Δουλικότερος περισσότερο από ποτέ άλλοτε εμφανίστηκε στο Λονδίνο ο Ιρακινός «Πρόεδρος» Τζαλάλ Ταλαμπανί. Ο επικεφαλής της «Πατριωτικής Ενωσης Κουρδιστάν», στη συνάντησή του με τον Βρετανό πρωθυπουργό, εξέφρασε «βαθιές ευχαριστίες» για την «προσφορά των βρετανικών στρατευμάτων στην απελευθέρωση από την τυραννία και στην οικοδόμηση της δημοκρατίας».

Ο Ταλαμπανί, του οποίου οι Κούρδοι μαχητές αποδείχτηκαν από τους καλύτερους συμμάχους των, μετέπειτα, κατοχικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της εισβολής, υπερθεμάτισε για την παράταση της κατοχικής παρουσίας χαρακτηρίζοντας «καταστροφή» το οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο. Η δουλικότητά του ήταν τόση που δεν προσπάθησε ούτε καν να διαχωρίσει κάπως τη θέση του από τις κατηγορίες που εκτόξευσε επισήμως ο Μπλερ κατά του Ιράν για έμμεση εμπλοκή στις βομβιστικές επιθέσεις κατά κατοχικών δυνάμεων. Μια κατηγορία που κλιμακώνει την ένταση τόσο στο Νότιο Ιράκ, όπου τοπικές σιιτικές κοινωνίες και Βρετανοί κατακτητές βρίσκονται πλέον «στα όρια» ανοιχτής σύγκρουσης, αλλά και σε ολόκληρη την εύφλεκτη περιοχή.

Τους βρετανικούς ισχυρισμούς, εκτός της Τεχεράνης, διέψευσε ο σιίτης πρωθυπουργός Ιμπραχίμ αλ Τζαφάρι, που, όταν συναντήθηκε με τον Μπλερ, έθεσε, τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου, το ζήτημα της ανάγκης εκπόνησης «στο μέλλον ενός χρονοδιαγράμματος αποχώρησης». Ο Τζαφάρι, βέβαια, υποστηρίζεται από τη σιιτική πληθυσμιακή πλειοψηφία, μερίδα της οποίας σαφώς ζητά τερματισμό της κατοχής και εμπλέκεται, με βάση πληροφορίες, στην αντίσταση.

Με δεδομένη την, ήδη, καλλιεργούμενη μεθοδικά ένταση μεταξύ των θρησκευτικών και εθνοτικών κοινοτήτων, το αύριο δε διαγράφεται τόσο λαμπρό για τον «Πρόεδρο».