Στο δρόμο βρίσκονται από χτες 223 εργαζόμενοι στα «Κλωστήρια Πρεβέζης ΑΕ», μετά το λουκέτο που ανακοίνωσε η εργοδοσία, αφού - όπως χαρακτηριστικά αναφέρει - η «ανταγωνιστικότητα», «το υψηλό κόστος των εργαζομένων» και η «μη υλοποίηση του πακέτου των επενδύσεων και απολύσεων» δε βοηθούν τη «βιωσιμότητα και την ανάπτυξη» της επιχείρησης (!).

Η ανακοίνωση του μεγαλοεργοδότη Στ. Αργυρού, πρώην προέδρου του ΣΕΒ, με την οποία εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν στο να κλείσει οριστικά την επιχείρηση, είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο που το κεφάλαιο μετράει τον εργαζόμενο και τον ιδρώτα του. Ο βιομήχανος σημειώνει: «Ενώ η διοίκηση γνώριζε ότι καταλυτικό στοιχείο για την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της ήταν το κόστος παραγωγής και ότι σημαντικότερος παράγων του υψηλού αυτού κόστους ήταν το κόστος εργασίας, δεν προχώρησε έγκαιρα σε μείωση προσωπικού, σε επίπεδο όσων ήταν απαραίτητοι για τη λειτουργία του εργοστασίου».

Αφού λοιπόν η εργοδοσία δεν κατάφερε να ρίξει την τιμή της εργατικής δύναμης, αφού δεν κατάφερε να πετάξει νωρίτερα στην ανεργία μέρος των εργαζομένων και να εξευτελίσει τα ήδη κατάπτυστα μεροκάματα, τώρα έρχεται να βάλει λουκέτο, επειδή δεν μπορεί να σταθεί στον ανταγωνισμό. Κι αυτό, όταν επί 28 χρόνια ξεζούμισε τους εργαζόμενους και αποκόμισε τεράστια κέρδη.

Ο Στ. Αργυρός όμως, στην ανακοίνωσή του, «τραβάει το αυτί» και των κυβερνήσεων του δικομματισμού, αφού - όπως ισχυρίζεται - δεν έδωσαν άμεσα και γρήγορα όλο το ποσόν που προβλεπόταν για την επένδυση στην επιχείρηση το 2001, και το οποίο ανερχόταν στα 10,5 εκατομμύρια ευρώ. «Η διοίκηση δεν κατάφερε να ξεπεράσει τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, την ευθυνόφοβη και ενίοτε εχθρική στάση του Δημοσίου», σημειώνει χαρακτηριστικά, χτυπώντας το μαστίγιο στην κυβέρνηση για να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τις αναδιαρθρώσεις που θα απελευθερώσουν την ασύδοτη δράση του κεφαλαίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από το Φλεβάρη του 2005 η επιχείρηση είχε βάλει σε εφαρμογή ένα ακόμα σχέδιο εξυγίανσης, το οποίο προέβλεπε την ουσιαστική μείωση του προσωπικού στα απολύτως απαραίτητα επίπεδα.

Το καμπανάκι άρχισε να χτυπά για τους εργαζόμενους, όταν το 2003 η επιχείρηση άρχισε να κάνει χρήση της νομοθεσίας που προέβλεπε απολύσεις στο 2% κάθε μήνα. Στην πορεία επιδίωξε να εκμεταλλευτεί τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης και τη λεγόμενη εθελούσια έξοδο, ενώ από τις 23 Αυγούστου οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια.

Η κατάσταση που διαμορφώθηκε αναδεικνύει τις σημαντικές ευθύνες του Σωματείου των εργαζομένων, το οποίο στη λογική του διαλόγου και της συναίνεσης με την εργοδοσία έκανε υποχωρήσεις, οι οποίες οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Ευθύνες υπάρχουν και στο τοπικό Εργατικό Κέντρο, που δεν προσανατόλισε τον αγώνα των εργαζομένων στα κλωστήρια σε ταξική κατεύθυνση, παρά τα οξυμένα προβλήματα που υπήρχαν και ήταν γνωστά στην Πρέβεζα.

Το ΠΑΜΕ είχε προειδοποιήσει τους εργαζόμενους στα Κλωστήρια ότι η στάση αναμονής, υποχώρησης και συναίνεσης με την εργοδοσία θα οδηγήσουν σε αδιέξοδα, καθώς η συσσώρευση κερδών «περνά» από την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Πρωτοστάτησε σε απεργιακές κινητοποιήσεις, καλώντας τους εργαζόμενους, με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ να απαντήσουν στην εργοδοτική επιθετικότητα.

Χτες βράδυ, στη Γενική τους Συνέλευση, οι εργαζόμενοι υιοθέτησαν την πρόταση του ΠΑΜΕ και σήμερα το πρωί δίνουν μια πρώτη αγωνιστική απάντηση, με συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το εργοστάσιο.