Επιταχύνονται οι διαδικασίες αναδιανομής των εισοδημάτων υπέρ της άρχουσας τάξης και της οικονομικής ολιγαρχίας, ενώ η κυβέρνηση Καραμανλή, εντείνοντας την πολιτική που χρόνια εφάρμοζε το ΠΑΣΟΚ, κατέθεσε χτες στη Βουλή έναν προϋπολογισμό που αποβλέπει στην καθιέρωση νέων προνομίων για το μεγάλο κεφάλαιο. Στόχος της κυβέρνησης είναι να ενισχύσει παραπέρα την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων (με τη διεύρυνση των φορολογικών και άλλων προνομίων που θεσπίζονται με τον προϋπολογισμό του 2005), με την ελπίδα ότι οι κεφαλαιοκράτες θα λύσουν όλα τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας. Αυτό είναι, σε ελεύθερη μετάφραση, το στίγμα των δηλώσεων του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, για τον προϋπολογισμό του 2005, το τελικό κείμενο του οποίου κατατέθηκε χτες στη Βουλή.

Παρουσιάζοντας το περιεχόμενο του νέου προϋπολογισμού, ο Γ. Αλογοσκούφης ήταν υπέρ του δέοντος ειλικρινής. Οταν του ζητήθηκε να σχολιάσει αν η κατά 30% και 40% αύξηση των τραπεζικών και βιομηχανικών κερδών, σε σχέση με τις αυξήσεις μισθών της τάξης του 3,2%-3,3%, αποτελεί πολιτική αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των επιχειρήσεων, ο υπουργός απάντησε: «Στόχος μας είναι να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και να τους δώσουμε κίνητρα να κάνουν επενδύσεις...». Η αναδιανομή των εισοδημάτων, κατά τον Γ. Αλογοσκούφη - γιατί δεν την αρνήθηκε - γίνεται επειδή η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα θα συμβάλει στη δημιουργία πλούτου, θα υπάρξουν περισσότερες δουλιές κλπ., κλπ. Το γνωστό δηλαδή παραμυθάκι.

Ο - κομμένος και ραμμένος στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων - προϋπολογισμός του 2005 υπερφορτώνει τα λαϊκά στρώματα με φόρους ύψους 43,7 δισ. ευρώ, αυξημένους κατά 7,4% σε σχέση με το 2004. Στο σκέλος των δαπανών, τη μερίδα του λέοντος κατέχουν οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, οι οποίες ανέρχονται στα 31,6 δισ. ευρώ σε σύνολο δαπανών Τακτικού Προϋπολογισμού 69,3 δισ. ευρώ. Από εκεί και πέρα οι δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα καθηλώνονται στα ήδη γνωστά επίπεδα που γνωρίσαμε και από τις μέρες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Το κονδύλι για μισθούς-συντάξεις προβλέπεται να αυξηθεί κατά 5,9%. Συνολικά οι πρωτογενείς δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, επιχορηγήσεις) αυξάνονται ονομαστικά κατά 5,3%, τη στιγμή που το ονομαστικό ΑΕΠ προβλέπεται να αυξηθεί κατά 7,3%. Σε πραγματικές δηλαδή τιμές οι κοινωνικές δαπάνες μειώνονται απόλυτα.

Αν και ρωτήθηκε ο υπουργός Οικονομίας, απέφυγε να δώσει συγκεκριμένα στοιχεία για το ακριβές ύψος των αυξήσεων σε μισθούς, συντάξεις, ΕΚΑΣ, αγροτικές συντάξεις, επιδόματα πολυτέκνων, κλπ. Τα ακριβή στοιχεία, κατά τον Γ. Αλογοσκούφη, θα δοθούν την κατάλληλη στιγμή! Και γιατί, από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση επέλεξε να δώσει λεπτομερή στοιχεία για το ακριβές ύψος των φορολογικών μειώσεων των επιχειρήσεων; (βλέπε φορολογικό νομοσχέδιο). Γιατί οι επιχειρήσεις πρέπει να γνωρίζουν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ώστε να είναι σε θέση να προγραμματίσουν τις πρωτοβουλίες τους, ήταν η απάντηση του υπουργού Οικονομίας... Το ίδιο ασαφής, αλλά και κυνικός, ήταν όταν, για πολλοστή φορά, ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση δώσει το επίδομα θέρμανσης. Αντί απάντησης, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση έχει πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, όπως η μείωση του φόρου (η οποία παραδοσιακά γίνεται κάθε χρόνο), έχει δώσει κίνητρα με το φορολογικό νομοσχέδιο (;), ενώ τα στοιχεία δείχνουν ότι η αγορά ομαλοποιείται... Η κυβέρνηση πάντως παρακολουθεί την κατάσταση και αν χρειαστεί θα πάρουμε και άλλα μέτρα. Για την ταμπακέρα κουβέντα. Στην προσπάθειά του μάλιστα να απολογηθεί στην κριτική που γίνεται προς την κυβέρνηση, ότι τα έδωσε όλα στις επιχειρήσεις, ισχυρίστηκε: «Τελειώσαμε με τις επιχειρήσεις, ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε». Προς κατευνασμό των αντιδράσεων ανέφερε ότι αν υπάρξουν περιθώρια στο μέλλον θα χρησιμοποιηθούν για τη μείωση της φορολογίας των φυσικών προσώπων... Οι τελευταίοι θα πρέπει να κάνουν υπομονή, καθώς, όπως ανέφερε ο υπουργός, «η κυβέρνηση θα υλοποιήσει το σύνολο των δεσμεύσεων σε ορίζοντα τετραετίας».

Κατά τον Γ. Αλογοσκούφη, η οικονομική πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2005, με κεντρικό στόχο τη μείωση του ελλείμματος στο 2,8% του ΑΕΠ, από 5,3% που θα διαμορφωθεί το 2004, συνιστά πολιτική ...ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής. Για το πόσο ...φιλολαϊκή είναι η συγκεκριμένη πολιτική συνάγεται και από το γεγονός ότι «αμφισβητείται από εκείνους που προτείνουν προσαρμογή σοκ καθώς και από εκείνους που ζητούν εισπρακτικά μέτρα». Κάτι για το οποίο η ...καλή κυβέρνηση δε συναινεί επειδή «θα έχει συνέπειες στην ανάπτυξη, αλλά και επειδή δε θέλει τα λάθη του παρελθόντος να τα φορτώσει με εισπρακτικά μέτρα στις πλάτες του ελληνικού λαού»!