπηση, που είναι γραμμένη από τον Δημήτρη Καραντώνη: «...Αν κι είναι όλες καινούριες, όμως, έχουν αποκτήσει στενούς δεσμούς με τα πλατιά λαϊκά στρώματα των πόλεων και της θεσσαλικής υπαίθρου. Πρωτοβγήκαν σαν περιοδικές εφημεριδούλες, ρίζωσαν στο λαό μέσα στη φωτιά του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου. Από την πρώτη μέρα της απελευθέρωσης, έγιναν οι καθημερινές εφημερίδες του θεσσαλικού λαού, ενώ οι άλλες, που κατρακύλησαν από την 4η Αυγούστου στην επίσημη υποστήριξη των κατακτητών και σε όργανα της αλητείας ΕΑΣΑΔ και ΕΕΕ τερμάτιζαν ντροπιασμένες την αμαρτωλή σταδιοδρομία τους...

Η «ΑΛΗΘΕΙΑ» της Λάρισας θα γίνει μετερίζι, που το υπερασπίζονταν ο ηρωικός Γιάννης Παπαγαρυφάλλου και οι σύντροφοί του, οι δημοσιογράφοι και τυπογράφοι. Αμέτρητες φορές δικάστηκε και καταδικάστηκε για αδικήματα Τύπου. Και φυλακισμένος, μερικούς μήνες αργότερα (γράφει στο «Ρ» ο σ. Θ. Ζαφειρόπουλος 28/10/1993), τον «τύλιξαν» σε μια κόλλα χαρτί. Του «σκάρωσαν» την κατηγορία του «στρατολόγου» κι ας ήταν μήνες στη φυλακή και με την απόφαση του στρατοδικείου τον δολοφόνησαν. Με την ίδια μεθοδολογία, οι δολοφόνοι πέρασαν από παρόμοιες δίκες, με καταδίκες θανατικές, αμέτρητα στελέχη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Παπαγαρυφάλλου αρνήθηκε ν' ανταλλάξει η ζωή του με την ατίμωση (μια δήλωση αποκήρυξης τού ζητούσαν τα κοράκια του κράτους και του παρακράτους). Κι έπεσε ηρωικά πιστός, αταλάντευτος στα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης. Ενας αληθινός μάρτυρας της ελληνικής δημοσιογραφίας.

ΣΤΟ χώρο του φρουρίου, στην καρδιά της Λάρισας, η ελληνική δημοσιογραφία και η Εθνική Αντίσταση έχουν τιμήσει με τις προτομές τους δυο κορυφαίες μορφές, τον Κώστα Βιδάλη και τον Κώστα Καραγιώργη. Αργήσαμε αδικαιολόγητα με την τρίτη, του δημοσιογράφου μάρτυρα της Λάρισας και της Θεσσαλίας, του Γιάννη Παπαγαρυφάλλου. Είναι ώρα να το πράξουμε. Ποτέ δεν είναι αργά.