Λίγες μόλις μέρες μετά τη δημοσιοποίηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της αντιλαϊκής έκθεσης για την ανασκόπηση της στρατηγικής της Λισαβόνας, η ελληνική κυβέρνηση έρχεται - όπως αναμενόταν - να δηλώσει ότι συμφωνεί και επαυξάνει με τις νέες κατευθύνσεις, που σκοπό έχουν να εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Στη μελέτη της Γραμματείας Ανταγωνιστικότητας του υπουργείου Ανάπτυξης, που παρουσιάστηκε χτες από τον υπουργό Δ. Σιούφα και τον ειδικό γραμματέα Σ. Ευσταθόπουλο, οι προτάσεις για τις ελληνικές προτεραιότητες - όσον αφορά την αρμοδιότητα του υπουργείου - απαντούν στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, όπως αυτές εκφράστηκαν από την Κομισιόν.

Στη μελέτη αναφέρεται ότι οι «βασικές διαρθρωτικές αλλαγές» πρέπει να αποσκοπούν, μεταξύ άλλων, «στην πλήρη απελευθέρωση των αγορών», στην παροχή ενισχύσεων με βάση συγκεκριμένους στόχους, με οριζόντιο και όχι κλαδικό τρόπο. Επίσης σημαντική κρίνεται η «ανταγωνιστικότητα του δημόσιου τομέα», η χρηματοδότηση επιχειρήσεων που «καινοτομούν», η προώθηση της «επιχειρηματικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης», η «μείωση των διοικητικών φραγμών για τις επιχειρήσεις», η «βελτίωση της νομοθεσίας για τις επιχειρήσεις».

Οι κατευθύνσεις αυτές, που γενικά δεν είναι νέες για την κυβέρνηση, παίρνουν έναν πιο σαφή χαρακτήρα, ενώ από την πλευρά της η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι αυτή τη φορά θα εφαρμοστεί με ταχύτατους ρυθμούς η πολιτική που διαμορφώνεται από αυτές. Στην παρουσίαση της μελέτης ο Δ. Σιούφας επισήμανε ότι στο θέμα της στρατηγικής της Λισαβόνας «από το 2000 μέχρι σήμερα δε σημειώθηκε επαρκής πρόοδος» και επανέλαβε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει ένα «νέο αναπτυξιακό περιβάλλον στη σύγχρονη Ελλάδα». Ωστόσο, συνολικά η κυβέρνηση και ειδικά η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης προσπαθούν να κρύψουν, πίσω από ευθείς αναφορές του τύπου «καλύτερη ζωή για όλους τους πολίτες», ότι τα επόμενα χρόνια το ένα αντεργατικό και αντιλαϊκό μέτρο θα έρχεται μετά το άλλο, με νομοθετικές παρεμβάσεις που εξυπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.