«Η δικιά μας αντίληψη είναι ότι υπάρχει πρόβλημα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Αλλά δε θα το λύσουμε όπως θέλουν οι Ταλιμπάν του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, κάνοντας το επίπεδο ζωής και εργασίας του Ελληνα εργαζόμενου ίδιο με αυτό που υπάρχει σήμερα στη Βουλγαρία ή στη Ρουμανία και μεθαύριο στην Ινδία ή στην Κίνα. Αντίθετα πρέπει να κινηθούμε σε κατευθύνσεις που έχουν κινηθεί και άλλες χώρες, όπως είναι η τεχνολογία, οι κλαδικές πολιτικές, η ανάπτυξη της παιδείας, μια ημερήσια διάταξη η οποία λείπει εντελώς από τη συζήτηση». Κι όμως δεν είναι - εκτενές είναι αλήθεια - απόσπασμα από τοποθέτηση του Γ. Παπανδρέου που εκθειάζει το «σουηδικό μοντέλο». Είναι η θέση του προέδρου του ΣΥΝ από χτεσινή του συνέντευξη στον «Σκάι». Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Αν ο «αριστερός» Αλαβάνος ξεκινά από αυτή την αφετηριακή θέση, ότι δηλαδή υπάρχει πρόβλημα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας, πού διαφοροποιείται από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, που ακριβώς αυτό το «πρόβλημα» πασχίζουν να λύσουν; Η ηγεσία του ΣΥΝ δηλαδή αγωνιά να λύσει το πρόβλημα παραγωγικότητας και «ανταγωνιστικότητας» του καπιταλισμού; Δηλαδή η «οργισμένη» επίθεσή του κατά του ΣΕΒ οφείλεται απλά στο ότι οι βιομήχανοι κάνουν «ακραίες» προτάσεις;