Από Πειραιά για Νάξο το 2001 το εισιτήριο της τρίτης θέσης κόστιζε ακριβώς 2.900 δραχμές ή 8,5 ευρώ. Το καλοκαίρι του 2004 κόστιζε 21,50 ευρώ. Η αύξηση είναι 152,9%! Από Πειραιά για Πάρο το 2001 η τιμή του εισιτήριου ήταν 3.700 δραχμές ή 10,85 ευρώ. Το καλοκαίρι του 2004 έφτασε τα 22,20 ευρώ. Αύξηση της τιμής του εισιτηρίου 104,6%! Τα νούμερα αυτά είναι επίσημα στοιχεία πρακτορείων και κραυγάζουν ότι οι αυξήσεις στα εισιτήρια, τα τρία τελευταία χρόνια, έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το 100%. Και κυρίως ότι τα ποσά σε ζεστό χρήμα που έχουν βάλει στην τσέπη οι εφοπλιστές των επιβατηγών πλοίων, μόνο από αυτές τις αυξήσεις, ξεπερνούν τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας! Και λέμε μόνο από τις αυξήσεις, γιατί σε αυτά τα τρία χρόνια, εκτός των άλλων, είδαν τη μείωση κατά 70%(!) της ήδη πενιχρής φορολογίας που κατέβαλαν, φτάνοντας να πληρώνουν σήμερα, λιγότερο φόρο από έναν περιπτερά! Είδαν ακόμα παχυλές επιδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και ας μην υπολογίσουμε ότι, το πετρέλαιο, το ...«αγοράζουν» «τράνζιτ», δηλαδή αφορολόγητο και τους κοστίζει το πολύ 200 δολάρια ο τόνος!

Το ξεζούμισμα του λαϊκού εισοδήματος είναι ένα το κρατούμενο. Το δεύτερο κρατούμενο είναι η άγρια εκμετάλλευση των ναυτεργατών. Με την κατάφωρη παραβίαση των ναυτεργατικών κατακτήσεων, των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, των ωραρίων κλπ. Και επειδή η όρεξη του εφοπλιστικού κεφαλαίου για την αύξηση των κερδών του δεν ικανοποιείται, τώρα επανέρχονται δριμύτεροι και αξιώνουν ναυτεργάτες χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Ναυτεργάτες - «φτηνό κρέας»...

Η άκρατη επιθετικότητα που επιδεικνύει σήμερα το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει πυροδοτηθεί από το 1992, οπότε και η Ευρωπαϊκή Ενωση συνέταξε τον Κοινοτικό κανονισμό 3577/92, τον οποίο τότε προσυπογράψανε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον εφάρμοσε μέσω του νόμου 2932 και σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει επάξια το φιλοεφοπλιστικό έργο. Με βάση αυτόν ακριβώς τον κανονισμό και κατ' εντολή των εφοπλιστών, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε την περασμένη βδομάδα απόφαση - αρχικά για τα τουριστικά πλοία που αναμένεται σύντομα να επεκταθεί και στα ακτοπλοϊκά - που λέει ότι για την επάνδρωση των πλοίων που εκτελούν ενδομεταφορές ισχύει η νομοθεσία του κράτους, του οποίου φέρει τη σημαία το πλοίο και όχι η νομοθεσία του κράτους υποδοχής. Με δεδομένο ότι ήδη σε όλα τα κράτη - μέλη όλο το πλήρωμα αποτελείται από ναυτεργάτες χωρίς εργασιακά δικαιώματα γίνεται αντιληπτό τι περιμένει τους Ελληνες ναυτεργάτες.

Αυτή η φιλοεφοπλιστική πολιτική ξεζουμίζει τα λαϊκά στρώματα και τους ναυτεργάτες και είναι η κοινή βάση για την ενιαία αντιπαράθεση. Κι αυτή η επιθετικότητα των εφοπλιστών δημιούργησε και την ανάγκη για το συντονισμό της δράσης των νησιωτών και των ναυτεργατών. Γέννησε την Παναιγαιακή Συντονιστική Επιτροπή, το αγωνιστικό αυτό μέτωπο, που είναι ανάγκη να γίνει ακόμα πιο δυνατό και μαζικό και με τους αγώνες του να βάλει φρένο στην εφοπλιστική ασυδοσία και να επιβάλει ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες προς όφελος του λαού. Ηδη σε όλα τα νησιά επικρατεί αγωνιστικός αναβρασμός. Το ίδιο και στις ναυτεργατικές Ενώσεις. Αυτή είναι η φιλολαϊκή προοπτική...