Την περασμένη Παρασκευή τρεις εργάτες στην Αλεξανδρούπολη θάβονταν στην κυριολεξία κάτω από τόνους τούβλα και πέτρες στο παλιό καπνομάγαζο της πόλης. Τους είχαν προσλάβει να κάνουν εργασίες αναστύλωσης. Στην πραγματικότητα τους έστειλαν να σκάψουν τον τάφο τους. Ούτε τα μέτρα, που προέβλεπε η μελέτη, για τον κίνδυνο κατάρρευσης του κτιρίου δεν τηρούνταν, είπε ο μελετητής. Πόσο μάλλον μέτρα ασφάλειας για τους εργάτες που μπήκαν μέσα. Την ίδια μέρα ένας άλλος εργάτης στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη άφηνε την τελευταία του πνοή μέσα στο οχηματαγωγό «Κρήτη», πνιγμένος σαν ποντίκι από τις αναθυμιάσεις.

Την προηγούμενη μέρα, σε εργοτάξιο στο Κρυονέρι δυο οικοδόμοι, στον ίδιο χώρο, στο ίδιο συνεργείο, με διαφορά χρόνου μόλις τρεις ώρες, έπεφταν από σκαλωσιά ύψους εφτά μέτρων και σακατεύονταν. Ηταν τέτοια η «ευαισθησία» του εργοδότη, που, ακόμα και μετά την πτώση του πρώτου εργάτη, συνέχιζε τις εργασίες κανονικά. Μόνο όταν έπεσε και ο δεύτερος σταμάτησαν τη δουλιά. Εκ των υστέρων - και μετά από παρέμβαση του Συνδικάτου Οικοδόμων - το ΣΕΠΕ διαπίστωνε την έλλειψη μέτρων ασφαλείας στο εργοτάξιο.

Τελικά, πόσο στοιχίζει η ζωή ενός εργάτη; Πόσο στοιχίζει η ζωή των τριών εργατών στην Αλεξανδρούπολη; Πόσο στοιχίζει η ζωή στη Ζώνη; Πόσο αποτιμάται η ζωή των 740 νεκρών εργατών από το 2000, των χιλιάδων σακατεμένων, των δεκάδων χιλιάδων σοβαρά τραυματισμένων που, ακόμα και όταν δεν κρίνονται ανίκανοι προς εργασία, στην πραγματικότητα δεν μπορούν ξανά να εργαστούν;

Τόσο πολύ φτήνυνε, λοιπόν, η ζωή του οικοδόμου, του μεταλλεργάτη, του εργάτη της ΔΕΗ; Τόσο φτηνή έγινε η εργατική δύναμη, ώστε κάποιοι εργοδότες να προτιμούν να μη βάλουν ένα υποστύλωμα, να μη φτιάξουν μια σκαλωσιά της προκοπής; Τόσο ασύδοτη έγινε η εξουσία τους; Τόσο απύθμενο το θράσος τους στο κυνήγι του κέρδους;

Ξέρουμε τον αντίλογο: «Η κακιά στιγμή», η «συνυπευθυνότητα των εργαζομένων», η «γραφειοκρατία των αρμόδιων φορέων»... Φούμαρα, για να μη μιλήσουν για την ταμπακέρα. Για το γεγονός ότι όταν η «ανταγωνιστικότητα» αποτελεί τη «νέα θρησκεία του έθνους», όταν κλίνεται σε όλες τις πτώσεις από τον πρωθυπουργό, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ... Οταν όλοι «γανώνουν» το μυαλό μας για τα κέρδη των επιχειρήσεων. Τότε ναι τα εγκλήματα στους χώρους δουλιάς δε θα σταματήσουν. Ναι. Το έγκλημα έχει αιτίες. Εχει και ηθικούς αυτουργούς.