«Η ζύμωση των Θέσεων του Κόμματος, η διάδοση του Προγράμματος, η πρόταση για το ΑΑΔΜ, η διάδοση της θεωρίας μας και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, ιδιαίτερα, στα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας, να είναι καθημερινή. Εχει σημασία η γνώση του προγράμματος της στρατηγικής μας, αλλά και η καλή γνώση του κάθε προβλήματος, η οξύτητά του, το επίπεδο συνείδησης, ο συσχετισμός δύναμης ώστε να επεξεργαζόμαστε στόχους, αιτήματα και συνθήματα, που θα συγκινούν τα λαϊκά στρώματα, θα βαθαίνουν την αντιμονοπωλιακή συνείδηση και θα επιτυγχάνουν τη σύνδεση τακτικής - στρατηγικής».

Επομένως, το κρίσιμο ζήτημα είναι με τη δράση μας να αλλάζουμε τις συνειδήσεις των εργατών, των απλών ανθρώπων του μόχθου. Μια δράση για την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων σε διαλεχτική σχέση με την εκλαΐκευση της πολιτικής μας πρότασης για το Μέτωπο, για την προοπτική της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας.

Γι' αυτό και η πολεμική (είναι και ψευδής ως προπαγάνδα) που γίνεται μέσα στο εργατικό κίνημα, κυρίως από τους οπορτουνιστές, ότι το ΚΚΕ δεν παλεύει για τα άμεσα προβλήματα αλλά μόνο ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό για το σοσιαλισμό ή η λαθεμένη άποψή τους ότι είναι «μαξιμαλιστικοί οι στόχοι πάλης που έχει το ΚΚΕ», τελικά υπονομεύουν την ταξική πάλη, δε συμβάλλουν στη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων από την αστική πολιτική. Επιπλέον μια τέτοια τακτική υποβιβάζει τις διεκδικήσεις του λαού στο λεγόμενο εφικτό του καπιταλισμού, ωθώντας τους εργαζόμενους σε μεγάλες εκπτώσεις από τις πραγματικές ανάγκες τους, την ώρα που το κεφάλαιο αυξάνει τα κέρδη του.

Ο λαός μας πρέπει να διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν, να διεκδικεί την πλήρη ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του. Ενα τέτοιο πλαίσιο πάλης προβάλλεται ως περιεχόμενο του πανελλαδικού συλλαλητηρίου που διοργανώνει το Κόμμα μας στις 9 του Οκτώβρη και μάλιστα με αιτήματα που αποτελούν πλαίσιο κοινής πάλης εργατών - φτωχών αγροτών - ΕΒΕ - νεολαίας - γυναικών από τα λαϊκά στρώματα. Δηλαδή πλαίσιο που ανοίγει το δρόμο για συσπείρωση κοινωνικών δυνάμεων. Και αυτές οι διεκδικήσεις απαντούν στη σήμερα της ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Φτάνει όμως μόνο η προβολή τέτοιων στόχων και η οργάνωση διεκδικήσεων για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών; Μπορούν να γίνουν πράξη χωρίς πολιτική που να τα κάνει πράξη; Αρκεί επίσης αυτό που συχνά ακούγεται, και πρέπει να ακούγεται, ότι ο αγώνας για τα προβλήματα θα φέρει λύσεις, για να βελτιωθεί έστω η θέση των λαϊκών στρωμάτων; Ποιος αγώνας όμως; Κάθε αγώνας; Αλλη πολιτική φιλολαϊκή δε χρειάζεται για να λυθούν τα προβλήματα; Μέσα από έναν τέτοιο αγώνα θα προβάλλεται η ανάγκη της άλλης πολιτικής; Κοινωνικοπολιτικός αγώνας των συσπειρωμένων στη δική τους συμμαχία λαϊκών δυνάμεων δεν είναι αυτός που μπορεί να δώσει διέξοδο, άρα και λύσεις στα προβλήματα, προβάλλοντας την αναγκαιότητα της λαϊκής εξουσίας; Διαφορετικά πώς θα χειραφετούνται οι λαϊκές δυνάμεις από τα κόμματα του κατεστημένου;

