Οι προσπάθειες του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), να εμφανίζεται σαν βασικό στήριγμα για την ενίσχυση της λαϊκής εναντίωσης «στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο συντηρητικές, νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις» αναμένονται να πολλαπλασιαστούν το ερχόμενο διάστημα. Αφορμή, ασφαλώς, θα αποτελέσουν οι συνεδριάσεις του ΚΕΑ που προγραμματίζονται για το φετινό φθινόπωρο στην Αθήνα.

Είναι σκόπιμο, λοιπόν, να δούμε τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τον βαρύγδουπο τίτλο αυτού του κόμματος, ποιες πολιτικές ακολουθεί, ποιος ο ρόλος του στο κομμουνιστικό κίνημα και στο ευρύτερο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της Ευρώπης.

Ντοκουμέντο, που λύνει πολλές απορίες, είναι ασφαλώς ο Κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που διέπει τη συγκρότηση και λειτουργία των Ευρωπαϊκών Κομμάτων. Ετσι, λοιπόν:

- Το άρθρο 2 το οποίο αναφέρεται στον ορισμό ενός ευρωπαϊκού κόμματος και το άρθρο 3 το οποίο αναφέρεται στην επίσημη καταχώρισή του, σημειώνουν πως για να καταθέσει καταστατικό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένα ευρωπαϊκό κόμμα πρέπει «να διασφαλίζει ότι το καταστατικό και οι δραστηριότητες του ευρωπαϊκού πολιτικού κόμματος σέβονται τους βασικούς στόχους της Ενωσης, όσον αφορά την ελευθερία, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις θεμελιώδεις ελευθερίες και το κράτος δικαίου». Για να μην υπάρξει, μάλιστα, καμία παρερμηνεία στον ίδιο κανονισμό διευκρινίζεται παρακάτω πως «είναι αναγκαίο να υπάρξει πρόβλεψη για ένα καταστατικό των ευρωπαϊκών κομμάτων και να εξασφαλιστεί ότι αυτά σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις αρχές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, σύμφωνα με τη Συνθήκη (σ.σ. λόγος γίνεται για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ) και το Χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης...».

Τι μας λένε σε απλά ελληνικά τα παραπάνω; Πως για να γίνει αποδεκτό ένα Ευρωπαϊκό Κόμμα - και το ΚΕΑ τέτοιο είναι - πρέπει στο καταστατικό του να δηλώνει ρητά πως αποδέχεται τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αυτόν το θεσμικό πυλώνα του καπιταλισμού στην Ευρώπη, που τόσα δεινά έχει σωρεύσει στα λαϊκά στρώματα της ηπείρου μας, τα τελευταία χρόνια. Πως πρέπει να αναγνωρίζει και να στηρίζει τα «κράτη δικαίου» και τις «δημοκρατίες» που η ΕΕ και στηρίζει και το έχει αποδείξει έμπρακτα με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν, με την ουσιαστική κάλυψη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στο Ιράκ, με τα κατά καιρούς ψηφίσματα και τα εμπάργκο ενάντια στην Κούβα. Ακόμα, με τη σημερινή στάση της ενάντια στις αντικομμουνιστικές εκστρατείες που ξεδιπλώνονται σε κάποιες χώρες - μέλη της ΕΕ, π.χ. Λετονία, με τη θέση της περί καταδίκης του Ιράν από το Συμβούλιο Ασφαλείας - θέση που ρίχνει και άλλο λάδι στη φωτιά στην ευαίσθητη αυτή περιοχή, κλπ.

Και να 'ταν μόνο αυτά;

Ο ως άνω κανονισμός, στο άρθρο 3.2 αναφέρει πως «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ελέγχει σε τακτά διαστήματα κατά πόσον τα καταχωρημένα κόμματα εξακολουθούν να πληρούν τους όρους των παραγράφων 1 και 2 του παρόντος άρθρου». Και παρακάτω: «Εάν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαπιστώσει, με πλειοψηφία των μελών του, ότι δεν πληρούται πλέον η προϋπόθεση αυτή, το καταστατικό του εν λόγω κόμματος απαλείφεται από το μητρώο».

Δηλαδή; Δηλαδή, οι Ευρωπαίοι «αριστεροί» μας θα δίνουν συνέχεια εξετάσεις στο πολιτικό προσωπικό των Ευρωπαίων καπιταλιστών κατά πόσον ακολουθούν τα δικά τους βήματα. Αν, δε, τους πιάσουν να παραπατούν ε, τότε θα τους αποβάλουν από την παρέα τους. Και οι Ευρωπαίοι «αριστεροί» το γνωρίζουν αυτό. Και το αποδέχονται και υπόσχονται να το τηρούν.

