Η Θέση 36 της ΚΕ του ΚΚΕ εφιστά την προσοχή της νέας ΚΕ στην «οργάνωση του τομέα της μαζικής διαφώτισης - προπαγάνδας». Προβαίνει στην ευχάριστη διαπίστωση ότι «ο τομέας της μαζικής προπαγάνδας βελτιώθηκε σημαντικά» και αναφέρει πού ακριβώς η «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», ο «Ριζοσπάστης» και το ραδιόφωνο και η τηλεόραση του «902» σημείωσαν βελτίωση, αλλά και τι πρέπει να γίνει ακόμα, ώστε να ανταποκριθούν στην επείγουσα ανάγκη να γίνουν εφικτότερα εργαλεία στην καθοδηγητική δουλιά.

Στη Θέση αυτή γίνονται ορισμένες εποικοδομητικές προτάσεις για την επίτευξη του καθόλου εύκολου στόχου. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, αλλά δεν αμφιβάλλω ότι η νέα κομματική ηγεσία, αλλά και όλοι οι κομμουνιστές θα κάνουν το παν για να εκπληρωθεί κι αυτό το καθήκον.

Με την πείρα ενός εξηντάχρονου σχεδόν δημοσιογράφου θεωρώ αναγκαίο να κάνω μερικές παρατηρήσεις, που μπορούν, αν γίνουν δεκτές, να προσθέσουν ένα πετραδάκι στο έργο της βελτίωσης των κομματικών οργάνων της διαφώτισης και προπαγάνδας.

1. Ο «Ριζοσπάστης» δεν πρέπει να αποφεύγει να δημοσιεύει ολόκληρες ή περιλήψεις δηλώσεων κομματικών, συνδικαλιστικών ή άλλων προσωπικοτήτων της χώρας μας για επίκαιρα, καυτά ζητήματα. Και αντίστροφα ισχύει το ίδιο. Αυτό όχι μόνο για να κάνουμε «ρεκλάμα» στο αντίστοιχο όργανο, αλλά γιατί είναι σημαντικές τοποθετήσεις, που πρέπει να τις γνωρίζουν οι αναγνώστες και οι ακροατές - θεατές αντίστοιχα.

2. Θεωρώ αναγκαίο - λόγω των περιορισμένων σελίδων του «Ρ» - τα άρθρα για ξένες χώρες να μην περνάνε τη μία σελίδα - εκτός για χώρες που το Κόμμα δίνει ειδικό βάρος. Αυτό δεν αφορά τα ιδεολογικά - πολιτικά ζητήματα «ουκ εν τω πολλώ το ευ».

3. Οσο γίνεται να δημοσιεύονται μικρά άρθρα (συνεντεύξεις, δηλώσεις) από τους τομείς της δράσης, της νεολαίας, των γυναικών, των σπουδαστών, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματοβιοτεχνών.

4. Σύντομα άρθρα (ρεπορτάζ) για την υγεία. Τι το νέο υπάρχει στη διεθνή επιστήμη της ιατρικής (σύντομα).

5. Σκέφτομαι αν δε θα ήταν σωστό να αναζητήσουμε διανοούμενους προοδευτικούς (όχι απαραίτητα πάντα κομμουνιστές) που σε συνεντεύξεις τους θα παίρνουν θέση σε επίκαιρα ζητήματα του πολιτισμού, αλλά και της πολιτικής. Σ' αυτά - αν χρειάζεται - θα μπορούν ή θα πρέπει να απαντάνε κομμουνιστές επιστήμονες, διανοούμενοι. Μπορεί αυτό να καθιερωθεί σαν ένα μόνιμο - ή έστω τακτικό - δίστηλο (στο «Ρ», που να αναμεταδίδεται και από το «902»).

Ξέρω ότι με τις προτάσεις μου δε φέρνω κουκουβάγιες στην Αθήνα, αλλά η ποικιλία των σκέψεων βοηθάει πάντα.

ΥΓ: Στο δισέλιδο χειρόγραφο σημείωμά μου με ημερομηνία 17/11/04 αναφέρθηκα αποκλειστικά στη Θέση 36 για «την οργάνωση του τομέα της μαζικής διαφώτισης - προπαγάνδας». Την ίδια μέρα διάβασα στο «Ριζοσπάστη» τις απόψεις του σ. Σοφίου Αντώνη, από το Ηράκλειο Κρήτης, με τον τίτλο: «Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στο δεξιό οπορτουνισμό, θεμελιακό κριτήριο ισχυροποίησής του».

