Οταν «δύο εκατομμύρια διαδηλωτές κατεβούν στους δρόμους του Λονδίνου εναντίον του πολέμου, η αγγλική κυβέρνηση μπορεί να τους αγνοήσει». Οταν όμως «μερικές δεκάδες χιλιάδες κατεβαίνουν στο κέντρο του Κιέβου αναγορεύονται "σε λαό", ενώ η ουκρανική αστυνομία, τα δικαστήρια και οι κυβερνητικοί θεσμοί προεξοφλείται ότι είναι εργαλεία καταπίεσης». Η εύστοχη αυτή επισήμανση περιλαμβάνεται σε άρθρο της αγγλικής εφημερίδας «Γκάρντιαν» για το τρόπο που φιλτράρονται και παρουσιάζονται από τα δυτικά ΜΜΕ οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία. Από το άρθρο αυτό παραθέτουμε ορισμένες ακόμα παρατηρήσεις:

«Τεράστιες διαδηλώσεις πραγματοποιούνται στο Κίεβο υπέρ του πρωθυπουργού Βίκτορ Γιανουκόβιτς, αλλά δεν προβάλλονται από τις τηλεοπτικές μας οθόνες - αν γίνει αποδεκτή η παρουσία τους, οι οπαδοί του Γιανουκόβιτς υποβαθμίζονται σε "μεταφερόμενους με λεωφορεία"». Επίσης, «οι διαδηλώσεις υπέρ του Βίκτορ Γιουσένκο φωτίζονται με λέιζερ, διαθέτουν οθόνες πλάσματος, υπερσύγχρονα συστήματα ήχου, ροκ συναυλίες, σκηνές για διανυκτέρευση και τεράστιες ποσότητες πορτοκαλί υφάσματος - παρ' όλα αυτά, κοροϊδεύουμε ευχαρίστως τον εαυτό μας, θεωρώντας ότι είναι αυθόρμητες».