Μετά την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, οι δημοσιογράφοι διατύπωσαν, για το θέμα των ΔΕΚΟ και άλλα εργασιακά ζητήματα, τις παρακάτω ερωτήσεις:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ακριβώς επειδή το κεφάλαιο δε διακρίνεται ούτε για τον κοινωνικό ούτε για τον ανθρωπιστικό του χαρακτήρα, είναι σχεδόν βέβαιο - και όλοι το λένε - ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα οδηγήσουν σε απολύσεις και σε στρατιές ανέργων. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση βεβαιώνει τους πάντες ότι η ανεργία μειώνεται και ότι θα υπάρξουν για τους άνεργους ακόμα καλύτερες ημέρες. Επικαλούνται μάλιστα και αριθμούς. Θέλω το σχόλιό σας.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Δε θα μπω στη λογική του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που τσακώνονται για το 0,9 ή το 0,8 ή το 0,7. Η ανεργία μεγαλώνει και όταν εμφανίζεται ότι μειώνεται ανεβαίνει η μερική απασχόληση, οι τριμηνίτες, οι εξαμηνίτες, οι εφταμηνίτες, που τους θεωρούν κανονικά εργαζόμενους. Επομένως, η ανεργία μεγαλώνει. Δεν καταγράφονται, επίσης, οι άνθρωποι που ζητούν για πρώτη φορά δουλιά. Η ανεργία είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι φαίνεται.

Η απάντηση που έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση - και όχι ο Αλμούνια που υποστηρίζουν, δε λέει ο άνθρωπος δικά του πράγματα, τα λέει η Ευρωπαϊκή Ενωση - για την ανεργία είναι να την αντιμετωπίζει με τη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και της μερικής απασχόλησης.

Επειδή για μας ο άνθρωπος είναι ολόκληρος άνθρωπος και όχι μερικός άνθρωπος, που τρώει μερικές μέρες τη βδομάδα ή μερικούς μήνες το χρόνο, πληρώνει νοίκι όλο το χρόνο, έχει ανάγκη όλο το χρόνο να απολαμβάνει διάφορα αγαθά που ο ίδιος παράγει, γι' αυτό δεν μπορούμε να δεχτούμε καμία μορφή μερικής ή ελαστικής απασχόλησης.

Νομίζω, λοιπόν, ότι οι αλχημείες γίνονται εκεί, στον τρόπο δηλαδή που κρύβεται η ανεργία, βάζοντας μέσα αυτούς που απασχολούνται μερικώς, αυτούς που είναι στην κατάρτιση, θεωρώντας τους ότι είναι εργαζόμενοι.

Τέλος, μπορεί συγκυριακά σε ένα δίμηνο, σε ένα τρίμηνο, να ανέβει λίγο η απασχόληση. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι με τον τουρισμό γίνονται προσλήψεις για δυο - τρεις μήνες εποχιακών. Τις τάσεις της απασχόλησης και της ανεργίας πρέπει να τις δει κανείς σε ένα ευρύτερο διάστημα και όχι με βάση την εποχή.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να σας ρωτήσω, αν σας προβλημάτισε καθόλου ως κόμμα η στάση των εργαζομένων, για παράδειγμα, στον ΟΤΕ, όπου συναίνεσαν στην άρση της μονιμότητας των νεοεισερχόμενων. Είναι ένα μοντέλο που απ' ό,τι φαίνεται θέλουν να εφαρμοστεί και σε άλλες ΔΕΚΟ. Σε τι στάδιο βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι δυνάμεις του Κόμματος μέσα στις ΔΕΚΟ - τις πρώην ΔΕΚΟ - συνδικαλιστικά;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κατ' αρχήν, οι δυνάμεις του Κόμματος αντιπάλεψαν και αντιπαλεύουν αυτές τις επιλογές. Οχι τώρα, αλλά από την πρώτη στιγμή. Κοιτάξτε να δείτε. Οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, στον ΟΤΕ συγκεκριμένα μια που τέθηκε έτσι το ερώτημα, έζησαν και ζουν κάτω από συνθήκες εκβιασμού. Στο κάτω - κάτω ο εκβιασμός είναι γενικότερος. Λένε, για παράδειγμα, «θα διαλέξεις το ΠΑΣΟΚ ή τη Νέα Δημοκρατία». Τα διλήμματα τα εκβιαστικά, «ψηφίστε αυτά τα κόμματα, δεν υπάρχει άλλη λύση, δε θα γίνει κυβέρνηση» είναι συνεχή. Αλλος εκβιασμός: «Ψηφίστε το σχέδιο Ανάν γιατί θα γίνει χαμός».