Ο εν λόγω όμως Κανονισμός είναι σαφής και όσον αφορά στη χρηματοδότηση αυτών των κομμάτων. Σύμφωνα με το άρθρο 6 «τα χρήματα τα λαμβανόμενα από το γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων μπορούν να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την κάλυψη δαπανών άμεσα συνδεομένων με τους στόχους που παρατίθενται στο καταστατικό».

Τι αποδείχνεται εδώ; Πως το ΕΑΚ θα παίρνει χρηματοδότηση από το γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, γνωρίζοντας πως πρέπει να την καταναλώσει αποκλειστικά προωθώντας τους στόχους της Κομισιόν. Αυτές, δηλαδή, τις πολιτικές που έχουν δοκιμάσει στην πλάτη τους χρόνια τώρα όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Αυτές τις πολιτικές που στηρίζουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπου Γης. Αυτές τις πολιτικές που δένουν χειροπόδαρα τους πολίτες - και ας μην είναι πάντα ορατά τα δεσμά - με τους τρομονόμους που παράγονται διαρκώς και κατά δεκάδες.

Ετσι έχουν τα πράγματα με το ΚΕΑ. Προκύπτουν, επομένως, ορισμένα ερωτήματα που για κάθε καλόπιστο αγωνιστή οι απαντήσεις τους είναι - νομίζουμε - αυτονόητες.

- Είναι δυνατόν ένα κόμμα με τέτοιες δεσμεύσεις απέναντι στο πολιτικό προσωπικό των Ευρωπαίων καπιταλιστών - και μάλιστα κατοχυρωμένες στο καταστατικό του - να ηγηθεί του κινήματος ενάντια στις πολιτικές που αυτό το ίδιο πολιτικό προσωπικό παράγει;

- Δεν αποτελεί αισχρή κοροϊδία όλων των ριζοσπαστικών και αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων η πρόσκληση για συσπείρωση ή συνεργασία με ένα τέτοιο κόμμα, για να αγωνιστούν, τάχα, «για έναν άλλο κόσμο»; Και μάλιστα σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων;

- Δεν αποτελεί υπονόμευση του αντιιμπεριαλιστικού και αντιμονοπωλιακού κινήματος σε κάθε χώρα, αλλά και του συντονισμού και της κοινής δράσης με περιεχόμενο και στόχους πάλης, που να εναντιώνονται στην πολιτική των μονοπωλίων και της εξουσίας τους η συμμετοχή στο ΚΕΑ και, επομένως, ο περιορισμός της δράσης τους στα καλούπια που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση επιβάλλει;

- Δεν αποτελεί η δράση αποκλειστικά «μέσα στα πλαίσια» - όπως επιτάσσει ο κανονισμός - «λούστρο» στις φθαρμένες, στη συνείδηση των λαών, καπιταλιστικές αξίες και «ηρεμιστικό» στις αγανακτισμένες λαϊκές και ριζοσπαστικές δυνάμεις, που εμφανίζονται πρόθυμες να έρθουν σε ρήξεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές;

- Δεν υπονομεύει την πάλη του λαϊκού κινήματος σε κάθε χώρα ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων η λογική του ΚΕΑ και των δυνάμεων που συμμετέχουν σ' αυτό ότι ή θα υπάρχουν καταχτήσεις, έως και φιλολαϊκή πολιτική αλλαγή σε επίπεδο ολόκληρης της ΕΕ, ή τίποτα;

Τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα διαμορφώθηκαν κατά παραγγελία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οσες δυνάμεις από τις διάφορες χώρες - μέλη της ΕΕ συμμετέχουν σ' αυτά, υπηρετούν πιστά τα συμφέροντα του κεφαλαίου στις χώρες τους και στην ΕΕ συνολικά.

Οσο για το ΚΕΑ και τις δυνάμεις που συμμετέχουν σ' αυτό, συνειδητά είτε ασυνείδητα, πάντως αντικειμενικά, υπηρετούν τους σκοπούς της ΕΕ. Και θέλουν δε θέλουν, παίζουν το ρόλο του αριστερού άλλοθι στις αντιλαϊκές πολιτικές που παράγουν από κοινού οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ στις Βρυξέλλες και εφαρμόζουν σε κάθε χώρα - μέλος της. Ας μη διαρρηγνύουν, λοιπόν, τα ιμάτιά τους όταν κομμουνιστές, άλλοι ριζοσπάστες θεωρούν -πολύ βάσιμα μάλιστα- ότι αντικειμενικά με την δημιουργία αυτού του κόμματος προσπαθούν να ορθώσουν μόνον εμπόδια στην αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών.