Τους πήρε λίγο χρόνο, αλλά φαίνεται ότι κατέληξαν: Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να εντάξουν στη δικομματική τους «διαμάχη» το εκτυλισσόμενο εκκλησιαστικό σίριαλ. Η μπόχα είναι τόσο μεγάλη και η σήψη τόσο βαθιά, που τα δυο κόμματα, βουτηγμένα μέχρι το λαιμό στη «θεσμική» σαπίλα του αστικού κράτους, αντιλαμβάνονται ότι ο λιγότερο εκτεθειμένος από αυτή την ιστορία, θα είναι εκείνος που θα χρεώσει στον άλλο τα περισσότερα, από τη βρωμιά που αναδύεται.

*

Στην πραγματικότητα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αναζητούν συγχωροχάρτι για τις «αμαρτίες» που έχουν επισυρρεύσει στον πολιτικό και δημόσιο βίο της χώρας, διατηρώντας αναλλοίωτη τη σκοταδιστική σύμφυση κράτους - Εκκλησίας. Και τούτο διότι ουδέποτε παραιτήθηκαν από το «δικαίωμα», ως κοσμικοί θεομπαίχτες, να συναλλάσσονται και να αξιοποιούν τους άλλους, τους θεομπαίχτες του ιερατείου, σαν δεξί βραχίονα της εξουσίας τους. Ειδάλλως θα είχαν προχωρήσει, από χρόνια, σε πολύ απλά μέτρα:

*

«Το κράτος δεν πρέπει να 'χει καμιά δουλιά με τη θρησκεία, οι θρησκευτικοί σύλλογοι δεν πρέπει να συνδέονται με την κρατική εξουσία. Ο καθένας πρέπει να είναι ολότελα ελεύθερος να πρεσβεύει όποια θρησκεία θέλει ή να μην παραδέχεται καμία θρησκεία, δηλαδή να είναι άθεος (...). Πρέπει να καταργηθεί απόλυτα ακόμα και κάθε υπόμνηση στα επίσημα έγγραφα σχετικά με το άλφα ή βήτα θρήσκευμα των πολιτών. Δεν πρέπει να δίνεται καμία επιχορήγηση στην επίσημη εκκλησία του κράτους, καμία επιχορήγηση από τα χρήματα του δημοσίου στις εκκλησιαστικές και θρησκευτικές ενώσεις, που πρέπει να γίνουν ενώσεις πολιτών - ομοϊδεατών ολότελα ελεύθερες, ανεξάρτητες από την κρατική εξουσία (...). Ολοκληρωτικός χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος και το σχολείο. Πλήρης και χωρίς όρους ανακήρυξη της θρησκείας σε ατομική υπόθεση».

*

Το αίτημα για την «αποκρατικοποίηση» της θρησκείας και της συνακόλουθης «αποθεοποίησης» του κράτους, είναι υπερώριμο ήδη από την εποχή του... τσάρου. Τα παραπάνω λόγια του Λένιν, δεν ειπώθηκαν καν μετά την επανάσταση του 1917. Ειπώθηκαν το 1905, δηλαδή μέσα στο καθεστώς της μισοφεουδαρχικής - μισοκαπιταλιστικής Ρωσίας των αρχών του αιώνα. Αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, αυτό που αποτελούσε στοιχειώδες μέτρο αστικοδημοκρατικού «εκσυγχρονισμού», από την εποχή του τσάρου ακόμα, στην Ελλάδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί «βλασφημία»... Απ' ό,τι φαίνεται, στην Ελλάδα, εν έτει 2005, ο «τσαρισμός» ζει και βασιλεύει και στη θέση του Ρασπούτιν «ιερουργούν» οι Βαβύληδες και οι «Γιοσάκηδες»!