Το πρόβλημα, βέβαια, έχει την εξήγησή του:

Ο Ν.Δ. βρίσκει όμως τη λύση: «Χρειάζεται να καλλιεργηθεί και να αναπτυχθεί μια ευρωπαϊκή συνείδηση. Τιτάνιο εγχείρημα!

Ποιος θα το αποφασίσει και ποιος θα το χρηματοδοτήσει;... Μαζί με τις επιδοτήσεις για τα ροδάκινα και το μπαμπάκι, ας δώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μια επιδότηση για την καλλιέργεια της ευρωπαϊκής σκέψης και αντίληψης».

Κατ' αρχήν ο Ν.Δ. μπερδεύει την ευρωπαϊκή συνείδηση με την εθνική συνείδηση. Η εθνική συνείδηση είναι κατηγορία μιας ορισμένης εποχής, της εποχής του αναπτυσσόμενου καπιταλισμού. Το προτσές της διάλυσης της φεουδαρχίας και της ανάπτυξης του καπιταλισμού είναι και προτσές δημιουργίας της εθνικής συνείδησης. Δεν ισχύουν τα ίδια για την ευρωπαϊκή συνείδηση.

Ο Β.Ι. Λένιν το 1915 στο άρθρο του «για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» γράφει: «Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές». (Β.Ι. Λένιν άπαντα, τόμος 26, σελ. 360, έκδ. «Σύγχρονη Εποχή»). Αφού, λοιπόν, η ένωση της Ευρώπης στο βαθμό που πραγματοποιείται είναι αντιδραστική δεν μπορεί να εμπνεύσει τους λαούς, δεν μπορεί να δημιουργήσει συνείδηση.

Πάντως, το σημείωμα του Ν.Δ. μάς θύμισε τη διακήρυξη του 1981 του Λ. Μπουρνιά, άλλοτε βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, ότι αισθάνεται «πρώτα Ευρωπαίος και μετά Ελληνας»!!

ΥΓ: Επειδή είδα μόνο την εκδήλωση στο Καλλιμάρμαρο δεν κατάλαβα ακριβώς ποιος έπαιζε μπάλα. Ο Κώστας Καραμανλής; Η Νατάσα; Ο Χριστόδουλος; Ο Ορφανός; Η Ντόρα;