«Εμείς ξεκινάμε από μία θεμελιώδη θέση και η οποία για μας είναι κριτήριο και για την επεξεργασία των αιτημάτων μας. Είναι κριτήριο δράσης, είναι κριτήριο συμμαχίας. Εμείς θεωρούμε πως ό,τι έχει παραχθεί σ' αυτό τον τόπο, ό,τι νέο προϊόν θα παραχθεί στην πορεία, η πηγή, ο δημιουργός αυτής της παραγωγής είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος, είναι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που εργάζονται υπό συνθήκες, βεβαίως, σκληρής ταξικής εκμετάλλευσης και υπό συνθήκες πίεσης απ' το μεγάλο κεφάλαιο, απ' τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, απ' τα πολυεθνικά μονοπώλια». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνέντευξης Τύπου στην 70ή Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης. Παραθέτουμε στη συνέχεια την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καθώς και τη συζήτηση που ακολούθησε με τους δημοσιογράφους.

«Οπως γνωρίζετε», σημείωσε στην αρχή της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα, «το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν περιμένει τις μέρες που πραγματοποιείται η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης προκειμένου να καταθέσει στον ελληνικό λαό, στο κίνημα, τις συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις του για τα άμεσα προβλήματα των εργαζομένων, για τα γενικότερα, για τα ζητήματα προοπτικής.

Ηδη απ' το 2003 διακινούμε, κυκλοφορούμε, ένα συνεκτικό πλαίσιο στόχων πάλης, που αναφέρονται στην οικονομία, στην κοινωνία, στο πολιτικό σύστημα, στα προβλήματα των εργατοϋπαλλήλων, της φτωχής αγροτιάς, των μικρομεσαίων της πόλης, των γυναικών, της νεολαίας, όλων των κατηγοριών του πληθυσμού, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Σ' αυτό βεβαίως συμπεριλαμβάνουμε και τη γενική μας πολιτική πρόταση. Αυτό το πλαίσιο πάλης το εμπλουτίζουμε, δεν το αφήνουμε ακίνητο, καθώς υπάρχουν αρνητικές εξελίξεις και είμαστε υποχρεωμένοι να τις παίρνουμε υπόψη μας, να μελετάμε τα αιτήματα που προβάλλονται απ' τα κάτω, απ' τον ίδιο το λαό.

Ετσι, δε θα ήθελα να σας αναπτύξω όλο το πλαίσιο των προτάσεών μας. Να σας πω ότι, π.χ., μόνο για τους εργατοϋπαλλήλους μέτρησα πάνω από 70 συγκεκριμένες προτάσεις. Ούτε και εσείς θα μπορούσατε να τα συγκρατήσετε και ούτε νομίζω ότι είναι αντικείμενο αυτής της συνέντευξης. Ενδεικτικά θα σας πω ορισμένα, γιατί χρειάζονται και αναπροσαρμογές.

Προβάλλουμε και υποστηρίζουμε, π.χ., το αίτημα που αναδείχτηκε και απ' το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, για κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ. Βεβαίως, εξειδικεύουμε το μισθό αυτό ανάλογα και με το επάγγελμα, τη συνθετότητα του επαγγέλματος, τα επιστημονικά διπλώματα που υπάρχουν. Κατώτερο μεροκάματο 52 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.050 ευρώ.

Υποστηρίζουμε, π.χ., την ανάγκη να παγώσουν οι τιμές στα είδη πλατιάς κατανάλωσης και πρώτα απ' όλα στα είδη διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, σχολικά είδη και φάρμακα. Να καταργηθεί η έμμεση φορολογία στα καύσιμα. Καλό είναι και το επίδομα θέρμανσης που δεν το δίνει η κυβέρνηση, αλλά το πρόβλημα του πετρελαίου αφορά ένα πολύ μεγάλο μέρος του λαού. Αλλο πράγμα η εξειδίκευση, τι δίνω στους περισσότερο φτωχούς, στους φτωχότερους, σ' αυτούς που είναι σε ένα πιο ανεκτικό επίπεδο».

