Το μισό εκατομμύριο έφτασαν και επισήμως οι άνεργοι το δεύτερο τρίμηνο του 2004. Ενα τρίμηνο που παρά τον «οργασμό» για την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών έργων, η ανεργία αυξήθηκε κατά μια μονάδα (10,2%) σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου χρόνου. Ταυτόχρονα, η Βουλή ενέκρινε τον νέο κρατικό προϋπολογισμό, που είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα και τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Σε αυτήν την πραγματικότητα έρχεται να προστεθεί και ο προϋπολογισμός του ΟΑΕΔ για το 2005. Ενας προϋπολογισμός που δεν προβλέπει ούτε ένα λεπτό αύξηση στο εξευτελιστικό επίδομα ανεργίας των 311 ευρώ μηνιαίως, στα οικογενειακά επιδόματα. Προβλέπει, όμως, πακτωλό χρημάτων προς τους επιχειρηματίες, για την απασχόληση των ανέργων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιβεβαιώνει κάθε μέρα που περνάει, το ρόλο που διαδέχτηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αυτόν του άξιου πολιτικού εκπροσώπου των καπιταλιστών. Τα χρηματικά πακέτα προς τους επιχειρηματίες, για να απασχολούν τζάμπα εργάτες, η μείωση της φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών, οι νέες επιδοτήσεις έχουν πολύ ξεκάθαρες επιδιώξεις. Αυτές οι επιδιώξεις περιγράφονται στη στρατηγική της Λισαβόνας, στη «Χάρτα Σύγκλισης». Είναι το χτύπημα «μέχρι θανάτου» της σταθερής και πλήρους απασχόλησης, η ισοπέδωση κάθε εργασιακού δικαιώματος, κάθε κατάκτησης, η παράταση του εργάσιμου βίου. Και όλ' αυτά έχουν κεντρικούς στόχους την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, την ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, την εξυπηρέτηση της «ανταγωνιστικότητας».

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ο ΟΑΕΔ αποτελεί ένα από τα καλύτερα «όπλα» των κυβερνήσεων για την υλοποίηση της αντεργατικής τους πολιτικής καθ' υπόδειξιν του κεφαλαίου. Τα προγράμματα κατάρτισης, δήθεν εκπαίδευσης, που παρουσιάζονται, μάλιστα, πιο ενισχυμένα το νέο έτος, οι επιδοτήσεις για την απασχόληση δεν έχουν καμία σχέση με την αντιμετώπιση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων. Είναι όμως απόλυτα συνδεδεμένα με την προσπάθεια να γίνει συνείδηση στον άνεργο, τον εργαζόμενο η απόλυτη υποδούλωση στον εργοδότη. Η προσαρμογή του στο νέο εργασιακό μοντέλο: «ό,τι πεις εσύ αφεντικό».

Ο εργάτης, ο άνεργος, πρέπει να έχουν ξεκάθαρο ότι η «κλάψα» για αδυναμία λύσης του προβλήματος της ανεργίας από μια κυβέρνηση μόλις εννέα μηνών είναι στην πραγματικότητα ψέμα. Η πολιτική της κυβέρνησης, άλλωστε, έχει ήδη δοκιμαστεί, αφού την ίδια πολιτική εφάρμοζε και η προκάτοχός της του ΠΑΣΟΚ. Επομένως, η απόρριψη κάθε τάσης ανοχής και αναμονής, η συσπείρωση και η αποφασιστική ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων, που τα υπηρετούν, είναι σήμερα επιτακτικά επιβεβλημένες.

Δε φτάνουν, όμως, μόνον οι αγώνες, είτε για τη μη χειροτέρευση παραπέρα της ήδη άσχημης κατάστασης, είτε για να σημειωθούν ορισμένες κατακτήσεις. Η ανεργία είναι αναπόσπαστο στοιχείο του καπιταλισμού. Οι αγώνες, εκτός του στοιχείου της αντίστασης, μπορούν και πρέπει να έχουν και αυτό της προοπτικής, τη δυναμική της ριζικής και ουσιαστικής λύσης του προβλήματος. Και η λύση αυτή βρίσκεται στην πολιτική απάντηση του λαού, στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας. Στην προτεινόμενη από τους κομμουνιστές Λαϊκή Συμμαχία για την κατάκτησή τους.