Μια προσπάθεια γενίκευσης συμπερασμάτων

1. Ο Δήμος- τοπικός κρίκος του πολιτικού - κρατικού μηχανισμού - αναδεικνύεται σε σημαντικό μοχλό προώθησης στην πράξη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Με μέτρα και επιβολή κριτηρίων αντιμετώπισης των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων στη βάση των αναγκών, των συμφερόντων, των προσδοκιών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και εταιριών.

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αγκαλιάζουν ευρύτατο φάσμα κοινωνικών προβλημάτων. Επηρεάζουν άμεσα τους όρους ζωής και τα κοινωνικά - πολιτικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Να μερικές όψεις τους, με βάση την προώθησή τους στο Δήμο Ζωγράφου. Προώθηση που με ασυμμετρίες μάλλον αποτελεί γενικό φαινόμενο.:

α) Διογκωμένα - υπερφουσκωμένα συνολικά δημοτικά τέλη στα σπίτια 1,97 ευρώ ανά τ.μ. και 3, 69 ευρώ ανά τ.μ. στα μαγαζιά - βιοτεχνίες.

β) Επιβολή αντιτίμου για τις νέες οικογένειες στους 14 παιδικούς σταθμούς από 35 έως 85 ευρώ μηνιαίως. Περίπου το 4,5% του οικογενειακού εισοδήματος μηνιαίως (στο Δήμο Ζωγράφου 970 οικογένειες).

γ) Εγγραφή 30 ευρώ στα παιδικά τμήματα του Πνευματικού Κέντρου.

δ) Συνδρομή 40 ευρώ μηνιαίως για την εκμάθηση κολύμβησης στο κολυμβητήριο Ιλισίων. (Αφορά τουλάχιστον 600 παιδιά).

ε) Επιβολή 4 ευρώ εισιτηρίου στις παραστάσεις καραγκιόζη που διοργανώνει το καλοκαίρι το Πνευματικό Κέντρο.

ζ) Αντίτιμο από 10 ευρώ έως και 60 ευρώ για την παροχή υπηρεσιών στις οικογένειες από το Συμβουλευτικό Κέντρο Οικογενειών (ΣΚΟ) για διάφορα προβλήματα (π.χ. δυσλεξία κλπ.).

η) Πλατιά εφαρμογή της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων στις δημοτικές υπηρεσίες, τα δημοτικά ιδρύματα. Από ένα σύνολο 885 εργαζομένων μόνο 211 είναι μόνιμοι υπάλληλοι, ενώ υπάρχουν 22 ειδών εργασιακές συμβάσεις. Αντικρίζουμε μια αχανή πανσπερμία συμβάσεων και εργασιακών σχέσεων, ένα απέραντο πέλαγος απασχολησιμότητας, ένα θεσμοθετημένο τσαλάκωμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Ενας πονηρός κατακερματισμός της ενωμένης δύναμης των εργαζομένων. Νάτη η στρατηγική της Λισαβόνας στο μικρόκοσμο της συνοικίας.

2) Μια τακτική κρατική επιχορήγηση προς το Δήμο που καλύπτει το 65% των δαπανών μισθοδοσίας, με 245 εργαζομένους των προγραμμάτων απασχολησιμότητας, απλήρωτους για 8 τουλάχιστον μήνες στο ρυθμό των υπαγορεύσεων της ΟΝΕ. Και που τώρα τα Χριστούγεννα με σύναψη δανείου θα πληρώσει η δημοτική διοίκηση 4 μηνιάτικα για να «γλυκάνει» την εξαπάτηση εις βάρος των εργαζομένων.

Μια μεθόδευση από τη δημοτική διοίκηση, τράπεζες και σοβαρούς επιχειρηματίες για την κερδοσκοπική αξιοποίηση των δημοτικών ακινήτων και κοινοχρήστων χώρων, με σχήματα κοινοπραξίας Δήμου - τράπεζας - επιχειρηματικών ομίλων, είτε με συμβάσεις παραχώρησης, σε βάρος στοιχειωδών όρων ζωής των δημοτών -βιοπαλαιστών και με ροκάνισμα της δημόσιας υποδομής της συνοικίας.

Τέτοια, τόσα και άλλα τόσα.

2. Είναι χαρακτηριστικά τα θέματα που συζητήθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο το 2004. Αφορούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και διαποτίζουν την πολιτική - ιδεολογική παρέμβαση της δημοτικής διοίκησης. Αναφέρουμε:

α) Τριετής προγραμματισμός πρόσληψης εργαζομένων με μερική απασχόληση σε τομείς κοινωνικής πολιτικής, με βάση τη στρατηγική της Λισαβόνας.

Β) Επιλογή και όροι σύναψης δανείων από το Δήμο για την αντιμετώπιση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών του.