«Βεβαίως, συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «έχουμε δώσει αναλυτικά τις προτάσεις μας για την Παιδεία. Αν ήθελα κάτι να εξειδικεύσω αυτή τη στιγμή, είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι εργαζόμενοι, ως γονείς, να παρασυρθούν από τις επιλογές της κυβέρνησης να δημιουργήσει τις ευέλικτες ζώνες μαθημάτων, τα εξειδικευμένα μαθήματα ή αυτό που λέει το ΠΑΣΟΚ και με πολύ μεγάλο πάθος ο Γιώργος Παπανδρέου, τα διαφοροποιημένα σχολεία.

Πρόκειται για την επίσημη ταξικοποίηση του σχολείου. Πολύ περισσότερο που αυτά τα ειδικά μαθήματα - από τα οποία ορισμένα έχουν και ωραίους τίτλους, όπως "ισοτιμία των δύο φύλων", είναι μεγάλο και σοβαρό θέμα - αναλαμβάνουν να τα κάνουν οι επιχειρηματίες. Ετσι, στο σχολείο θα διδάσκει ο δάσκαλος, ο καθηγητής, αλλά θα διδάσκει και ο εκπρόσωπος της SIEMENS, της ΙΝΤΡΑΚΟΜ, της LUFTHANSA».

«Ξέρω», τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, «πως θέλετε ένα σχολιασμό των άλλων κομμάτων, των θέσεων που ανέπτυξε στη Διεθνή Εκθεση ο πρωθυπουργός, αλλά θα ήθελα να ξεκινήσω κάπως διαφορετικά.

Θα ήθελα να δώσω τους βασικούς άξονες της οικονομικής και πολιτικής μας πρότασης και αυτό γιατί πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι βεβαίως υποχρεώνονται σήμερα να συσπειρώνονται γύρω από άμεσα αιτήματα πάλης, αλλά αυτά τα άμεσα αιτήματα πάλης δεν έχουν ελπίδα να ικανοποιηθούν και αν ικανοποιηθούν θα είναι υποκατάστατα λύσεων, όχι ουσιαστικές λύσεις, αν δεν αρχίσουν να σκέφτονται πάρα πολύ σοβαρά, όχι μόνο θεωρητικά αλλά και στην πράξη, ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσει το λαϊκό κίνημα, ποια πρέπει να είναι η προοπτική.

Και απ' αυτή την άποψη, επειδή ακριβώς ο αγώνας για τα άμεσα προβλήματα ζευγαρώνεται με τον αγώνα της προοπτικής, άλλωστε αυτό το απέδειξε και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δεν έκαναν άμεσες ενέργειες, δούλεψαν με στρατηγικό σχέδιο, γι' αυτό και εγώ θα ήθελα να αναφέρω με έναν γενικό, ομολογώ, τρόπο τις βασικές μας θέσεις.

Κατ' αρχάς εμείς ξεκινάμε από μία θεμελιώδη θέση και η οποία για μας είναι κριτήριο και για την επεξεργασία των αιτημάτων μας. Είναι κριτήριο δράσης, είναι κριτήριο συμμαχίας. Εμείς θεωρούμε πως ό,τι έχει παραχθεί σ' αυτό τον τόπο, ό,τι νέο προϊόν θα παραχθεί στην πορεία, η πηγή, ο δημιουργός αυτής της παραγωγής είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος, είναι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα που εργάζονται υπό συνθήκες βεβαίως σκληρής ταξικής εκμετάλλευσης και υπό συνθήκες πίεσης απ' το μεγάλο κεφάλαιο, απ' τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, απ' τα πολυεθνικά μονοπώλια.

Αυτή η αρχή δεν είναι αφηρημένη, ούτε έχει αξία ως ηθικό περιεχόμενο μιας θέσης, γιατί υπάρχει και το ηθικό περιεχόμενο στην πολιτική. Αυτή η θέση καθορίζει, π.χ., ότι ο αγώνας των εργαζομένων, οι συμμαχίες που πρέπει να γίνονται, πρέπει να στρέφονται καθαρά, αταλάντευτα και σταθερά κατά του μονοπωλιακού κεφαλαίου, κατά των ιμπεριαλιστικών δεσμεύσεων και επιλογών.

