Τελικά, τα «δικά μας» ή τα «δικά σας» παιδιά αναλαμβάνουν θέσεις στο δημόσιο τομέα; Και στις Διευθύνσεις της Εκπαίδευσης ποιοι προωθούνται και ποιοι ξηλώνονται, τα «πράσινα» ή τα «γαλάζια παιδιά»; Και στα Πανεπιστήμια ποιοι μεταγράφονται παράνομα και «λιγότερο παράνομα», ο γιος του Τσιτουρίδη ή η κόρη του Βούγια; Τελικά, η απάντηση είναι μια: Τα «δικά τους» παιδιά, στο «δικό τους» σύστημα. Και των δυο, χωρίς εξαιρέσεις. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού αυτό το σύστημα υπηρετούν και οι δύο, έτσι το έφτιαξαν και έτσι το συντηρούν σε απόλυτη σύμπλευση, παρά τους μεταξύ τους σκυλοκαυγάδες - για τα μάτια του κόσμου. Οσο για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που δε διαθέτει πολιτικούς δεσμούς αίματος και μάλιστα πρώτου βαθμού συγγένειας με το δικομματισμό, συνεχίζει να λιώνει τις σόλες για μια δουλιά ημιαπασχόλησης ή για την ανεύρεση μιας κάπως φτηνής γκαρσονιέρας, που θα στεγάσει τις μορφωτικές προσδοκίες του πρωτοετή γιου ή της κόρης. Ετσι έχουν τα πράγματα: Τα «παιδιά τους» και το σύστημά τους από τη μια, οι εργαζόμενοι και οι ανάγκες της λαϊκής οικογένειας από την άλλη...