ΠΕΡΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ: «Γύρω στα τριάντα, δεν έχουν να περιμένουν αξιόλογες μισθολογικές μεταβολές στα επόμενα χρόνια και επιχειρούν να νικήσουν την ανασφάλεια με "έξυπνες" αγορές, πιστωτικές κάρτες και δάνεια. Οσο περνούν τα χρόνια, το κύμα των χρεωμένων νέων, που στην Ευρώπη αποτελεί τραγική πραγματικότητα, φθάνει και στην Ελλάδα. Ο μισθός δεν επαρκεί για νοίκι, πάγια έξοδα και νεανικές "πολυτέλειες" (...) το 89,2% των εργαζομένων ηλικίας 17-24 ετών στην Ιταλία κερδίζουν κάτω από 1.000 ευρώ, όπως και το 64,9% αυτών που ανήκουν στην ομάδα των 25-32. Σχεδόν δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι κάτω των 40 κερδίζουν κάτω από 900 ευρώ. Στην Ισπανία μόνο το 40% των νέων εργάζονται σε δουλειά του επιπέδου τους, ενώ το 50% έχουν συμβόλαια που τους εξασφαλίζουν αμοιβές κάτω των 1.000 ευρώ» (το ρεπορτάζ στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: «Αυτοί που εκλέγονται από το ένα πέμπτο των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, σε δημοκρατίες που τις έχουν αδειάσει από κάθε κοινωνικό περιεχόμενο, αμφισβητούν τη δημοκρατικότητα ενός ηγέτη που εκλέγεται από το σύνολο σχεδόν του λαού. Ασπάζονται όλοι τους το εγχειρίδιο του αμερικανικού Πενταγώνου "δόγμα ασύμμετρου πολέμου κατά της Βενεζουέλας" σύμφωνα με το οποίο ο Τσάβες είναι "η μεγαλύτερη απειλή μετά τη Σοβιετική Ενωση και τον κομμουνισμό"» (ο Ρ. Βρανάς στα «ΝΕΑ»).

ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ: «Ουσιαστικά οι Παλαιστίνιοι τιμωρούνται διότι εξέλεξαν τη Χαμάς. Μια τέτοια συλλογική τιμωρία είναι, φυσικά, παράνομη υπό το διεθνές δίκαιο. Είναι ένα ανήθικο όπλο ενάντια σε έναν καταβεβλημένο και κατεχόμενο λαό. Η διακοπή στη ροή της βοήθειας προς τη Δυτική Οχθη και τη Γάζα σημαίνει ότι υπάρχουν ελλείψεις σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα. Αν αυτή η πολιτική συνεχιστεί θα οδηγήσει σε θεσμική και κοινωνική κατάρρευση» (το άρθρο σε «Financial Times» / «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).