Σ' αυτό το δρόμο νομίζουμε ότι μπορούμε να συναντηθούμε και με όλους εκείνους που για διάφορους λόγους δε συμφωνούν με το συνολικό πρόγραμμα του Κόμματος, δεν πιστεύουν στην υπόθεση του σοσιαλισμού, ή δεν τον θεωρούν επίκαιρο ή πιστεύουν στο σοσιαλισμό, όμως έχουν κάποιες διαφορετικές αντιλήψεις από εμάς, για το ποια είναι τα βασικά του χαρακτηριστικά».

«Κατά συνέπεια», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα περνώντας στη δεύτερη θέση, «στόχος του λαού πρέπει να είναι, μέσα απ' την πάλη του, όσοι συμφωνούν μ' αυτή τη θέση ότι ο πλούτος παράγεται απ' το λαό, άρα ανήκει στο λαό, τότε πρέπει να συμφωνήσουν σε έναν άλλο τρόπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, που σημαίνει ότι ο παραγόμενος πλούτος και τα μέσα που τον παράγουν, πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία, κοινωνική ιδιοκτησία.

Βεβαίως, οργανωμένη κατά κλάδο, κατά τομέα οικονομίας, καθετοποιημένη προς τα κάτω και διευθυνόμενη με αυτό τον τρόπο, με επιστημονικά μέσα, αξιοποιώντας όλα τα πιο σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης, της τεχνολογίας. Αλλά ακριβώς η κοινωνική ιδιοκτησία εγγυάται κατ' αρχάς ότι ο στόχος της θα είναι η λαϊκή ευημερία, η κατάργηση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Αυτό το ζήτημα είναι μονόδρομος για να υλοποιηθεί αυτό που θέλει ο λαός, για να δικαιούνται όλοι να έχουν μία θέση εργασίας, να εξαλειφθεί η ανεργία, να υπάρχει ένας μισθός που εξασφαλίζει ένα καλό βιοτικό επίπεδο, ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας και αμοιβής, δωρεάν παροχή κοινωνικών υπηρεσιών. Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σήμερα που αρνείται αυτές τις αρχές.

Δε μένουμε όμως μόνο σ' αυτό, στην κοινωνική ιδιοκτησία. Αυτή για να λειτουργήσει πρέπει να υπάρχει εργατικός και κοινωνικός έλεγχος, θεσμοθετημένος όχι μόνο τυπικά, αλλά δρώντας και ουσιαστικά, που ασκείται σε όλη την κλίμακα της οργάνωσης, της διεύθυνσης, της παραγωγής και της κατανομής.

Παίρνουμε υπόψη ότι στην ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει μόνο η εργατική τάξη, η οποία βεβαίως έχει την τάση να αυξάνεται. Υπάρχουν μικροί παραγωγοί, μικρονοικοκυραίοι που τους λέει απλά ο λαός στην πόλη και στο χωριό. Υπάρχουν τομείς που η εργασία δεν έχει κατά κάποιο τρόπο κοινωνικοποιηθεί επαρκώς, δεν υπάρχουν συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.

Επομένως, δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα, που περιλαμβάνει τομείς στρατηγικής σημασίας και γενικά τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, υποστηρίζουμε τη συνεταιριστική μορφή ύπαρξης και δράσης, που βεβαίως δεν έχει καμία σχέση, τυπικά ο όρος μοιάζει, με τους συνεταιρισμούς που έχουμε γνωρίσει, γιατί αυτοί οι συνεταιρισμοί θα συνεργάζονται αρμονικά και θα έχουν τη στήριξη του κοινωνικού τομέα.

Δε μένουμε μόνο εκεί. Χρειάζεται εξειδικευμένη πολιτική. Π.χ., στη βάση των κοινωνικών ανισοτήτων υπάρχουν περιφερειακές ανισότητες, μεγάλες διαφορές ανάμεσα στην πόλη και στο χωριό. Διαφορές ακόμα ανάμεσα και στα αστικά κέντρα, διαφορές στην περιφέρεια. Επομένως, αυτή η πολιτική πρέπει να εξειδικεύεται.

