Το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί έγκαιρα και με σαφήνεια για το συγκεκριμένο σχηματισμό και τους λόγους που δε συμμετέχει. Λόγους που αφορούν στην προέλευση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στη σχέση του με τους θεσμούς και τους κανονισμούς της ΕΕ, στο ιδεολογικό, πολιτικό και καταστατικό του πλαίσιο.

Βέβαια, η συνεργασία και η κοινή δράση τόσο μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων όσο και ευρύτερων αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, κινημάτων και κομμάτων είναι απαραίτητος όρος για την ανάπτυξη των αγώνων και την ανατροπή του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Οσο απαραίτητη και ζωτική ανάγκη είναι αυτό, άλλο τόσο επικίνδυνο και επιβλαβές είναι η συγκόλληση δυνάμεων με διαφορετικές θέσεις, και μάλιστα σε ενιαίο κόμμα, με ενιαία δομή, ιεραρχία και «κόμματα - καθοδηγητές», υπό την ομπρέλα και τις επιταγές της ιμπεριαλιστικής ένωσης που ονομάζεται ΕΕ.

Η δημιουργία του ΚΕΑ εκφράζει την τάση της πλήρους υποταγής στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης. Συνιστά και αντικειμενικά, ανεξάρτητα από υποκειμενικές επιλογές και διακηρύξεις, μοιρολατρική αποδοχή της δύναμης της ιμπεριαλιστικής «νομιμότητας». Το ΚΕΑ, όπως φαίνεται από το μανιφέστο και το καταστατικό του, αρνείται τις κομμουνιστικές παραδόσεις, απορρίπτει τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, εχθρεύεται την κομμουνιστική ταυτότητα και την ιδέα της σοσιαλιστικής προοπτικής.

Μια πρώτη παρατήρηση για το συνέδριο του ΚΕΑ είναι ότι πρόκειται για ένα συνέδριο που διοργανώνεται στα μουλωχτά, τόσο στη χώρα μας όσο και στις άλλες χώρες που υπάρχουν μέλη και παρατηρητές του. Πλήρες πέπλο σιωπής.

Οι πολιτικές θέσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής προς το συνέδριο, που μετά από αυτό θα είναι δεσμευτικές για τα κόμματα που το αποτελούν, διαμορφώνονται εν κρυπτώ, πίσω από την πλάτη των μελών τους! Μόλις πριν από 3 μέρες, στις 5 Οκτώβρη, 3 βδομάδες και κάτι δηλαδή πριν το ίδιο το Συνέδριο, «δημοσιεύτηκε» (στο Internet) μια ελληνική μετάφραση του κειμένου.

Το κείμενο των θέσεων αποτελείται από 4 κεφάλαια:

1. Οικοδομώντας την ειρήνη 2. Ενα άλλο οικονομικό μοντέλο για μια κοινωνική Ευρώπη 3. Ριζοσπαστική και συμμετοχική δημοκρατία 4. Οικοδομώντας Συμμαχίες.

Πρόκειται για ένα κείμενο απολύτως συμβατό με τα κεντροαριστερά σενάρια. Χαρακτηριστική είναι η αντίληψη ότι οι όποιες πιθανές θετικές αλλαγές είναι δυνατές, μόνο αν πραγματοποιηθούν στο επίπεδο της ΕΕ και από την ΕΕ. Το διαπερνά η αγωνία για το μέλλον της ΕΕ, ένα έκδηλο άγχος για το «ΟΧΙ» στα δημοψηφίσματα. Με απλή ανάγνωση διαπιστώνει κανείς πως το ΚΕΑ μετατοπίζεται ακόμη πιο δεξιά. Αυτή πιθανόν να είναι και η αιτία της απόκρυψης του κειμένου.

Ας δούμε, όμως, ορισμένες από τις θέσεις του, ξεκινώντας από την επικαιρότητα και την εισαγωγή.

«Το πρώτο Συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς πραγματοποιείται σε μια πραγματικά εξαιρετική στιγμή: σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την τεράστια πρόκληση να ανοίξουμε έναν νέο πολιτικό και κοινωνικό κύκλο στην Ευρώπη. Από την 1 Μάη 2004 ζούμε σε μια διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ενωση 25 κρατών - μελών», γράφουν στις θέσεις.

Μάλιστα. Το ΚΕΑ δεν είναι μόνο ένθερμος υποστηρικτής της ΕΕ αλλά και της διεύρυνσης. Τι και αν ακόμα και «πολύχρωμες» δυνάμεις αποκάλεσαν «προσάρτηση» τη διεύρυνση; Οι ίδιοι υπερηφανεύονται πως «συμφωνήσαμε θετικά και χαιρετίσαμε την είσοδο 8 νέων χωρών...».