Δηλαδή, κάτω από έναν εκβιασμό σε όλα τα ζητήματα ζει ένα μεγάλο μέρος του λαού. Εμείς αυτό που επιδιώκουμε είναι όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι, εργατοϋπάλληλοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν ότι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουν είναι να απορρίψουν αυτούς τους εκβιασμούς. Θα ανακαλύψουν μεγάλη δύναμη στα χέρια τους.

Και αν δεν αλλάξουν όλα σε μια μέρα, τουλάχιστον θα έχουν οργανώσει αυτό που λέμε λαϊκή αντεπίθεση παντού, λαϊκή συμμαχία παντού. Είναι ένας εκβιασμός. Εμείς μπορούμε να ερμηνεύσουμε ότι ένα μέρος των εργαζομένων υποκύπτει στους εκβιασμούς, αλλά θέλουμε να βοηθήσουμε να καταλάβουν τη δύναμή τους.

Τέλος, νομίζω ότι με διαφορετικό μάτι πρέπει να δούμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι οποίες έχουν παίξει το ρόλο του μεταφορέα και αναπαραγωγού αυτού του εκβιασμού. Εκβιάζουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τους εργαζόμενους, το λέω αυτό με πλήρη συνείδηση του τι λέω. Διότι μπορούσε το εργατικό κίνημα να βρίσκεται σε καλύτερη θέση αντίστασης.

Αλλά σας λέω: Τι έλεγαν όλα τα χρόνια οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, του Συνασπισμού; Σημασία, έλεγαν, έχει πώς λειτουργεί μια επιχείρηση. Σημασία έχει, λένε, όταν γίνεται μια ιδιωτικοποίηση, τα χρήματα να πηγαίνουν για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τις ελλείψεις των Ταμείων. Δηλαδή, περιέφεραν το ζήτημα αλλού, για να μην ενωθούν οι εργαζόμενοι να παλέψουν την ιδιωτικοποίηση, το σκοπό που γίνεται. Να μη σκεφτούν ότι, εν πάση περιπτώσει, υπάρχει κι ένα ζήτημα, αυτό που λέμε της λαϊκής περιουσίας και της λαϊκής ιδιοκτησίας. Εκεί έπαιξαν εκβιασμούς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα ένα σχόλιο πρώτα απ' όλα για την Ακαδημία της ΓΣΕΕ...

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Δε θα σταθώ στο επιχείρημα και στη θέση που έχουμε ότι είμαστε αντίθετοι σε ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτικά ινστιτούτα κτλ. Και μάλιστα όταν ξεκινά η ΓΣΕΕ αυτό το βιολί, ανοίγει το δρόμο σε κάθε επιχειρηματία να κάνει το ίδιο.

Υπάρχει, όμως, ένα επίσης ουσιαστικό ζήτημα. Αυτή η Ακαδημία Εργασίας που κάνει η ΓΣΕΕ είναι Ακαδημία για επιστήμονες εργατοπατέρες. Τι θα τους διδάσκουν εκεί; Για την ταξική πάλη; Για το τι σημαίνει ταξική εκμετάλλευση, τι σημαίνει υπεραξία; Θα εκπαιδεύουν τους συνδικαλιστές να είναι ασυμβίβαστοι με τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Θα μιλήσει, για παράδειγμα, αυτή η Ακαδημία για την ενότητα της εργατικής τάξης, για τις συμμαχίες της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα; Εργατοπατέρες θα βγάλει. Διάβασα σε εφημερίδα ότι κατά κεφαλήν λέει θα ξοδεύονται 12.000 ευρώ. Θα παίρνουν και το μισθό από την επιχείρηση, θα παίρνουν και το μισθό για να σπουδάζουν και δεν ξέρω τι άλλο και ενδεχομένως μετά να έχουν και πτυχία τα οποία να μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν και κάπου αλλού.

