Η αποχώρηση του ΚΚΕ από τη Βουλή, κατά τη χτεσινή συζήτηση του βαθιά αντεργατικού νομοσχεδίου που χτυπά τον ημερήσιο χρόνο εργασίας, ενεργοποίησε τα ταξικά υπέρ του κεφαλαίου αντανακλαστικά του υπουργού Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλου, ο οποίος έσπευσε να σχολιάσει τη στάση του Κόμματος, διατυπώνοντας αντιεπιστημονικές δοξασίες, κάνοντας το άσπρο - μαύρο.

Αφήνοντας κατά μέρος τη συζήτηση για το αν έχει πρακτική αξία ο χρόνος ανακάλυψης και επεξεργασίας μιας θεωρίας και κρίνεται η ορθότητά της αποκλειστικά απ' αυτό, η συγκεκριμένη θεωρία που ο υπουργός, στρουθοκαμηλίζοντας, τη θεωρεί ξεπερασμένη είναι η μαρξιστική πολιτική οικονομία του καπιταλισμού. Το αξεπέραστο, και στους αιώνες που έρχονται, επιστημονικό έργο του Μαρξ, «Το Κεφάλαιο». Αλλά τα θεωρητικά εργαλεία ανάλυσης και ερμηνείας της πραγματικότητας που χρησιμοποιεί ο ίδιος ο υπουργός - και η αστική τάξη που εκπροσωπεί - είναι πολύ παλαιότερα. Εχουν τουλάχιστον πάνω από 4 αιώνες ζωής. Και το περιεχόμενο των αστικών αυτών θεωριών είναι ότι τα πράγματα είναι αιώνια και ακίνητα. Αυτό ακριβώς θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε σήμερα το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι. Οτι ο καπιταλισμός είναι αιώνιος και αμετάβλητος. Οτι δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από αυτόν.

Από την άλλη, με τα δύο αυτά τσιτάτα ο υπουργός εξέφρασε τους πραγματικούς φόβους του κεφαλαίου: Οτι το κεφάλαιο νιώθει πως απειλείται όταν απειλούνται τα κέρδη του και απειλούνται από τις ίδιες τις αντιφάσεις του. Αλλά ο φόβος μεγαλώνει, όταν η εργατική τάξη αμφισβητεί τις κυρίαρχες επιλογές του, που στόχο έχουν τη διαρκή συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης, προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του. Που προσπαθεί να ακυρώσει στην πράξη τα αντεργατικά μέτρα για το σμπαράλιασμα του χρόνου εργασίας και της ζωής των εργαζομένων.

Ακόμα περισσότερο το κεφάλαιο φοβάται όταν έχει απέναντί του το κόμμα της εργατικής τάξης και την επιστημονική θεωρία του. Το μαρξισμό - λενινισμό που αναμφισβήτητα αποδεικνύει επιστημονικά ότι οι μοναδικοί παραγωγοί του πλούτου είναι η εργατική τάξη και όχι η ιδιωτική οικονομία - οι επιχειρηματίες το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να κλέβουν τον κόπο και τις ζωές των εργαζομένων. Οτι η παραγωγή χωρίς εργάτες δεν μπορεί να υπάρξει, ενώ χωρίς αφεντικά μπορεί να αναπτύσσεται.

Και αποδεικνύει, επίσης, ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ούτε αιώνιος, ούτε ανίκητος. Η οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, ο ταξικός προσανατολισμός του αγώνα τους μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα όχι μόνο την αντίσταση, αλλά και την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και των φορέων της. Με στόχο την κατάκτηση της εξουσίας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που θα έχει στο επίκεντρό της τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.