Κι ενώ, όλ' αυτά συνεχίζονται να λέγονται σε όλους τους τόνους. Ενώ, η ΕΕ προωθεί την ακόμη μεγαλύτερη επιμήκυνση του «εργάσιμου βίου», βλέπουμε να γίνονται σωρηδόν «εθελούσιες απολύσεις» (!) - ιδιαίτερα στον λεγόμενο «ευρύτερο δημόσιο τομέα» - οι οποίες, κατά το πλείστον, οδηγούν σε «πρόωρες συντάξεις» και πλήττουν τα Ταμεία και τον κρατικό προϋπολογισμό. Και, βέβαια, δεν ακούμε την παραμικρή διαμαρτυρία ή αντίδραση από τους προαναφερόμενους, που καμώνονταν πως νοιάζονται για την Κοινωνική Ασφάλιση. Αν αναρωτιέστε γιατί, η εξήγηση είναι απλή: Η εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων ήταν και συνεχίζει να είναι η πραγματική τους έγνοια...