Γ) Πρόσληψη επενδυτικού και χρηματο-οικονομικού συμβούλου για την προώθηση συμβάσεων παραχώρησης δημοτικών ακινήτων (πλατειών και δημοτικών κοινοχρήστων χώρων).

Δ) Το τεχνικό πρόγραμμα του δήμου για το 2005, ύψους 127.000.000ευρώ και προγράμματα «αυτοχρηματοδότησης» επιχειρηματικών ομίλων.

Ε) Προγραμματικές συμβάσεις περιβαλλοντικής και κοινωνικής πολιτικής (κριτήρια συμβατότητας με την ευρωενωσιακή πολιτική).

Ζ) Προώθηση θεσμών της «κοινωνικής οικονομίας» (δημιουργία και λειτουργία αστικών μη κερδοσκοπικών εταιριών).

Η) Τροποποιήσεις κανονισμών λειτουργίας των δημοτικών ιδρυμάτων με την επιβολή ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων λειτουργίας και διοικητικές - κανονιστικές μεταλλάξεις.

Θ) Συμμετοχή του δήμου σε συνέδρια - συμπόσια - ημερίδες γύρω από την προώθηση της «διαρθρωτικής» πολιτικής της ΕΕ (στην Ελλάδα και το εξωτερικό).

Ι) Σχετικά με το αντίτιμο και τα ποικίλα δίδακτρα που πληρώνουν οι γονείς στους παιδικούς σταθμούς, το δημοτικό Ωδείο, το Κολυμβητήριο κλπ.

Κ) Για ζητήματα απαλλοτρίωσης και δανειοδότησης από τράπεζες για τη Βίλα Ζωγραφαίων και μελέτη για επιβολή τέλους πρασίνου και εμπορικής αξιοποίησης του χώρου.

Λ) Σχετικά με το ΠΔ Παυλόπουλου και τους απλήρωτους εργαζομένους των προγραμμάτων απασχολησιμότητας.

Και τα παραπάνω μόνο ενδεικτικά.

3. Διαπιστώνουμε ότι η άρχουσα τάξη αναδιατάσσει τις κοινωνικές της συμμαχίες, δημιουργώντας βαθμιαία ένα τροποποιημένο σε σχέση με παλιότερα πλαίσιο υποταγής και χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων. Επιβεβαιώνουμε ότι θεμελιώδης όρος προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων είναι η συσκότιση του ταξικού, ιδιοτελούς χαρακτήρα τους. Σε συνθήκες αμεσότητας - γειτνίασης προς τις λαϊκές μάζες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της αυθόρμητης λαϊκής συνείδησης που συχνά έχει έντονα χαρακτηριστικά πολιτικής καθυστέρησης.

Για τις «από πάνω» κοινωνικές δυνάμεις είναι ζωτικό ζήτημα η προγραμματική συγχώνευση των ΝΔ - ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ στο Δήμο, για να εμφανίζονται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην αυθόρμητη συνείδηση, ως οργανωτικο - λειτουργική προσαρμογή αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων.

Οι ευρωενωσίτες στο δήμο επιδεικνύουν επιμονή, ευρηματικότητα, εμμονή και εν μέρει πρωτοτυπία, και ασύμμετρη προώθηση ρυθμίσεων για την εκκαθάριση του κοινωνικού εδάφους και επιβολή των καπιταλιστικών κριτηρίων της στρατηγικής της Λισαβόνας. Προέχει γι' αυτούς το «άπλωμα μιας ομπρέλας ανταγωνιστικότητας» που ανέφερε και ο πρωθυπουργός για κάθε πρόβλημα.

4. Οι ιδεολογικές σημαίες που προβάλλουν οι τοπικοί παράγοντες των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είναι επιχειρηματικότητα - ανταποδοτικότητα - ανταγωνιστικότητα - αντιληπτικότητα - Δήμος - επιτελείο. Την ίδια στιγμή διαγκωνίζονται ποιος είναι ο πιο αξιόπιστος και «κοινωνικά ευαίσθητος».

Η ιδεολογική σημαία της επιχειρηματικότητας - ανταγωνιστικότητας λειτουργεί σαν χρυσόσκονη. Παρουσιάζεται σαν καταιγιστική βροχή - ομίχλη, συσκότισης και εξουθένωσης κάθε δισταγμού, αναστολών, δυσφορίας, απόγνωσης τμημάτων του λαού. Μια και ταυτόχρονα έχουν στόχο την προπόνηση, την εξοικείωση, το λιμάρισμα, την προσγείωση, τη «σύνεση», το «ρεαλισμό» κάθε αντίθετης, αυθόρμητης φωνής, πρωτοβουλίας και διαμαρτυρίας των κατοίκων.