Πρέπει να εξειδικεύεται κατά φύλο, γυναίκες, νέους, παίρνοντας υπόψη ότι οι γυναίκες και οι νέοι έχουν ένα επιπλέον καθεστώς διακρίσεων και δεν είναι μόνο με την έννοια των προκαταλήψεων ή των λαθεμένων απόψεων, αλλά είναι με τη μορφή της υπερεκμετάλλευσης.

Χρειάζεται εξειδίκευση σε άτομα με ειδικές ανάγκες, στους παλιννοστούντες, στους μετανάστες που ζουν στην πατρίδα μας, στην τρίτη ηλικία. Για όλα αυτά βεβαίως έχουμε προτάσεις που, ξαναλέω, τις προσαρμόζουμε και τις εκσυγχρονίζουμε και ανάλογα με τις εξελίξεις προς τα μπρος και όχι κοιτώντας πίσω».

«Βασική μας θέση», σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «είναι η προστασία της εγχώριας παραγωγής. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ βασικό ζήτημα, διότι ο πρωθυπουργός, π.χ., είπε εδώ στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης ότι θα στηρίξει επιχειρηματικές δραστηριότητες. Εμείς δεν εννοούμε επιχειρηματικές δραστηριότητες, εννοούμε δραστηριότητες στα πλαίσια της λαϊκής περιουσίας.

Αλλά εν πάση περιπτώσει είπε ότι θα βοηθήσει τους επιχειρηματίες να κάνουν επενδύσεις, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, νέες επιχειρήσεις και μάλιστα τους είπε και το εξής πράγμα: "Θα σας δώσω τη δυνατότητα, άμα θέλετε βγείτε και στο εξωτερικό, κλείστε και τις επιχειρήσεις και επενδύστε όπου μπορείτε, όπου βρείτε φτηνό δυναμικό". Και είπε και κάτι άλλο: "Καλώ και τους ξένους να έρθουν εδώ στην Ελλάδα να κάνουν επενδύσεις, να εισάγουν προϊόντα" κλπ., κλπ.

Ολα αυτά τα μέτρα πλήττουν την εγχώρια παραγωγή και παραβιάζουν, αν θέλετε, τη σωστή αναλογία ανάμεσα στους κλάδους. Η Ελλάδα, π.χ., μπορεί να έχει διατροφική εξάρτηση μηδέν, διότι είναι μια χώρα που μπορεί να παράγει καλά προϊόντα. Και μάλιστα όχι μόνο γεωργικά, αλλά και κτηνοτροφικά προϊόντα, από τα οποία εξαρτάται και η ανάπτυξη δυναμικών κλάδων της μεταποιητικής βιομηχανίας.

Εμείς, λοιπόν, υποστηρίζουμε την πλήρη προστασία της εγχώριας παραγωγής, πολύ περισσότερο που ζούμε σε έναν περίγυρο ο οποίος δεν είναι ανθρώπινος και ειρηνικός και δεν ενδιαφέρεται για το πώς ζει ένας λαός.

Μάλιστα, σε τομείς που έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα, σε τομείς που διασφαλίζουν το βιοτικό επίπεδο του λαού, δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Η προστασία της εγχώριας παραγωγής δίνει τη δυνατότητα από καλύτερες θέσεις να διεκδικήσεις και διεθνείς οικονομικές συναλλαγές έχοντας ένα αμοιβαίο όφελος και όχι εξαρτώμενος από τη στάση που θα έχουν οι διάφορες άλλες χώρες, οι διάφοροι μεγαλέμποροι και οι πολυεθνικές. Γιατί, ξέρετε, οι οικονομικές σχέσεις υπηρετούν και πολιτικές σκοπιμότητες».

«Αυτή είναι η θέση μας», τόνισε η ομιλήτρια. «Πώς θα πραγματοποιηθεί; Κατ' αρχάς δεν είναι ζήτημα αν αυτό το θέλει το ΚΚΕ. Το έχει ανάγκη ο τόπος. Είναι συμφέρον για τους εργαζόμενους. Εμείς, λοιπόν, καταθέτουμε την πολιτική μας πρόταση με ποια μέσα και προϋποθέσεις μπορούμε και σήμερα να αποτρέψουμε τα χειρότερα και αύριο να διεκδικήσουμε το καλύτερο.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις; Ολες την ίδια αξία έχουν, δεν έχει σημασία η σειρά που θα τις πω.

