Μας χωρίζουν 20 ολόκληρα χρόνια, από τότε που ο Χορστ Πάττκε έγραψε ένα βιβλίο με τον πολύ εύγλωττο τίτλο: «Πώς γίνεται κανείς πρόεδρος των ΗΠΑ» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»).

*

• Εγραφε ο Πάττκε το 1984: «Σαράντα Προέδρους γνώρισε ως τα τώρα η ιστορία των ΗΠΑ. Ο καθένας έφτασε με το δικό του τρόπο σ' αυτό το ύπατο αξίωμα. Τόσο ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο Τζέραλντ Φορντ, ο Τζίμι Κάρτερ, όσο και ο Ρόναλντ Ρίγκαν παρμένοι σαν άτομα είναι διαφορετικοί. Ωστόσο, όλοι τους για την προεδρία είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υφάδι».
• Ελεγε ο Αμερικανός πολιτειολόγος Φ. Λούντμπεργκ, όπως καταγράφει ο Πάττκε: «Μπορεί σε τελευταία ανάλυση να πει κανείς ότι στις ΗΠΑ μόνο ένα και μοναδικό κόμμα υπάρχει. Το κόμμα των μεγαλοϊδιοκτητών, που έχει δυο υποτμήματα: Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα (...) και το Δημοκρατικό κόμμα».
• Για το φαινόμενο με τις λίστες των επιχειρηματικών κολοσσών, που χρηματοδοτούν ανοιχτά τους εκάστοτε υποψηφίους προέδρους, γράφει ο Πάττκε: «Απλά αντιπροσωπεύει εφαρμογή στην πράξη αυτού του είδους της δημοκρατίας».
• Οσο για το ποιοι «κονταροχτυπιούνται» κάθε φορά για την κατάληψη της θέσης του προέδρου των ΗΠΑ, ο Πάττκε μεταφέρει τη θέση του Αμερικανού δημοσιογράφου Β. Περλό: Από τη μια υπάρχει η οικονομική ολιγαρχία της Γουόλ Στριτ, από την άλλη το οικονομικό βιομηχανικό σύμπλεγμα της Καλιφόρνια με την υποστήριξη του παρόμοιου συμπλέγματος του Τέξας.

*