Η τραγουδίστρια Σεζέν Ακτσού

Οταν λέμε «Πόλη», εννοούμε την Κωνσταντινούπολη! Και όταν λέμε «Ο ήχος της Πόλης», εννοούμε, κυρίως, το μουσικό ήχο (στο «βάθος», βέβαια, της μουσικής, υπάρχει ο ήχος του ανθρώπου και της πνευματικής και χειρωνακτικής του δραστηριότητας).

Ξεχάστε, όμως, τις τούρκικες μουσικές που έχετε ακούσει, είτε κατ' ευθείαν στα τούρκικα, είτε ελληνοποιημένες! Ο Τούρκος σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν, γεννημένος στη Γερμανία, έκανε μια προσπάθεια να αποκαλύψει τον αληθινό τούρκικο μουσικό ήχο. Εναν ήχο, που πηγάζει, συντίθεται, αλληλοεπηρεάζεται και αλληλοσυμπληρώνεται, από όλες τις φυλές και τις εθνότητες που ζούσαν ή ζούνε στην Τουρκία!

Η ταινία, πρόκειται για ντοκιμαντέρ, ξεκινάει με τα «νέα ρεύματα». Τουρκικό ροκ, ραπ, κλπ. Σιγά σιγά, όμως, μας αποκαλύπτει τον αυθεντικό, τον πραγματικό ήχο της Πόλης! Και παρελαύνουν στην οθόνη οι Τούρκοι και οι Τουρκάλες Τσιτσάνηδες, Βαμβακάρηδες, Παπαϊωάννοι. Η Μπέλλου, η Καίτη Γκρέη, ο Καζαντζίδης... Μια άλλη Τουρκία, δηλαδή. Μια Τουρκία, η οποία ξέρει να μεταφέρει τους καημούς, τους έρωτες, το θάνατο, την ελπίδα στα τραγούδια της.

Δεν είμαι σε θέση να σας πω, αν είναι μόνον αυτοί «οι ήχοι της Πόλης». (Παρότι άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά στην Κωνσταντινούπολη και «καθαρό» πολιτικό τραγούδι). Είδα κάποιους δισταγμούς του σκηνοθέτη να μιλήσει «ανοιχτά». Στην ταινία του έβαλε, βέβαια, και πολιτικά ζητήματα. Το κουρδικό, το γλωσσικό, το μειονοτικό, γενικά. Τη θέση της γυναίκας. Τις δημοκρατικές ελευθερίες. Αλλά και τις δυσκολίες στην ελευθερία της έκφρασης. Πράγμα, που σημαίνει ότι κάποιοι ήχοι ή δε βγήκαν ακόμα στην επιφάνεια ή πνίγονται σε σκόπιμη αφάνεια. (Μην ξεχνάμε πως ο σκηνοθέτης είναι πια «Γερμανός», αφού γεννήθηκε, μεγάλωσε και κατοικεί στη Γερμανία).

Πάντως ό,τι ακούγεται στην ταινία είναι θαυμάσιο. Εστω και αν κάπου έχεις την αίσθηση πως όλα αυτά έγιναν, η ταινία δηλαδή, για να φανεί το ευρωπαϊκό, έστω με κάποιες ιδιομορφίες, πρόσωπο της Τουρκίας. Αφορμή για τη γνωριμία μας με τον μουσικό ήχο της Πόλης, μας δίνει ο Αλεξάντερ Χάκε, μέλος γερμανικού μουσικού συγκροτήματος, που, με το «μικρόφωνο στο χέρι», περιφέρεται στην Ισταμπούλ, συλλέγοντας «ήχους». Ηχους, που βγαίνουν από τα λαρύγγια ή τα όργανα Τσιγγάνων, Κούρδων, Τούρκων...

Εμφανίζονται: Baba Zula, Duman, Replicas, Mercan Dede, Selim Sesler, Aynur, Mϋzeyyen Senar, Sezen Aktsu κ.ά.