Να υποθέσουμε πως χαιρέτισαν και τις απαγορεύσεις ενάντια στους κομμουνιστές σε αυτές τις χώρες και το απαρτχάιντ των «μη πολιτών» σε Λετονία, Εσθονία, Σλοβενία για τα οποία το «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» τήρησε και τηρεί ένοχη σιωπή;

Αλλά πού να δουν κομμουνιστές! Εδώ δεν είδαν καν τη Σοβιετική Ενωση στην Αντιφασιστική Νίκη, η οποία από όσο καταλαβαίνουμε προέκυψε από τον ουρανό, άντε και με λίγη συμβολή των παρτιζάνων, αφού λένε στις θέσεις τους χαρακτηριστικά:

«Μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, τον νικηφόρο αγώνα των παρτιζάνων και την ήττα του ναζισμού και του φασισμού, φαινόταν δυνατή η εξάλειψη του πολέμου από την Ιστορία».

Τι και αν το ΚΚ Τουρκίας, αλλά και άλλες δυνάμεις της αριστεράς είναι ενάντια στην ΕΕ; Το ΚΕΑ ακάθεκτο: «Υποστηρίζουμε την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά θεωρούμε απαραίτητο να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της και τις δεσμεύσεις της προς την ΕΕ και το διεθνές δίκαιο, περιλαμβανομένης της επίλυσης του κυπριακού προβλήματος, του σεβασμού δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων και τη δημοκρατική επίλυση του προβλήματος του Κουρδικού πληθυσμού».

Μια απλή ανάγνωση του διαπραγματευτικού πλαισίου αρκεί για να δει κανείς πως ζητάν από την Τουρκία να σεβαστεί δεσμεύσεις που δεν έχει αναλάβει κι ούτε της έχει θέσει η ΕΕ!!!

Μια ερώτηση: Γιατί απαλείφθηκε η διατύπωση πως «δεν μπορούμε να παραλείψουμε το ότι θεωρούμε ουσιαστικό την προηγούμενη επίλυση του Κυπριακού» που υπήρχε σε προηγούμενο σχέδιό τους;

Να υποθέσουμε ότι και η δολοφονία του Κούρδου διαδηλωτή στην Κωνσταντινούπολη μια μέρα πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων, το καθεστώς βασανιστηρίων και το άρθρο 96 που απαγορεύει το Κομμουνιστικό Κόμμα αποτελούν μέρος του «σεβασμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων»; Γιατί δε βλέπουμε ούτε την ΕΕ ούτε το ΚΕΑ της να διαμαρτύρονται...

Αν είναι έτσι, γιατί δε λέτε από τώρα «ζήτω και η ένταξη του Ισραήλ», καθότι κατά κει πάει το πράγμα, να τελειώνουμε μια και καλή;

«Θεωρούμε καθήκον μας να εργαστούμε αποφασιστικά για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για τον 21ο αιώνα»!, γράφουν.

Δε νομίζουμε ότι χρειάζεται κανένα ιδιαίτερο σχόλιο εδώ. Είναι παραπάνω από σαφείς ακόμα και για τους ανυποψίαστους...

«Η συμμετοχή είναι η πρώτη σημαντική συμβολή για μια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της πολιτικής, για να διασφαλιστεί πως το αντιδημοκρατικό σπιράλ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και πολέμου θα σταματηθεί... Για μας, ουσιαστική προϋπόθεση για μια άλλη Ευρώπη είναι η οικοδόμηση μιας συμμετοχικής δημοκρατίας», διακηρύσσουν στις θέσεις τους.

Προφανώς, έχουν λόγους να πιστεύουν πως η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δε θα εγείρει ζήτημα πνευματικών δικαιωμάτων ή «κλοπής ιδεών»...

«Είμαστε παγιδευμένοι στους σπασμούς μιας πλήρους κρίσης του νεοφιλελεύθερου μοντέλου και πολιτικής. Είναι μια κρίση που παρατείνεται από τα τέλη του '90 και που έχει προκαλέσει αυξανόμενες ακόμα πιο δεξιές οπισθοδρομικές κοινωνικές και πολιτικές απαντήσεις. Γι' αυτό το λόγο, τα συντηρητικά και δεξιά κόμματα ανασχεδίασαν την πολιτική τους στρατηγική, προσλαμβάνοντας φυσιογνωμίες που συγκεντρώνουν τον ακραίο φιλελευθερισμό, τον αυταρχισμό, τον λαϊκισμό», λένε.

Λάδι, φυσικά, η γραμμή της Σοσιαλδημοκρατίας, οι «τρίτοι δρόμοι» κτλ. Καθόλου παράξενο. Αφού παρεμφερείς οι στόχοι και διατυπωμένη με σαφήνεια η διακαής επιθυμία συνεργασίας με τις «δυνάμεις της αλλαγής»!

Αλλά θα συνεχίσουμε...

***

Την Τρίτη: «Το ΚΕΑ υπέρ μιας ΕΕ ακόμα πιο ιμπεριαλιστικής και επεμβατικής»