Εδώ πραγματικά πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, και από τα κάτω και από τα πάνω, ενός ισχυρού, μαζικού, εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, αγροτικού, μικρομεσαίων και άλλων κινημάτων, όπως είναι το νεολαιίστικο κίνημα, το κίνημα των γυναικών, κινήματα που επίσης θέτουν ριζοσπαστικούς στόχους κατά του πολέμου, κατά της ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

Να δημιουργηθεί, λοιπόν, ένα μπλοκ κοινωνικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων, αδιαπέραστων κυριολεκτικά από τη διχαστική πολιτική των αντιπάλων και από την τρομοκρατία, το οποίο θα διαμορφώνει διαφορετικούς συσχετισμούς σε κάθε αγώνα και σε όλα τα ζητήματα.

Δεν μπορείς να δεις καθαρά τις λύσεις όταν εγκλωβίζεσαι σ' αυτούς τους δύο. Βεβαίως, πέρα από την πολιτική πρόταση των δύο, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη υπάρχουν και ορισμένες προτάσεις ανανεωτικοεκσυγχρονιστικές, κλπ., που μιλάνε για νέα μοντέλα, αλλά που στην ουσία είναι εγκλωβισμένα στη λογική των 4 ελευθεριών του Μάαστριχτ, στη λογική του μονόδρομου και απλώς ζητάνε να λειάνουν ορισμένες οξείες γωνίες. Μακάρι να υπήρχε ένας ενδιάμεσος εύκολος δρόμος. Εμείς θα τον ακολουθούσαμε γιατί θέλουμε λύσεις όσο γίνεται με τον ευκολότερο τρόπο, αλλά τέτοιος δεν υπάρχει.

Αν λειτουργήσουν όλοι αυτοί οι παράγοντες, το κίνημα, ο απεγκλωβισμός, η ισχυροποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, τότε είναι βέβαιο ότι θα διαμορφωθεί ένας νέος, καλύτερος, ευνοϊκότερος, ανάλογα με τις συνθήκες, πολιτικός χάρτης στη χώρα.

Είμαστε βέβαιοι ότι πολλοί θα έρθουν στις γραμμές και δίπλα στο ΚΚΕ. Αλλοι έχοντας τις ιδιαίτερες απόψεις θα πάρουν πρωτοβουλίες να διαμορφωθούν νέα πολιτικά σχήματα, νέες πολιτικές μορφές οργάνωσης. Να διαμορφωθεί δηλαδή ένα μπλοκ κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, αυτό που εμείς λέμε μέτωπο, που πραγματικά θα γίνει ο ηγέτης ενός κινήματος και που αυτό το μέτωπο τη δύναμή του θα την αντλεί από τη δράση των κάτω και τον έλεγχο από τα κάτω.

Αυτή είναι η λύση για μας. Ολα τα άλλα οδηγούν σε μαύρες μέρες. Εμείς προβλέπουμε, και το έχουμε πει επίσημα και στο Συνέδριό μας, ότι η Ελλάδα θα μπει στον κύκλο της οικονομικής κρίσης. Ολα αυτά τα χρόνια δεν ήταν. Και δεν είναι περίεργο αυτό, έτσι γίνεται. Αλλες χώρες της Ευρώπης μπήκαν στον κύκλο και βγήκαν, έτσι είναι, ένα μπες -βγες. Αλλά και όταν μπαίνεις και όταν βγαίνεις από αυτό τον κύκλο της κρίσης, τα μεγάλα θύματα είναι οι εργαζόμενοι. Κι όταν βγεις από τον κύκλο της κρίσης δε γυρνάς στο επίπεδο που είχες, είσαι πολύ κάτω. Απ' ό,τι φαίνεται δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε το χρόνο έναρξης αυτής της κρίσης, δεν είμαστε μάντεις, αλλά θα είναι πολύ βαθιά. Και ξέρετε, μας προβλημάτισε. Ο κ. Καραμανλής μίλησε για ανηφόρες. Για μεγάλες ανηφόρες. Ξέρουν τα πράγματα και ενδεχομένως έχουν και περισσότερα στοιχεία απ' ό,τι έχουμε εμείς. Πάντως σημάδια κρίσης υπάρχουν».

