Προχτές η ονομαζόμενη «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» ανανέωσε μέχρι το Μάη 2006 την άδεια λειτουργίας 342 καμερών παρακολούθησης της Αστυνομίας, των εγκαταστημένων σήμερα στην Αττική. Κι αυτό ενώ πληθαίνουν τα συνδικάτα, οι μαζικοί φορείς που καταγγέλλουν την παρακολούθηση που υφίστανται όταν διαδηλώνουν, και ζητούν την αποκαθήλωση των ηλεκτρονικών χαφιέδων. Διάφορες εφημερίδες παρουσίασαν ως επίτευγμα το γεγονός ότι δε δόθηκε (ακόμα) η άδεια στην Αστυνομία να εγκαταστήσει άμεσα κι άλλες κάμερες, να «νομιμοποιήσει» την καταγραφή και ήχου, το ζουμάρισμα σε πρόσωπα, κλπ. Είναι έτσι;

Το αν δεν ικανοποιήθηκε τώρα συνολικά το αίτημα δε σημαίνει ότι πρέπει να εφησυχάζει κανείς. Αλλωστε, όσοι κατήγγειλαν στην «Αρχή» ότι σε διαδηλώσεις τους κάμερες στράφηκαν προς την πορεία ζουμάροντας και καταγράφοντας πρόσωπα διαδηλωτών, ουδεμία ενημέρωση είχαν για το αν εξετάστηκε η καταγγελία τους. Τι μέτρα πάρθηκαν για την προστασία των ατομικών - κοινωνικών - πολιτικών δικαιωμάτων τους και αν τιμωρήθηκαν όσοι τα καταπάτησαν. Αλλά και αν είχαν ενημέρωση για όλ' αυτά καθόλου δεν αλλάζει την ουσία. Τους παρακολουθούσαν τους διαδηλωτές.

Επομένως, οι περιορισμοί που τάχα μπαίνουν στις επιθυμίες της κυβέρνησης μόνο ως «φύλλο συκής» χρησιμεύουν. Με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την «τρομοκρατία» στήθηκε και λειτουργεί ένα ολοκληρωμένο ηλεκτρονικό δίκτυο παρακολούθησης. Οι κάμερες είναι μόλις ένα κομμάτι του, δίπλα στην αστυνομοκρατία, στην ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής σε προσωπικό και μέσα, στο φακέλωμα των προσωπικών μας δεδομένων και στην ανταλλαγή τους μεταξύ των υπηρεσιών καταστολής, στη χρήση βιομετρικών στοιχείων στα ταξιδιωτικά έγγραφα, στην παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών, της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, των φιλοσοφικών πεποιθήσεων όσων οι αρχές κρίνουν «ύποπτους», κλπ.

Τίποτε από τα παραπάνω δε γίνεται για τη «ρύθμιση της κυκλοφορίας» και την «ασφάλεια» των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων, των συνταξιούχων. Οι χαφιεδομηχανισμοί (ηλεκτρονικοί και «παραδοσιακοί») καταγράφουν κάθε λαϊκή κινητοποίηση. Οι δε δυνάμεις καταστολής έρχονται για να την «περιφρουρήσουν», να την περιορίσουν και, με το πρώτο πρόσχημα που θα βρουν, να τη διαλύσουν. Δηλαδή, να τρομοκρατήσουν τους εργαζομένους, να τους αποτρέψουν από το να αγωνίζονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, για την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, για να ανατρέψουν την πολιτική του κεφαλαίου και να ανοίξουν το δρόμο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας ως μονόδρομου για τα συμφέροντά τους.

Αυτός είναι ο κύριος στόχος όλων των κατασταλτικών μέτρων και μηχανισμών, να καλλιεργούν την ψυχολογία του τρόμου στους εργαζόμενους, να προλάβουν το δυνάμωμα των λαϊκών κοινωνικοπολιτικών αγώνων για την ανατροπή της σημερινής αντιδραστικής καπιταλιστικής πραγματικότητας. Και ο μόνος δρόμος για τα λαϊκά στρώματα, τους πληττόμενους από την ανεργία, την ακρίβεια, την ανέχεια, τους ολοένα αυξανόμενους φόρους, είναι ν' αγωνιστούν για την αποκαθήλωση των καμερών και την κατάργηση όλων των συστημάτων παρακολούθησης. Συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα ότι αυτός ο αγώνας είναι συνυφασμένος με τις άλλες τους διεκδικήσεις. Και απαιτεί επίσης να εγκαταλείψουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, να οργανώσουν το δικό τους μέτωπο πάλης μαζί με τους κομμουνιστές. Είναι μονόδρομος.