Πέμπτη 20 Απρίλη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΛΟΡΕΝΣ ΝΤΑΝΜΟΡ
Libertine

Ο Τζόνι Ντεπ (κέντρο) σε μια σκηνή της ταινίας
Ο Τζόνι Ντεπ (κέντρο) σε μια σκηνή της ταινίας
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τον Τζον Γουίλμοτ, τον Β΄ κόμη του Ρότσεστερ, τον αποκαλούμενο «επαναστάτη», «ακόλαστο», ή «το πιο άγριο και το πιο περίεργο ζωντανό πλάσμα του κόσμου», όπως περιέγραψε ο ίδιος τον εαυτό του, ο οποίος ήταν τόσο αφιερωμένος στην αμαρτία, που «έζησε και πολύ συχνά σχεδόν έφτανε στο θάνατο, μαρτυρώντας γι' αυτή», όπως ειπώθηκε στην κηδεία του, πρέπει να δούμε το ιστορικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε, μεγάλωσε, κινήθηκε και, τελικά, πέθανε ο πολύ ενδιαφέρων κεντρικός ήρωας της ταινίας «Libertine», του Λόρενς Ντάνμορ.

Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, στα 1660, στην εποχή της παλινόρθωσης της βασιλείας, ύστερα από την «πουριτανική παρέμβαση» του Ολιβερ Κρόμγουελ (1599-1658), ο οποίος «πρωτοστάτησε στον εμφύλιο πόλεμο εναντίον του βασιλιά Κάρολου Α΄, τον νίκησε και τελικά τον θανάτωσε με αποκεφαλισμό». (Ο Κρόμγουελ, μετά τη νίκη του, «έλαβε τον τίτλο του Λόρδου Προστάτη, κατήργησε το "Μακροχρόνιο Κοινοβούλιο" (1653) και κυβέρνησε τυραννικά μέχρι το θάνατό του (1658). Μετά το θάνατό του τον διαδέχτηκε ο γιος του Ρίτσαρντ». Δυο χρόνια αργότερα γίνεται η παλινόρθωση).

Της μεσαιωνικής «παρέμβασης» των Κρόμγουελ και της απολυταρχικής περιόδου του Καρόλου Α΄, είχε προηγηθεί η ανθηρή για τα Γράμματα και τις Τέχνες περίοδος της βασιλείας της Ελισάβετ Α΄ (1558-1603). Η γνωστή «ελισαβετιανή περίοδος» έφερε μεγάλους καρπούς στη λογοτεχνία (Σίντνεϊ, Σπένσερ), στο θέατρο (Σαίξπηρ, Μάρλοου, Τζόνσον, Ουέμπστερ, Φορντ), στη μουσική (Μπερντ, Μπουλ, Γκίμπονς, Ντόουλαντ), στην αρχιτεκτονική κλπ. (Η «ελισαβετιανή περίοδος», που χρεώνεται για τις δικές της αμαρτίες, δε συγκρίνεται σε τίποτα με το σκοταδισμό που την ακολούθησε)!

Στα 1660, λοιπόν, βασιλιάς στην Αγγλία γίνεται ο Κάρολος Β΄ (1630-1685), γιος του Α΄. Το 1678 διαλύει το Κοινοβούλιο, αναθέτοντας κάθε έλεγχο στη βασιλική εξουσία! Για να το πετύχει αυτό, ζητάει τη συμπαράσταση των «φίλων» του με επιρροή στην κοινωνία και το λαό (ευγενείς, καλλιτέχνες, κοσμικούς κλπ.). Η «Πουριτανική Επανάσταση» του Κρόμγουελ, όπως έμεινε στην ιστορία, δεν είχε, βέβαια, σε μεγάλη εκτίμηση τις τέχνες και τις ελευθερίες. Ο Κάρολος Β΄, επηρεασμένος και από τη φίλη και σύμμαχο Γαλλία, αλλά και από τους Εγγλέζους που είχαν απαυδήσει με τους πουριτανούς, προσπάθησε να δείχνει φιλελεύθερος και φιλότεχνος. Ο κόσμος εκμεταλλεύτηκε αυτές τις ελευθερίες. Μερικοί, όπως ο Β΄ κόμης του Ρότσεστερ, Τζον Γουίλμοτ, ξεπέρασαν τα όρια.

