Το «μιντιακό περιβάλλον» και η κυβέρνηση | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το «μιντιακό περιβάλλον» και η κυβέρνηση

«Πρωτομαγιάτικο δώρο 125 εκατ. ευρώ στους εργοδότες».

Εβγαζε μάτι ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος του «Βήματος». Η κατ' εξοχήν εφημερίδα του κατεστημένου και της οικονομικής ολιγαρχίας έχυνε μαύρο δάκρυ, γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ κάνει δώρα στους εργοδότες!

* * *

Τα παράξενα δε σταματούν όμως εδώ. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι άλλοι τίτλοι των μεγάλων συγκροτημάτων. «Κατακραυγή για την Πρωτομαγιά», ο κραυγαλέος τίτλος των «Νέων». «Εκρηξη για την κατάργηση της Πρωτομαγιάς», ο οργισμένος τίτλος του «Εθνους», που βλέπει ως «πρωτοφανές» το ότι «ακύρωσαν την αργία της ημέρας των εργαζομένων», ενώ λιγότερο... εκρηκτικός ο τίτλος της «Ελευθεροτυπίας»: «Α-δέξιοι και αμνήμονες»...

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη των παράδοξων. «Τα μέτρα για τη σωτηρία των μικρομεσαίων» είναι ο σούπερ φιλοκυβερνητικός τίτλος της «Αυριανής», με αφορμή θέμα χιλιοειπωμένες δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης Δ. Σιούφα. Η ίδια εφημερίδα διορίζει την Ντόρα Μπακογιάννη «οριστικά στο υπουργείο Εξωτερικών»...

Τα παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα είναι αρκετά για να καταδείξουν ότι υπάρχει το χοντρό παιχνίδι που παίζεται στο παρασκήνιο μεταξύ διαφόρων τμημάτων της πλουτοκρατίας, στο οποίο ασφαλώς εμπλέκεται, λόγω της θέσης της, η κυβέρνηση της ΝΔ. Το πρόβλημα των σχέσεων κυβέρνησης με μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ είναι αντανάκλαση και απόρροια της έντονης διαμάχης στους κόλπους της οικονομικής ολιγαρχίας.

Αυτός είναι και ο λόγος που το Μέγαρο Μαξίμου μιλά ευθέως για εχθρικό «μιντιακό περιβάλλον», ενώ και ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής στην τελευταία συνέντευξή του στην «Καθημερινή» είχε κάνει λόγο για ένα «μιντιακό περιβάλλον όπου υπάρχουν υπερβολές και συγκεκριμένες σκοπιμότητες».

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Κ. Καραμανλής από την αρχή ήθελε να αναδιατάξει προς όφελός της κυβέρνησής του τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης. Το στόχο αυτό υπηρετούσε η σταυροφορία κατά της διαπλοκής, πάντα με σημαία ευκαιρίας, ο απονεκρωμένος πλέον νόμος για το βασικό μέτοχο, κ.ά.

Ενα χρόνο και πλέον από την άνοδο στην εξουσία, η κυβέρνηση Καραμανλή δε φαίνεται να έχει πετύχει τους επιδιωκόμενους στόχους της. Αντίθετα, ενισχύονται στο εσωτερικό της οι φωνές που ζητούν να υπάρξει συμβιβασμός με τα διαπλεκόμενα συγκροτήματα των ΜΜΕ, τα οποία όχι μόνο άντεξαν στον πόλεμο με τη γαλάζια διακυβέρνηση, αλλά επιβάλουν την καθημερινή ατζέντα, προκαλώντας δυσανάλογη φθορά στην κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενα ακόμα και ήσσονος σημασίας θέματα. Ο τρόπος που πρόβαλαν το θέμα της μη μεταφοράς της «αργίας» της Πρωτομαγιάς, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του αδυσώπητου πολέμου.

Τα «διαπλεκόμενα» συγκροτήματα των ΜΜΕ, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς της Κομισιόν στην «αιτιολογημένη γνώμη» για το βασικό μέτοχο, έχουν διαμορφώσει ένα ασφυκτικό κλίμα για την κυβέρνηση, επιδιώκοντας όχι μόνο να διατηρήσουν το μερίδιο της πίτας που είχαν κατακτήσει με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά να διατηρήσουν γενικότερα την πολιτικοοικονομική ισχύ και ηγεμονία... Η κυβέρνηση Καραμανλή έχει προσφέρει έμπρακτα δείγματα συμβιβασμού στους άλλοτε «νταβατζήδες» (πιστοποιητικά διαφάνειας, αναθέσεις έργων και προμηθειών, «αναστολή» του νόμου για το βασικό μέτοχο κλπ.), αλλά φαίνεται ότι δεν αρκούν...

* * *

Από την άλλη η κυβέρνηση επείγεται να κλείσει το «μέτωπο» με τη διαπλοκή, γιατί έχει ανοίξει το μέτωπο των «διαρθρωτικών αλλαγών», δηλαδή της ολομέτωπης επίθεσης κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με αιχμή την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Τα «διαπλεκόμενα» ΜΜΕ κρατούν μια «σχιζοφρενική» στάση: Από τη μια κατηγορούν την κυβέρνηση για ατολμία και φόβο στην υλοποίηση νεοφιλελεύθερων «τομών» λόγου του πολιτικού κόστους και από την άλλη διογκώνουν και καυτηριάζουν τη διαχειριστική ανικανότητά της να τις υλοποιήσει, προκαλώντας βραχυκύκλωμα στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Είναι φανερό ότι η έκβαση της αδυσώπητης διαμάχης στους κόλπους της ολιγαρχίας δεν έχει κριθεί. Το βέβαιο είναι ότι όποιο τμήμα της αν υπερισχύσει, από κοινού με την κυβέρνηση θα εφορμήσουν πάνω στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Οι εργαζόμενοι οφείλουν να παρακολουθούν τι γίνεται στο «εσωτερικό» της πλουτοκρατίας, παράλληλα όμως οφείλουν να την αντιμετωπίζουν ενιαία, προκειμένου να την ανατρέψουν.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