Ζητούμενο στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ είναι η ολόπλευρη ενίσχυση του Κόμματος, ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική. Το ζήτημα αυτό δεν προέκυψε τυχαία.

Η εύστοχη επιλογή του θέματος αυτού για το 17ο Συνέδριο έχει να κάνει με πραγματικά προβλήματα, που υπάρχουν σήμερα στην ανάπτυξη και τον προσανατολισμό του λαϊκού κινήματος, σε σχέση με τις εξελίξεις τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Οι απαιτήσεις των καιρών επιβάλλουν έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο στο ΚΚΕ. Με το θέμα αυτό δεν ασχολήθηκε το Κόμμα για πρώτη φορά και ασφαλώς δε θα είναι και η τελευταία. Ασχολήθηκε σε όλα τα συνέδριά του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά και στα μεσοδιαστήματα μεταξύ των συνεδρίων η ΚΕ, τα κομματικά όργανα και οι οργανώσεις ασχολήθηκαν λίγο ή πολύ. Ωστόσο, τώρα, την ισχυροποίηση του Κόμματος πρέπει να την κάνουμε κεντρικό, κύριο θέμα, αξιοποιώντας και την πείρα των προηγούμενων χρόνων και είναι αρκετή.

Οι Θέσεις της ΚΕ, οι προσυνεδριακές διαδικασίες των κομματικών οργανώσεων, ο διάλογος που θα αναπτυχθεί και κυρίως οι αποφάσεις του Συνεδρίου θα βοηθήσουν στη συνέχεια, θα αποτελέσουν τον μπούσουλα στη δουλιά του Κόμματος, έτσι ώστε να αναβαθμιστεί ποιοτικά και ποσοτικά. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο πρέπει να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο θέμα και όχι επί παντός επιστητού, πράγμα το οποίο θα υποβάθμιζε και εν τέλει θα αδυνάτιζε την προσπάθεια που πρέπει να γίνει.

Δεν αναφέρομαι βέβαια στους φίλους, οπαδούς, ψηφοφόρους του Κόμματος, οι οποίοι πραγματικά καλόπιστα αγωνιούν για την πορεία του και με αφορμή το 17ο Συνέδριο βάζουν διάφορα ζητήματα που δεν υπηρετούν άμεσα το στόχο ισχυροποίησης του Κόμματος. Η παρατήρησή μου αφορά κύρια τα στελέχη και τα μέλη, τα οποία χωρίς εκπτώσεις και διάφορες περιπλανήσεις, με ιδεολογικοπολιτική επάρκεια πρέπει να είναι σταθερά προσανατολισμένα στο στόχο της ολόπλευρης ισχυροποίησης του Κόμματος.

Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πρώτα και κύρια στελέχη και μέλη ιδεολογικά και πολιτικά προσανατολισμένα, ατσαλωμένα στο καμίνι της ταξικής πάλης.

Πρόγραμμα, καταστατικό και πολιτική ξεκάθαρη, που αφορά το στρατηγικό μας στόχο έχουμε. Συνεπώς, αφού αυτά είναι δεδομένα και αποτελούν αποφάσεις των προηγούμενων συνεδρίων, πρέπει να δούμε πώς το διάστημα που πέρασε τα προβάλλαμε στον κόσμο, πόσα βηματάκια κάναμε προς την υλοποίηση των στόχων μας.

Διέξοδος στα προβλήματα, τους καημούς και τα βάσανα του λαού μας υπάρχει. Η διέξοδος όμως αυτή βρίσκεται σε μια άλλη εξουσία, τη λαϊκή και δεν ξέρω κατά πόσο καλλιεργήσαμε την ιδέα αυτή στη συνείδηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, έτσι ώστε όλο και μεγαλύτερο τμήμα της να παλεύει για το σκοπό αυτό. Υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για μαζική λαϊκή αντεπίθεση, χρειάζεται όμως να γίνει ένα βήμα στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων και δεν ξέρω πόσο δουλεύουμε πάνω σ' αυτό. Μήπως χανόμαστε στην καθημερινότητα; Συγκλίνουν όλα τα ρυάκια, μικρά ή μεγάλα, όσα δημιουργήθηκαν αυτό το διάστημα στην οικοδόμηση του ΑΑΔΜ; Αποσπώνται δυνάμεις από τα αστικά κόμματα ή μήπως δε βοηθάμε να ξεπεραστούν οι αυταπάτες που υπάρχουν; Εχουμε ανοιχτό μέτωπο στις κυρίαρχες σήμερα οπορτουνιστικές αντιλήψεις; Δε μας εξουσιοδότησε καμιά εργατική τάξη να κάνουμε την επανάσταση, αντ' αυτής. Αυτή θα την κάνει, μόνο που πρέπει εμείς να τη διαπαιδαγωγήσουμε, να την οργανώσουμε, να καθοδηγήσουμε τον αγώνα της και να καλλιεργήσουμε την ιδέα της συμμαχίας της με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Για να υπηρετήσουμε όμως σωστά αυτούς τους στόχους, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται να ανέβει η πολιτική συνείδηση της εργατικής τάξης, αν περιοριζόμαστε μόνο στην περιγραφή κάποιων προβλημάτων, όσο καλά κι αν το κάνουμε αυτό, ούτε αν αναλωνόμαστε μόνο στο πώς θα διαμορφώσουμε κάποια αιτήματα για τα άμεσα προβλήματα που έχουν οι εργαζόμενοι και είναι χίλια μύρια, έστω κι αν τους πείσουμε να παλέψουν γι' αυτά, δε φτάνει.

