Τόσα χρόνια τώρα, όλοι τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και κάθε λογής «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης) ήταν υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Τόσο καιρό τώρα, κατηγορούν και δαχτυλοδείχνουν το ΚΚΕ, επειδή ήταν και είναι αντίθετο στην ένταξη αυτή, όπως ήταν και σε οποιαδήποτε άλλη, μαζί και της δικής μας χώρας. Και ξαφνικά, ενώ, με την απόφαση περί έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, η Τουρκία κάνει ένα σοβαρό βήμα για την ένταξή της στην ευρωένωση, σχεδόν όλοι τους - πλην της κυβέρνησης - παρουσιάζονται στενοχωρημένοι και αρνητικοί, κάνουν κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς, μιλάνε για προϋποθέσεις και όρους, που δεν εξασφαλίζονται, κλπ, κλπ. Ακόμη και ορισμένοι κυβερνητικοί παράγοντες εκδηλώνουν έναν κάποιο σκεπτικισμό...

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί μια ακόμη εκδήλωση της απέραντης υποκρισίας και του άκρατου καιροσκοπισμού τους; 'Η, χρειάζεται να σημειώσουμε, ότι παριστάνοντας τώρα τις «απατημένες συζύγους», απλά και μόνο αποδείχνουν τις καλλιεργούμενες από τους ίδιους αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, για την ουσία και το χαρακτήρα της ευρωένωσης των πολυεθνικών;