Τα επιχειρήματα των πρώτων συνοψίζονται ουσιαστικά στο γεγονός, πως η ηγεσία της ΝΔ ακολουθεί μέχρι σήμερα την πολιτική, που εφάρμοζαν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. «Αντιγράφει», όχι μόνο το περιεχόμενο της αντιλαϊκής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις μορφές άσκησής της, όπως και το «περιτύλιγμα» της παρουσίασής της: Την υποκριτική φιλολαϊκή ρητορεία, τον «κοινωνικό διάλογο» και τη «συναίνεση», κάποια «ψίχουλα», ώστε να ρίχνεται στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, κλπ,, κλπ. Με άλλα λόγια, το βασικό ατού των πρώτων στηρίζεται στο γεγονός, πως όλα τα παραπάνω παρουσιάζονταν τα προηγούμενα χρόνια, ως προοδευτική, εκσυγχρονιστική, κεντρώα, ακόμη και κεντροαριστερή πολιτική...
Τα επιχειρήματα των δεύτερων συνοψίζονται στο γεγονός, πως η πολιτική της ΝΔ είναι πράγματι αντιλαϊκή και δεξιά, όπως ήταν κι αυτή του ΠΑΣΟΚ, τόσα χρόνια τώρα. Πόσο πειστικοί μπορούν να είναι, όμως, όταν έλεγαν τα αντίθετα μέχρι πριν λίγο καιρό; Και, ακόμη περισσότερο, όταν, την ίδια στιγμή, υποστηρίζουν το ΠΑΣΟΚ, το οποίο συνεχίζει στην ίδια πορεία;
Κι όλ' αυτά, αναφέρονται στο «μεσαίο χώρο», το «κοινωνικό κέντρο», κλπ. Με άλλα λόγια, στο ποιος θα ξεγελάσει τα πολυπληθή μικρομεσαία λαϊκά στρώματα και θα «κλέψει» τις ψήφους τους...