«Αυτό που είπε ο πρωθυπουργός», συνέχισε η ομιλήτρια, «εδώ στη Διεθνή Εκθεση, ότι θα υπάρξουν θυσίες, αλλά από το 2008 και μετά θα αρχίσει ένας άλλος δρόμος. Πρόκειται για χοντρό και μεγάλο ψέμα, γι' αυτό και έβαζε και ένα "αν" και μιλούσε για ανηφόρες. Στο τέλος του 2008 οι πλούσιοι θα έχουν γίνει πλουσιότεροι. Αυτό είναι βέβαιο. Δυσάρεστος στο λαό αποφάσισε να είναι, και πάντα έτσι ήταν, και ευχάριστος στην πλουτοκρατία.

Ούτε δεκάρα αξίας δεν έχει η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ. Να σας πω κάτι; Ο κ. Καραμανλής εξειδικεύει την πολιτική του παίρνοντας σαν βάση τη δεύτερη τετραετία του κ. Σημίτη. Αν θέλετε και σαν ορολογία και σαν επιλογές και σαν τακτικές. Βεβαίως, κάθε 4ετία έχει και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Η επιτάχυνση δηλαδή. Ούτε δεκάρα λοιπόν σ' αυτά που λέει το ΠΑΣΟΚ.

Και εδώ, για να τελειώσω, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Η πλύση εγκεφάλου και η χειραγώγηση που δέχεται η μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Και εδώ έχει συμβολή και ο Συνασπισμός και η ηγεσία του.

Πού επικεντρώνεται η συζήτηση; Στο επίδομα θέρμανσης. Στο κατώτατο εγγυημένο εισόδημα, στην κατώτατη εγγυημένη σύνταξη, δηλαδή σε μια πολιτική επιδομάτων. Δηλαδή, τι λένε όταν κάνουν αντιπολίτευση; Ρίχνουν τον πήχη των απαιτήσεων, να ζητάς όσο γίνεται λιγότερα, γιατί; Γιατί ακριβώς δε θέλουν και δεν μπορούν να θίξουν τα βάθρα της πολιτικής αυτής.

Οταν υποστηρίζεις την απελευθέρωση της αγοράς, όπως την υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ, όταν ο Συνασπισμός μιλάει ότι μέσα στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας πρέπει να αντιμετωπιστούν και τα προβλήματα των εργαζομένων, στην ουσία διεκδικεί παραπάνω ψίχουλα από αυτά που υπόσχεται η Νέα Δημοκρατία ή υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ. Αυτό δεν είναι, όμως, κοινωνική πολιτική. Εμείς αυτό δεν το υποτιμούμε. Δεν υποτιμούμε, δηλαδή, όταν ένας αγώνας δώσει κάποιες μερικές κατακτήσεις και δεν είναι όλες αυτές που θα θέλαμε.

Είναι άλλο πράγμα, όμως, κάθε φορά ο ίδιος ο συσχετισμός δύναμης να σου δίνει λίγο και άλλο πράγμα να έχεις τη στρατηγική του λίγου. Αυτή είναι η θέση μας. Και ξέρετε, πολύ περισσότερο από χτες και προχτές χρειάζεται να έχει κανείς καθαρή άποψη γιατί γίνονται αυτά, γιατί το βιοτικό επίπεδο του λαού πέφτει συνέχεια από το κακό στο χειρότερο.

Αν το αποδώσεις στην ανικανότητα της κυβέρνησης, αν το αποδώσεις σε ζητήματα, ας το πούμε, διαχείρισης ή στη διαφθορά κάποιων προσώπων, τότε χωρίς να το θέλεις στηρίζεις το σύστημα, γιατί το σύστημα έχει ανάγκη την κριτική που κάνει το ΠΑΣΟΚ και την κριτική που κάνει ο Συνασπισμός. Την έχει ανάγκη. Το σύστημα θέλει να κριτικάρεται για να διασώσει το κύριο, τον πραγματικό του χαρακτήρα», σημείωσε, ολοκληρώνοντας την ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα.