«Η θέση μας είναι ξεκάθαρη: Οι συμβάσεις των κάθε είδους συμβασιούχων, εργασίας και έργου, συμβάσεις οι οποίες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας, θα μετατραπούν σε συμβάσεις αόριστου χρόνου. Πρέπει, επιτέλους, να δοθεί ένα τέλος στο απαράδεκτο καθεστώς πολιτικής ομηρίας χιλιάδων συμπολιτών μας. Πρέπει να υπάρξει μόνιμη και δίκαιη λύση του προβλήματος». Κατηγορηματικός και σαφής ο Κ. Καραμανλής, τρεις μόλις μέρες πριν από τις εκλογές, στις 4 Μάρτη δηλαδή, σε δηλώσεις που έκανε μετά από συνάντηση με εκπροσώπους των συμβασιούχων του δημόσιου τομέα, δεν άφηνε περιθώρια «αμφισβήτησης των προθέσεών» του: Αν η ΝΔ γίνει κυβέρνηση, το πρόβλημα των συμβασιούχων θα λυθεί κατά τρόπο «μόνιμο και δίκαιο»!

Το ίδιο κιόλας βράδυ σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό «Star» (στον Στ. Θεοδωράκη), έθετε μόνος του το θέμα, κάνοντας λόγο για 250.000 ανθρώπους. Ιδού το χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Θέλω να σας πω και κάτι ακόμα. Εμείς βγήκαμε πρώτοι και είπαμε να λήξει επιτέλους η εκκρεμότητα με αυτούς τους 250.000 ανθρώπους, συμβασιούχους. Και να κάνουμε κάτι, να τους απαλλάξουμε από την ομηρία, από μια μικροκομματική, μικροπολιτική ομηρία, στην οποία τους κρατάει τόσα χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και εγώ δεν το λέω δημαγωγικά και να σας το αποδείξω. Πρώτα απ' όλα θα εφαρμόσουμε αυτό που λέει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Οταν καλύπτουν οι άνθρωποι αυτοί πραγματικές και πάγιες ανάγκες, πώς τους έχεις σε εκκρεμότητα χρόνια και χρόνια; Είναι αδιανόητο αυτό, είναι τεράστιο κοινωνικό και ανθρώπινο πρόβλημα.

- ΣΤ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Ομηρία.

- Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Ομηρία. Αλλά για να σας αποδείξω του λόγου το αληθές, περί μη διακρίσεων και διαχωρισμών, οι άνθρωποι αυτοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία, όχι στη μεγάλη, στη σχεδόν συντριπτική πλειοψηφία, απασχολούνται σε αυτές τις θέσεις επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Δε με ενδιαφέρει αυτό κ. Θεοδωράκη, καθόλου δε με ενδιαφέρει αυτό».

Το προηγούμενο βράδυ σε συνέντευξή του στο «Alter» ρωτήθηκε από τον Ν. Ευαγγελάτο: «Πόσοι απ' αυτούς (σ.σ. τους 250.000 εργαζόμενους) καλύπτουν πάγιες ανάγκες». Απάντηση: Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ.: «Δεν είμαι τώρα έτοιμος να σας πω, αλλά φαντάζομαι το μεγαλύτερο ποσοστό. Από κει και πέρα, εάν υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, θα μπορέσουμε να βρούμε άλλες λύσεις, όπως για παράδειγμα αυξημένη μοριοδότηση, ώστε να ξεκινούν από μία θέση ευνοϊκή, στους επόμενους διαγωνισμούς. Εκείνο που θέλω να σας πω, είναι το εξής. Πρέπει να μάθουμε ότι πρέπει να γίνουμε μια ευνομούμενη κοινωνία. Δεν μπορεί να μεταχειριζόμαστε στην Ελλάδα του 2004, του 21ου αιώνα, πρακτικές που πηγαίνουν πίσω στην εποχή του Βούλγαρη ή του Τσουμπέ. Και δεύτερον, να καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει και μία κοινωνική ευαισθησία, δεν μπορούμε να παίζουμε με ανθρώπινες ζωές».

Προπαραμονή εκλογών (5.3.2004) σε συνέντευξή του στον ALPHA (Γ. Αυτιάς), ο σημερινός πρωθυπουργός δήλωνε: «Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός ότι επί χρόνια υπάρχουν άνθρωποι - χτες τους είδα μάλιστα, ήρθαν και συζητήσαμε - που ταλαιπωρούνται περισσότερο από 12-15 χρόνια. Είναι ασύλληπτο αυτό».

- Γ. ΑΥΤΙΑΣ: Ετσι όπως το λέτε είναι.

- Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Υπάρχει ένα ζήτημα, λοιπόν, προσβλητικής μεταχείρισης ανθρώπινων ζωών. Υπάρχει και ένα δεύτερο ζήτημα, πονηρό αυτό, πολιτικής ομηρίας...

- Γ. ΑΥΤΙΑΣ: Τελειώνει αυτό το πρόβλημα;

- Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Πρέπει να τελειώνει.

- Γ. ΑΥΤΙΑΣ: Το τελειώνει. Δε θα υπάρχουν πια συμβασιούχοι.

- Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Να σας πω γιατί. Πέραν της πολιτικής ομηρίας, που θυμίζει τις εποχές του Βούλγαρη και του Τσουμπέ, υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Οτι τελικά καταρρακώνει την αξιοπρέπεια ανθρώπων.

Τόσο γρήγορα τα «ξέχασε» όλα αυτά ο Κ. Καραμανλής;