Λοιπόν, εργατοπατέρες θα βγουν, επιστήμονες, σπουδαγμένοι, για να αντιμετωπίσουν το κύμα των αγώνων που θα έρθει, παρά το γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες προσπαθούν με τουφεκιές να αναπτύσσονται κάποιοι αγώνες αλλά να μην έχουν προοπτική.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από τα βασικότερα επιχειρήματα της κυβέρνησης προεκλογικά ήταν ότι θα πατάξει και θα πολεμήσει τη διαφθορά. Επιτρέψτε μου μια υπόθεση εργασίας: Περιοδεύετε πολύ συχνά και εσείς και στελέχη σας σε εργασιακούς χώρους είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα και αναρωτιέμαι αν κάποιο στέλεχος του ΚΚΕ, μιλώντας σε τελωνειακούς, τους έλεγε «βρε παιδιά, ξέρω ότι υπάρχει γρηγορόσημο και ότι τα πιάνετε, αλλά μειώστε τις τιμές, χαμηλώστε τες», ποια θα ήταν η δική σας αντίδραση; Και αν αυτός είναι ο τρόπος που η κυβέρνηση πολεμά τη διαφθορά.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Μπορείς να κάνεις κριτική της κυβέρνησης και του ίδιου του υπουργού που είπε αυτή την απαράδεκτη φράση είτε την πίστευε, είτε του ξέφυγε. Αλλά εδώ υπάρχει ένα θέμα. Κι εγώ θα σας ρωτήσω: Τι εννοούμε διαφθορά κατ' αρχήν; Η διαφθορά ξεκινά από τα πάνω, από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι. Π.χ. όταν αγόρασαν την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ από τον Ωνάση, αυτό δεν ήταν ένα σκάνδαλο όπως την αγόρασαν; Ο φάκελος αγοράς των ναυπηγείων από τον Νιάρχο δεν έχει ανοίξει ακόμα. Δηλαδή τα σκάνδαλα είναι συνεχόμενα.

Ακούω καμιά φορά σε σταθμούς που αναφέρουν τι έγινε πριν από 40 χρόνια, στη δεκαετία του '60. Ακριβώς η ίδια ορολογία υπήρχε ανάμεσα στην ΕΡΕ και στην Ενωση Κέντρου. Διαφθορά, διαφθορά και σκάνδαλα. Τα σκάνδαλα παράγονται από την ίδια την πολιτική και το σύστημα. Δεύτερον, είναι προσφιλής αντιπαράθεση ανάμεσα σε δυο κόμματα που έχουν την ίδια πολιτική. Πού να κάνει κριτική ο ένας στον άλλον; Αυτό που μας απασχολεί είναι το εξής πράγμα: Αυτά τα κόμματα και όσοι, αν θέλετε, δεν έχουν το κουράγιο να σηκώσουν το κεφάλι και ενδιαφέρονται απλώς να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση ή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αυτοί όλοι με τον τρόπο τους διαδίδουν τη διαφθορά. Το πρόβλημα είναι ότι η διαφθορά πάει και πιο κάτω.

Η ρουσφετολογία, δεν είναι μια μορφή διαφθοράς συνειδήσεων; Δηλαδή, όταν το δικαίωμά σου γίνεται ρουσφέτι; Εντάξει, ξέρω ότι ο όρος «διαφθορά» δείχνει και κάτι άλλο πολύ βαρύτερο, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι κι αυτό μια μορφή διαφθοράς, ελαστικοποίηση συνείδησης. Και με αυτή την έννοια, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία βάζουν και παρακάτω ανθρώπους σε αυτή τη λογική ακριβώς για να μη γίνονται καταγγελίες, ακριβώς για να μην έχουν ένα «μαξιλάρι».