«Ο καπιταλισμός διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι είναι ένα δημοκρατικό σύστημα. Ομως, εκεί που κρίνεται κάθε σύστημα είναι αν επικρατεί δημοκρατία εκεί που ο εργαζόμενος κερδίζει το ψωμί του. Και σήμερα γνωρίζουμε όλοι τα εργατικά δικαιώματα βρίσκονται σε κατάσταση ασφυκτικού περιορισμού».

Τα παραπάνω τόνισε, μεταξύ άλλων, ο δικηγόρος Β. Κατσιάβας σε εκδήλωση - συζήτηση που διοργάνωσε χτες το βράδυ η επιτροπή του 5ου - 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος Αθήνας της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», με θέμα «Τα δικαιώματα και τις ελευθερίες στους τόπους δουλιάς».

Ο κεντρικός ομιλητής επισήμανε ότι και με το «ευρωσύνταγμα» καταφέρονται σημαντικά πλήγματα στα δικαιώματα των εργαζομένων, ξεκαθαρίζοντας ότι δυσκολεύει ακόμα παραπέρα η γνωστή κατάσταση, με το φόβο της απόλυσης ή έστω της δυσμενούς μεταχείρισης από πλευράς της εργοδοσίας απέναντι σε όποιον εργαζόμενο τολμήσει να συνδικαλιστεί και να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας. Υπογράμμισε ότι η πραγματικότητα αυτή πρέπει να αντιστραφεί κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη συντονισμένη δράση του μαζικού λαϊκού κινήματος. Οτι οι εργαζόμενοι, επιστήμονες, νομικοί, όλοι πρέπει να αγωνιστούν για να ανοίξουν δρόμοι για την προάσπιση των κεκτημένων, για τη διεύρυνσή τους, αλλά και για την εγκαθίδρυση μιας άλλης ποιότητας δημοκρατίας που στο επίκεντρό της θα έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο.

Νωρίτερα η Β. Καραγιάννη από την Τοπική Επιτροπή της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης» τόνισε ότι αντεργατικά μέτρα όπως η στρατηγική της Λισαβόνας, και η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων στους χώρους δουλιάς πάνε χέρι - χέρι. Ο Ν. Τσιούνης από την Εκτελεστική Γραμματεία της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης» επισήμανε ότι η ΕΕ επιδιώκει με πάμπολλα μέτρα να αυξήσει παραπέρα τα υπερκέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, και παράλληλα να κατοχυρώσει τα κοινωνικά καθεστώτα που επικρατούν σήμερα στα κράτη - μέλη. Νομοτελειακά βάζει στο στόχαστρό της τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Το λόγο πήραν και εργαζόμενοι σε ιδιαίτερα «σκληρούς» χώρους δουλιάς, οι οποίοι βιώνουν από πρώτο χέρι την αυθαιρεσία του συστήματος. Ο Ηλίας Νασίρ, από το Συνδικάτο Ξύλου, τόνισε ότι στα εργοστάσια ο εργοδότης παρουσιάζεται ως η απόλυτη εξουσία, αλλά παρ' όλα αυτά πολλοί εργαζόμενοι δεν παύουν να αντιδρούν και με μπροστάρηδες τα ταξικά συνδικάτα να διεκδικούν μια καλύτερη ζωή.

Στο ίδιο πνεύμα ο Αλβανός εργάτης Κ. Καστράτι τόνισε ότι «με τη σιωπή δεν κερδίζεται τίποτα και ότι τα πρωτοπόρα συνδικαλιστικά σωματεία έχουν αποδείξει στην πράξη ότι μπορούμε να αντιπαλέψουμε τις πολιτικές της ΕΕ και της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ που τη στηρίζουν». Ο εργάτης μετέφερε και την εμπειρία από την κινητοποίηση των εργαζομένων στο σταθμό του Μετρό του Αιγάλεω, όπου ήταν απλήρωτοι για τρεις μήνες και η αστυνομία έσπευσε να υπερασπιστεί την εργοδοσία. «Εμείς σε εκείνο το χώρο είχαμε δώσει το αίμα και τον ιδρώτα μας, κι όμως δεν ήρθαν να προστατέψουν εμάς», υπογράμμισε. Κατέληξε ότι με το συντονισμένο αγώνα των προλεταρίων Ελλήνων και ξένων εργατών ενωμένων θα έρθουν τα καλύτερα αποτελέσματα.