Αλλά απαιτείται η καθημερινή δράση να υπηρετεί αυτή τη σχέση. Μακριά και έξω από το παραπάνω δίλημμα ή από την αντίληψη ότι οι αγώνες γενικά δίνουν λύση. Γιατί μπορεί να γίνονται αγώνες, αλλά όλοι οι αγώνες δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο. Χρειάζονται κοινωνικοπολιτικοί αγώνες που να συνδέουν την ικανοποίηση των αναγκών του λαού με την εναλλακτική πολιτική διέξοδο, δηλαδή τη λαϊκή εξουσία.

Εφόδια ιδεολογικοπολιτικής προετοιμασίας με τα οποία πρέπει να δουλεύουμε συνεχώς και ανελλιπώς - κανείς μας δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι εξάντλησε τα περιθώρια γνώσης και αφομοίωσης - υπάρχουν και είναι τα κομματικά ντοκουμέντα. Αποτελούν σημαντικά υλικά τόσο για ιδεολογικό εξοπλισμό, όσο και για την εξασφάλιση ικανότητας εκλαΐκευσης της πολιτικής του Κόμματος. Για το τράβηγμα πλατιών λαϊκών μαζών στην κοινωνικοπολιτική δράση, στη δουλιά για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου. Δηλαδή να εκφράζεται στην πράξη με τη δουλιά μας η σχέση ταχτικής - στρατηγικής. Αυτό βεβαίως το ζήτημα, που αποτελεί μόνιμο στοιχείο στη δράση μας, στην προετοιμασία ανάπτυξης των αγώνων (γιατί αυτοί οι στόχοι πάλης, πώς τους προπαγανδίζουμε, πώς τους ζυμώνουμε, ποια η σχέση τους με την προοπτική κλπ) δοκιμάζεται στην πράξη κάθε φορά, δίνει πείρα, αλλά γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους αποτελεί συστατικό στοιχείο της καθοδηγητικής δουλιάς. Και η κάθε φορά επεξεργασία του είναι υπόθεση των καθοδηγητικών οργάνων. Αλλά και τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος, ανεξάρτητα από τον τομέα δουλιάς τους, έχουν την ευθύνη της συμβολής τόσο στην επεξεργασία του όσο και στη δράση για τη σωστή αντιμετώπιση του συγκεκριμένου ζητήματος.

Εδώ όμως απαιτούνται και ορισμένες προϋποθέσεις. Και πρώτ' απ' όλα θεωρητικό επίπεδο, αφομοίωση της στρατηγικής, ιδεολογικοπολιτική στήριξή της, όπως και των θέσεων σε κάθε μέτωπο πάλης, γνώση των θέσεων και της ταχτικής των αντιπάλων κλπ. Και αυτά βεβαίως δεν είναι μόνο υπόθεση συλλογικής εσωκομματικής διαδικασίας των οργάνων και των ΚΟΒ, αλλά και ατομικής ευθύνης κάθε στελέχους.

Στα 30 χρόνια της νόμιμης επανέκδοσης του «Ρ», η μεγαλύτερη τιμή στην επέτειο είναι να αλλάξουμε ριζικά τη σχέση μας με τον Κομματικό Τύπο, αντιμετωπίζοντας την ατομική μας δράση κριτικά, με στόχο την εξασφάλιση της ικανότητας να ανταποκρινόμαστε ολόπλευρα στις ανάγκες της ταξικής πάλης. Και σ' αυτό το ζήτημα η μελέτη και η διάδοση του «Ρ» καθημερινά αποτελεί προϋπόθεση ανάπτυξης της πολιτικής μας σκέψης και δράσης μας.