Ματιέ Αμαρλίκ και Κατρίν Ντενέβ

Μια κακομαθημένη νέα γυναίκα διψάει να ευτυχήσει! Κάνει απόπειρες να ευτυχήσει. Τίποτα, όμως, δεν της βγαίνει! Στην προσπάθειά της να βρει «τι έφταιξε», κάνει μια αναδρομή στις μνήμες της. Στη ζωή της, δηλαδή. Και μας γνωρίζει τους τρεις άντρες οι οποίοι την πλησίασαν και τους πλησίασε. Κανένας τους, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα της - τέταρτος άντρας - δεν ήταν ικανός από μόνος του να τη «γεμίσει». Προσθέτοντας, όμως, τον έναν πάνω στον άλλον, παίρνοντας τις αρετές του ενός και πολλαπλασιάζοντάς τες με τις αρετές του άλλου, προκύπτει, τελικά, ο τέλειος, ο ιδανικός για εκείνη, άντρας! Σε έναν, πάντως, δε συναντάς όλες μαζί τις αρετές! Και τους τρεις μαζί, δεν μπορείς να τους έχεις! Να η δυστυχία της αστής νέας γυναίκας! Η οποία τα θέλει όλα!

Είναι αυτό πρόβλημα; Σας είπα! Η ταινία είναι πέρα για πέρα αστική! Γιατί, ενώ λαμβάνει υπόψη της την επιθυμία του ανθρώπου, της ηρωίδας στη συγκεκριμένη περίπτωση, να ευτυχήσει, δεν αντιλαμβάνεται ή κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται, πως οι «τέλειοι» οι «ιδανικοί» άντρες δεν μπορεί να υπάρξουν σε μη «τέλειες», σε μη ιδανικές «κοινωνίες». Η ηρωίδα, και η ταινία, παραγνωρίζει αυτή την αρχή και κυνηγάει ανεμόμυλους!

Ομως, δεν μπορείς να μη συγκινηθείς με το αδιέξοδο αυτών των ανθρώπων. Ιδιαίτερα όταν έχουν αγνές προθέσεις. Οταν αναζητούν τη χαρά. Και η ηρωίδα, έστω αστή κακομαθημένη, τη χαρά κυνηγάει!

Η ίδια ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί στο μυαλό της ηρωίδας επικρατεί, σκόπιμα εδώ, και στη σκηνοθεσία. Ο Αρνό Ντεσπλεσίν ξέρει γιατί η καρέκλα έχει τέσσερα ποδάρια! Ομως, δεν έχει καμία διάθεση να ανοίξει τέτοια κουβέντα. Περιορίζεται σε μια χαριτωμένη διήγηση μιας «πονεμένης» ιστορίας. Αλλά, επειδή απευθύνεται σε νοήμονες, κρατάει τα προσχήματα. Δεν κάνει δράμα, να πλαντάξουμε στο κλάμα! Κάνει ένα, ας το πούμε έτσι, αναρχικό, στη φόρμα και στο περιεχόμενο, μελόδραμα. Και επειδή είναι ικανός, έχει στιλ, καταφέρνει να δείχνει η ταινία του και σαν κριτική, και σαν καταγγελία, και σαν... Στο τέλος, βέβαια, βγαίνεις συγκινημένος, αλλά το ίδιο άδειος ή το ίδιο γεμάτος, όπως ήσουν τη στιγμή που μπήκες στην αίθουσα. Αφού και η κοινωνική, αν υπάρχει τέτοια, κριτική της ταινίας, γίνεται ακροθιγώς! Σαν κάποιος να διηγείται ένα αντιγραφειοκρατικό ανέκδοτο! Πάντως - δείτε αντίφαση! - είναι καλός κινηματογράφος. Εξυπνος!

Παίζουν: Εμανουέλ Ντεβός, Ματιέ Αμαρλίκ, Κατρίν Ντενέβ, Μορίς Γκαρέλ, Τζέφρι Κάρεϊ, Βαλεντίν Λελόνγκ.