Από τις πρωτοσέλιδες δηλώσεις Καραμανλή για μονιμοποίηση 250.000 συμβασιούχων, στις εκτιμήσεις του υπουργείου Εσωτερικών ότι τελικά οι ρυθμίσεις του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος καλύπτουν το πολύ 15.000 εργαζόμενους, η απόσταση είναι μεγάλη. Αυτό δεν εμποδίζει τα κυβερνητικά εξάστηλα να μιλούν για μονιμοποίηση όλων.

Οπως δε λείπει η υποκρισία κι από τα εξάστηλα του ΠΑΣΟΚ που μιλούν για ρίξιμο των συμβασιούχων στην ανεργία όταν ακριβώς αυτοί οι συμβασιούχοι δεν είναι τίποτα άλλο από άνεργοι με κάρτα εργασίας εκλογικής χρήσης. Μια από τις μεγαλύτερες κομπίνες του ΠΑΣΟΚ.

Οι υπόλογοι για τη σημερινή πραγματικότητα δε δικαιούνται να εμφανίζονται υπερασπιστές εργατικών δικαιωμάτων. Οσο θα εξασφαλίζουν ασυλία τόσο τα δεινά θα πολλαπλασιάζονται. Αυτό ισχύει και για τη μικρογραφία του προβλήματος «συμβασιούχοι» και για το μεγάλο γήπεδο της γενικευμένης αντιπαράθεσης κεφαλαίου - εργασίας.

Μετά τα πανηγύρια, οι ειδήσεις από τη «διευρυμένη ΕΕ» δεν αποκαλύπτουν μόνο τους στόχους του κεφαλαίου, αλλά και αναδεικνύουν τις εγκληματικές ευθύνες όσων ακόμα και σήμερα ανάγουν σε κεντρικό στοιχείο της ενότητάς τους το χτύπημα του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Ναι, για τον ΣΥΝ ο λόγος. Τι έχουν να πουν άραγε για την «αντισταλινική» παρέλαση των Ες - Ες;

Η ιστορία, δυστυχώς, ξαναγράφεται με αίμα. Το ότι αυτό δε χύνεται στα πεδία των στρατιωτικών μαχών, αλλά στα σύγχρονα εργασιακά γκέτο, δεν αλλάζει το γεγονός. Η παρέλαση των Ες - Ες μόνο συμβολικό χαρακτήρα δεν έχει. Σε έναν τόπο που έδωσε 21 εκατομμύρια νεκρούς, για να υπερασπίσει την εργατική εξουσία.

Για τα «ολυμπιακά ιδεώδη» μιλούν μόνα τους τα αποσπάσματα στη βάση της σελίδας.