«Κατά τη γνώμη μας ο κίνδυνος της ευρωδιχοτόμησης ή της διχοτόμησης με βάση το "σχέδιο Ανάν" είναι υπαρκτός. Μακάρι να διαψευστούμε. Οταν λέω να διαψευστούμε δεν πρόκειται να διαψευστούμε ως προς τις προθέσεις, αλλά σπόντα τη σπόντα μακάρι να εξελιχθούν τα πράγματα καλά για το Κυπριακό». Από την πρόσφατη Συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα.

Μπορεί να φάνηκε ότι η Τουρκία πέρασε με δυσκολία την πόρτα για να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών ένταξης στην ΕΕ, όμως η πόρτα, εδώ και πολύ καιρό ήταν διάπλατα ανοιχτή.

Για το άνοιγμα της ευρωπαϊκής πόρτας στην Τουρκία έχει φροντίσει εδώ και καιρό ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και της ΕΕ. Με πιέσεις, υποσχέσεις και απειλές, η Ουάσιγκτον «έπεισε» τα τελευταία 10-15 χρόνια τις χώρες της ΕΕ, πως η Τουρκία πρέπει να ρυμουλκηθεί στη Δύση.

Σε αυτό το «δόγμα» προσχώρησαν πολύ γρήγορα και το υπηρέτησαν, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα από το 1991 και έπειτα.

Το γεγονός ότι η ΕΕ ομόφωνα αποφάσισε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις ένταξης με μια χώρα που:

-- προκλητικά δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει ένα κράτος - μέλος της Ενωσης,

-- διατηρεί στην Κύπρο στρατεύματα κατοχής,

-- στην ιδιότυπη Τουρκική Δημοκρατία, ο αρχηγός του Γενικού Στρατιωτικού Επιτελείου... συναποφασίζει με τον πρωθυπουργό,

-- γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τα ανθρώπινα δικαιώματα,

-- χρησιμοποιεί «λευκά κελιά»,

-- δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας μειονότητας, των Κούρδων, η οποία ανέρχεται στο 10% του πληθυσμού της χώρας,

αποδεικνύει τόσο την πολιτική υποκρισία της «δημοκρατικής Ευρώπης», όσο και την καθολική επικράτηση του αμερικανικού δόγματος, που επιτάσσει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Με εξαίρεση το ΚΚΕ, οι υπόλοιπες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις έχουν αποδεχτεί απολύτως το «δόγμα» για μια ευρωπαϊκή Τουρκία. Στην τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, τα κόμματα που συμμετέχουν - η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ - συμφώνησαν στη στρατηγική για την παροχή κάθε δυνατής υποστήριξης στην προσπάθεια της Τουρκίας για πλήρη ένταξη στην ΕΕ.

Προσαρμόζοντας το «δόγμα» στα ελληνικά δεδομένα, η ελληνική στρατηγική υποστήριξης του ευρωπαϊκού δρόμου της Τουρκίας, υποστηρίζει, ότι μέσω της διαδικασίας για την ένταξή της στην ΕΕ, η Αγκυρα θα αμβλύνει τις θέσεις της στα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, θα διαμορφώσει μια νέα φυσιογνωμία και τελικά θα μεταλλαχτεί σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα, με την οποία η συνεννόηση θα είναι ευκολότερη και απλούστερη. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές, η επιχειρηματολογία που υιοθετούν και τα τρία κόμματα που συμμετέχουν στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πανηγύρισε μαζί με την κυβέρνηση την έναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον καιροσκοπικό τρόπο με τον οποίο αντιπολιτεύεται.

Μόνο πολιτικά αφελείς ή επαγγελματίες εκπρόσωποι των ευρωατλαντικών συμφερόντων μπορούν να αποδεχτούν τη λογική της «ελληνικής» στρατηγικής, υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι θιασώτες της «ρεαλιστικής» πολιτικής θέλουν να ξεχνούν τα διδάγματα της Ιστορίας:

• Στο παιχνίδι του ελέγχου της ισορροπίας στο Αιγαίο, η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται μόνο για τα δικά της ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
• Η Τουρκία δεν «εκδημοκρατίστηκε» ούτε στον άλλο... «δημοκρατικό» οργανισμό, το ΝΑΤΟ, στον οποίο ήδη συμμετέχει. Μάλιστα, τίποτε δεν την εμπόδισε να αποβιβάσει δυνάμεις και να κρατά διχοτομημένη μέχρι σήμερα την Κύπρο.
• Η άρση του ελληνικού βέτο το 1995 για την εκκίνηση της διαδικασίας ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, ανταποδόθηκε με την κρίση των Ιμίων και την εμφάνιση στο τραπέζι των συνολικών τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο.
• Αλλά και στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι, όπου αποφασίστηκε η ένταξη της Τουρκίας στην Ενωση, ουσιαστικά οι «εταίροι» αναγνώρισαν τις διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Αλλά μπροστά στα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, συνυφασμένα με τα ευρωατλαντικά, την Ιστορία την πάνε περίπατο...