Βεβαίως είναι σημαντικότατο η εργατική τάξη να παλεύει με προωθημένα αιτήματα, με βάση και τις σύγχρονες ανάγκες, όμως όχι ξεκομμένα από την πάλη για μια άλλη εξουσία.

Στην πορεία της πάλης αυτής, η εργατική τάξη πρέπει να συνειδητοποιεί τον ιστορικό της ρόλο, την ταυτότητα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, στην οποία ζούμε τη βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Για να κάνουν βήματα προς αυτό το επίπεδο συνειδητότητας οι εργαζόμενοι σήμερα, είναι απαραίτητο να κατανοήσουν π.χ. το χαρακτήρα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των άλλων αντιλαϊκών μέτρων, να καταλάβουν τι επιδιώκει με αυτά τα μέτρα η άρχουσα τάξη.

Αλλιώς δε θα μπορέσουν να αντιληφθούν τον ταξικό αντιλαϊκό χαρακτήρα της αστικής εξουσίας και το αντικειμενικό γεγονός ότι η εξουσία αυτή δε διορθώνεται, ότι η ανατροπή και η αντικατάστασή της από τη λαϊκή εξουσία είναι όρος ζωής για τους εργαζόμενους. Αν αυτά τα πράγματα δε γίνουν συνείδηση των εργαζομένων, δε θα αποδεσμευτούν από τα αστικά κόμματα, όπου είναι εγκλωβισμένοι.

Ποιος είναι ο χαρακτήρας και η αποστολή του Κόμματός μας, είναι σαφέστατο. Με αποφάσεις συνεδρίων, συνδιασκέψεων και οργάνων, έχουμε προσανατολίσει τη δράση μας.

Ωστόσο υπάρχουν καθυστερήσεις και αναστολές καθοδηγητικού χαρακτήρα στην υλοποίηση των αποφάσεων αυτών.

Δουλεύει π.χ. σταθερά και μόνιμα συνολικά το Κόμμα για την αύξηση της επιρροής του στην εργατική τάξη ή αυτό είναι υπόθεση κάποιων εργατικών κομματικών οργανώσεων και ορισμένων στελεχών, που είναι χρεωμένα σ' αυτόν τον τομέα;

Συγκεντρώνονται δυνάμεις με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν για την υπόθεση αυτή ή διασκορπίζονται εδώ κι εκεί και τελικά χάνονται στη γενικότητα, με αποτέλεσμα να αδυνατίζει ο κεντρικός μας στόχος;

Πολλά κάναμε στο διάστημα που πέρασε, δεν κάναμε όμως όσα οι δυνατότητες που υπάρχουν μας επιτρέπανε. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Ιδεολογική και πολιτική ενότητα σήμερα στο Κόμμα υπάρχει. Δε μας τη χάρισε κανείς, αλλά την κατακτήσαμε μέσα από μια σκληρή και επώδυνη για το Κόμμα αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό. Δεν είναι όμως ώρα για να επαναπαυτούμε στις δάφνες μας. Πρέπει να προβληματιστούμε: γιατί αυτό δε μεταφράζεται και σε ενιαία τακτική και δράση, εκλαΐκευση της πολιτικής του Κόμματος με ενιαία αντίληψη; Γιατί όλα τα σφυριά δε βαράνε στον ίδιο στόχο; Κεντρικό ζήτημα σήμερα είναι και πρέπει να δουλέψουμε πάνω σ' αυτό, τι εννοούμε όταν λέμε ότι το ειδικό πρέπει να υποτάσσεται στο γενικό, πώς συνδέεται σωστά η τακτική με τη στρατηγική ή τι σημαίνει σωστή διάταξη των κομματικών δυνάμεων.

Είναι σίγουρο ότι οι αποφάσεις του 17ου Συνεδρίου θα προσανατολίσουν και θα ενισχύουν καλύτερα τη δράση μας. Ωστόσο, δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα τα κάνουμε στη συνέχεια και όλα και τέλεια. Αρα πρέπει να εκτιμήσουμε, να αξιολογήσουμε και να ιεραρχήσουμε, τι προηγείται και τι έπεται. Είναι καθαρό στα ντοκουμέντα του Κόμματος αυτό, όμως πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε μια σειρά στελέχη και μέλη, σε όλους μας έτσι ώστε να δουλεύουμε με ενιαίο τρόπο. Γι' αυτό απαιτείται ιδεολογική αναβάθμιση και βαθιά γνώση της πολιτικής μας.

Νίκος Μανουσάκης

Μέλος του Γραφείου Περιοχής

Κρήτη