Συμφωνώ μαζί του για το χαρακτήρα του Χρουτσοφικού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ το 1965 και για το διαλυτικό ρόλο που αυτό έπαιξε στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα - και αναμφίβολα και στις γραμμές του ΚΚΕ. Ομως είναι εξίσου γεγονός ότι και το ΚΚΕ και άλλες μαρξιστικές - λενινιστικές δυνάμεις σε πολλές άλλες χώρες έχουν ανοιχτά μιλήσει γι' αυτό και έχουν διαφωτίσει τα μέλη, οπαδούς, φίλους και γενικά κάθε πολιτικά ενδιαφερόμενο άνθρωπο για την τεράστια ζημιά που προκλήθηκε από το χρουτσοφικό (και το μπρεζνιεφικό) «δούρειο ίππο».

Σχετικά με την αποκατάσταση των συντρόφων που διαγράφηκαν με την 6η Ολομέλεια, νομίζω ότι αυτό είναι ζήτημα του κυρίαρχου 17ου Συνεδρίου, αφού βέβαια παρθεί υπόψη όχι απλώς το γεγονός της διαγραφής τους, αλλά η όλη δράση τους και πριν, αλλά και μετά την 6η Ολομέλεια. Γιατί είναι δυνατό και επιτρεπτό να αποκατασταθεί ένα παλιό μέλος - πολύ περισσότερο ένα στέλεχος - που πέρασε στην αντίπερα όχθη και έχει γίνει εχθρός του ΚΚΕ;

Εκεί όμως που διαφωνώ τελείως με το σ. Αντώνη Σοφίου είναι η πρότασή του το 17ο Συνέδριο να γίνει ένα είδος γενικού εισαγγελέα - κατηγόρου εναντίον άλλων κομμάτων. Αναφέρει συγκεκριμένα το ΚΚ Κίνας. Γράφει: «Τι Μέτωπο αλήθεια και με ποιους σκοπούς θα μπορούσε να συγκροτηθεί με τους Κινέζους αποστάτες (η υπογράμμιση δική μου), όταν με απόφαση του τελευταίου Συνεδρίου τους αποδέχονται τη συμμετοχή καπιταλιστών στις γραμμές τους...».

Νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερος σεβασμός απέναντι σε άλλα κόμματα, πολύ περισσότερο σε ένα τεράστιο κόμμα που διευθύνει τις τύχες δισεκατομμυρίων ανθρώπων και έχει να αντιπαλέψει όχι μόνο με εσωτερικές δυσκολίες, αλλά και με την εχθρική ιμπεριαλιστική περικύκλωση. Πέρα από αυτό είναι ένα κόμμα που οδήγησε σε μια νικηφόρα επανάσταση και στην εγκαθίδρυση του καθεστώτος της ΛΔ της Κίνας.

Θέλω στο σημείο αυτό να σημειώσω ότι το ΚΚ Κίνας είχε απορρίψει την πρόταση του Στάλιν να συνεργαστεί με τον Τσαγκ Κάι Σεκ εναντίον των Γιαπωνέζων κατακτητών. Ο Στάλιν παραδέχτηκε αργότερα ότι εδώ είχε κάνει λάθος και ότι το ΚΚ Κίνας είχε πιο σωστή αντίληψη στο ζήτημα αυτό.

Είναι επίσης γεγονός ότι τα όργανα διαφώτισης του ΚΚΕ έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για την εισδοχή καπιταλιστικών στοιχείων στις γραμμές του ΚΚ Κίνας. Αυτό όμως επιτρέπει να μιλάμε έτσι ανεύθυνα για «αποστάτες Κινέζους»;

Ο Λένιν χαρακτήρισε τον Κάουτσκι αποστάτη, αλλά τα επιχειρήματά του ήταν επιστημονικά θεμελιωμένα. Ο ίδιος έκανε επιστημονική κριτική στην κριτική της Ρόζας Λούξεμπουργκ, αλλά για τη λαθεμένη άποψή της δεν τη χαρακτήρισε αποστάτρια, αλλά αντίθετα «αετό», όπως πράγματι ήταν.

Ο Μαρξ, ο Ενγκελς, ο Λένιν μιλούσαν ανοιχτά ή έγραφαν γράμματα σε αδελφά κόμματα ή σε μεμονωμένα ηγετικά στελέχη αδελφών κομμάτων, όταν τους ζητούσαν τη γνώμη τους ή όταν διαπίστωναν ότι οι απόψεις τους ή η δράση τους ζημιώνουν το κίνημα.

Εγώ, σαν παλιός δημοσιογράφος, θα παρακαλούσα το 17ο Συνέδριο να ερευνήσει τη δυνατότητα της αποστολής ενός γλωσσομαθή και έμπειρου συντρόφου δημοσιογράφου στο Πεκίνο, που να ενημερώνει από πρώτο χέρι για όσα συμβαίνουν στην τεράστια αυτή χώρα, αλλά και γενικότερα στον διεθνώς ενδιαφέροντα αυτό χώρο της Απω Ανατολής (Βιετνάμ, Κορέα, Ιαπωνία).

Θανάσης Γεωργίου

Μέλος της ΕΣΗΕΑ