Τι έκανε, λοιπόν, ο Β΄ κόμης του Ρότσεστερ και έμεινε στην ιστορία, προκαλώντας, 325 χρόνια μετά το θάνατό του, το ενδιαφέρον του κινηματογράφου; Τίποτα ιδιαίτερο! Για ανθρώπους σαν κι αυτόν! Απλώς έσκυψε πάνω στη ζωή και προσπάθησε να τη ρουφήξει! Προσπάθησε να τη ρουφήξει με τέτοια μανία, που στο τέλος τον ρούφηξε εκείνη! Τον βούτηξε από τα πόδια και σιγά σιγά τον έχωσε στην κόλασή της. Εκεί που νόμιζε ότι θα έβρισκε την απάντηση στα σκοτάδια του μυαλού του και στις ανησυχίες της «ψυχής» του. Εκεί που καταλήγουν οι λαίμαργοι. Και οι χαρισματικοί, βέβαια! Οι «αλήτες» εκ πεποιθήσεως!

Ο Β΄ κόμης του Ρότσεστερ, εραστής του καινούριου, δοκίμασε όλες τις γεύσεις του Διαφωτισμού, ο οποίος μόλις είχε κάνει την εμφάνισή του στην Αγγλία! Από όλες τις αρετές, όμως, του Διαφωτισμού, εκείνος περισσότερο διάλεξε την ερωτική ελευθεριότητα. Εκεί έδωσε τη μεγαλύτερη ενεργητικότητά του και αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο του. Χαρισματικό, όμως, άτομο δεν άφησε πίσω τα Γράμματα και τις Τέχνες. Καλλιέργησε τα ταλέντα του και το σπινθηροβόλο πνεύμα του. Το στόμα του και τα γραπτά του έγιναν βέλη, από τα οποία δε γλίτωσε ούτε ο βασιλιάς. Ο οποίος ήταν φίλος του (ο πατέρας του κόμη γλίτωσε το βασιλιά από βέβαιο θάνατο και εκείνος ανταποδίδοντας στεκότανε πλάι στον γιο κόμη σε όλες τις στροφές της ζωής του - και ήταν τόσες πολλές)!

Η ταινία του Λόρενς Ντάνμορ, με εξαιρετικό κινηματογραφικό τρόπο, με μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες (παρουσιάζει μια Αγγλία λασπωμένη και ρεαλιστική που δεν την έχετε ματαδεί), παρακολουθεί την άνοδο και την πτώση του ...Αλκιβιάδη της Αγγλίας. Την άνοδο και την πτώση του προγόνου του Ντόριαν Γκρέι. Ενός ανθρώπου που διάλεξε την πρόκληση για να διαμαρτυρηθεί! Ενός ανθρώπου που δεν άφηνε σπυρί ευχαρίστησης να πάει χαμένο.

Η ταινία με την πολύ καλή φωτογραφία της, τα εξαιρετικά και πιστά στην εποχή και στο θέμα ντεκόρ και κοστούμια της, με τη λειτουργική ηχητική μπάντα της (ήχοι - μουσικές), με τις θαυμάσιες ερμηνείες και τους πολύ καλούς, έξυπνους και πολύ κατατοπιστικούς διαλόγους της, σε παρασύρει στο δικό της κόσμο. Εναν κόσμο που βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Αφού η περίοδος που περιγράφει είναι μεταβατική. Δεν είναι τυχαίο ότι ο λαός της Αγγλίας - και η ιστορία - δείχνει να συμπαθεί τον κόμη, παρότι η ζωή του είναι βουτηγμένη μέσα στη λάσπη. Κρατάει από αυτόν την ανυπακοή του. Τις αντιρρήσεις του σε κάθε τι καθιερωμένο και καθωσπρέπει. Και με αυτή την έννοια ο κόμης είναι ένας επαναστάτης. Είναι ένας από αυτούς που βοήθησαν να αλλάξει ο κόσμος.

Παίζουν: Τζόνι Ντεπ, Σαμάνθα Μόρτον, Τζον Μάλκοβιτς, Ρόζμουντ Πάικ.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