Στο συνοικιακό μικρόκοσμο, η όψη των κοινωνικών - πολιτικών προβλημάτων παραλλάσσει, εμφανίζεται πολύμορφη. Η σύνδεση με τη γενική πολιτική στρατηγική γραμμή της αστικής τάξης, αναδύεται στην αυθόρμητη συνείδηση κατακερματισμένη, αχνή, ασαφής, συχνά ακατάληπτη ανορθόλογη και εν μέρει ακατανόητη στις λαϊκές μάζες.

5. Οι δεσμοί της σύνδεσης, της αντικειμενικής σύνδεσης, της τοπικής όψης των κοινωνικών προβλημάτων με την πολιτική γραμμή του κεφαλαίου και της ΟΝΕ είναι επείγον και σύνθετο ζήτημα να αναδειχτεί από τη μαζική πολιτική δραστηριότητα των κομμουνιστών και όλων των ΚΟΒ. Οι κόμποι ανύψωσης της εργατικής- λαϊκής συνείδησης είναι ζωτικό θέμα να συγκεντρώσουν την προσοχή μας. Για να υπερνικηθούν τα εμπόδια ανάπτυξης της πολιτικής συνειδητότητας και ενεργοποίησης κατ' αρχήν των προοδευτικών εργαζομένων, των εργαζομένων που αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους.

Η αντικειμενική πίεση της οξύτητας των κοινωνικών προβλημάτων, η δική μας πολιτική -ιδεολογική μαζική δράση σαν ΚΟΒ, σπρώχνει μεγάλα τμήματα λαϊκών μαζών προς τα εμάς. Ελαττώνεται η παραλυτική λάμψη των ιδεολογημάτων της άρχουσας τάξης και των οπορτουνιστών φίλων της, δημιουργούνται ρωγμές στην αποτελεσματικότητα των μηχανισμών χειραγώγησης του κεφαλαίου και της ΕΕ.

6. Η διαφαινόμενη λαϊκή προσδοκία σημαντικών τμημάτων εργατών και αυτοαπασχολουμένων, τα πολυάριθμα φαινόμενα εκλογικής και πολιτικής χειραφέτησης, η ψηλάφηση των πολιτικών προτάσεων του ΚΚΕ, η συγκεχυμένη ακόμη, απαίτηση αναγέννησης του λαϊκού κινήματος και του δημοκρατικού δημοτικού κινήματος, υπαγορεύουν τη μαζική και μαχητική προβολή των αιτημάτων και των αξιών του ταξικού εργατικού κινήματος μα και του προγράμματος του ΚΚΕ. Δε γίνεται λόγος για κάποια εξειδίκευση της πολιτικής μας γραμμής, αλλά για την άνοδο της ικανότητας συγκεκριμενοποίησής της στον κάθε συνοικιακό μικρόκοσμο αφενός και τη γενίκευση των πολιτικών μας εμπειριών αφετέρου, στο ύψος της στρατηγικής του ΚΚΕ. Να πολλαπλασιάζονται τα «ρυάκια» να συγκλίνουν στο λαϊκό μέτωπο για το σοσιαλισμό.

7. Τι πετύχαμε αυτά τα τέσσερα χρόνια, 2000 - 2004:

α) Αναδείξαμε σε μαζική έκταση, με κατ' αρχήν επάρκεια, ότι έχει αντικειμενικό κοινωνικό έδαφος η πάλη και η συσπείρωση του λαού ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τα ευρωενωσιακά κριτήρια.

β) Η συσσωρευόμενη στις δυνάμεις μας μαζική πολιτική πείρα μάς οδηγεί στην αποκάλυψη της σύνδεσης που υπάρχει με τα ζωτικά συμφέροντα τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων. Μας φέρνει στο κατώφλι των απαιτήσεων αντιμετώπισης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, σαν κρίκος που διευκολύνει το ξεδίπλωμα της πάλης για το σοσιαλισμό.

γ) Αποκαλύπτουμε με πειστικότητα και με αυξανόμενη απήχηση ότι ο Δήμος της ανταγωνιστικότητας - επιχειρηματικότητας - ανταποδοτικότητας σημαίνει λιγότερες - ακριβότερες - χειρότερες δημοτικές υπηρεσίες για τον βιοπαλαιστή δημότη.

δ) Ενισχύσαμε την ικανότητά μας στο συνδυασμό της κοινοβουλευτικής με την εξωκοινοβουλευτική πάλη και με την υποταγή της πρώτης στη δεύτερη, με το ξεδίπλωμα πολυάριθμων μαζικών πολιτικών πρωτοβουλιών, στο επίπεδο της συνοικίας.

Ανυποχώρητα στο δρόμο προς τη νίκη

Για το λαό, τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.

Συντροφικά

Νικόλαος Παπακωνσταντίνου

ΚΟΒ ΤΑ Ζωγράφου