Τραγική είναι η εικόνα που αντικρίζουν από χτες το πρωί οι Θεσσαλονικείς. Το γκρίζο χρώμα της στάχτης υπάρχει στη θέση του περιαστικού δάσους. Τα 3/4 του μοναδικού πνεύμονα ζωής της πόλης έχουν καταστραφεί. Οι ευθύνες του κράτους και της κυβέρνησης για την απουσία κάθε πρόληψης, αλλά και για τις μεγάλες καθυστερήσεις και την έλλειψη συντονισμού στο έργο της κατάσβεσης είναι μεγάλες. Το σχέδιο αντιμετώπισης της φωτιάς αποδείχτηκε ότι ήταν ένα απλό σχεδιάγραμμα επί χάρτου. Οσον αφορά την υποδομή οι ελλείψεις χαρακτηρίζονται περισσότερο από τραγικές.

Σε συνέντευξη που έδωσε χτες ο δήμαρχος Πανοράματος χαρακτήρισε ως θαύμα το γεγονός ότι η φωτιά δεν έκαψε τις κατοικημένες περιοχές. "Ενα αόρατο χέρι μας προστάτευσε", είπε χαρακτηριστικά. Ομως οι κάτοικοι της Τούμπας, του Ρετζικίου και του Πανοράματος, που κινδύνευσαν άμεσα, δεν εμπιστεύτηκαν στην τύχη τη ζωή και τα σπίτια τους, αλλά στην πολιτεία, η οποία όμως τους εξαπάτησε γι' αυτό και όλοι σ' αυτή την πόλη την καταγγέλλουν.

Ο "Ρ" την Κυριακή το απόγευμα και τη Δευτέρα βρέθηκε πολλές φορές μπροστά σε συμβάντα που αποδεικνύουν την έλλειψη κάθε συντονισμού των δυνάμεων καταστολής της φωτιάς. Ισως και τα κέντρα να ήταν τόσα που δε συντονίζονταν μεταξύ τους.

Το Συντονιστικό "ξύπνησε" αργά. Οπως μας έλεγαν τα μέλη των πρώτων συνεργείων από τους δήμους της Δυτικής Θεσσαλονίκης μέχρι τις 6 το απόγευμα δεν είχαν λάβει ειδοποίηση να μεταβούν στο χώρο της φωτιάς. Αξίζει όμως να αναφέρουμε δύο δείγματα της κυβερνητικής ανεπάρκειας.

Περίπτωση πρώτη: Από τις 6 το πρωί της Δευτέρας άρχισαν τα αεροπλάνα να κάνουν ρίψεις και αφού στο μεταξύ η φωτιά είχε κάψει όλη νύχτα 10.000 στρέμματα. Μετά τις 8.30 περίπου τα αεροπλάνα έφυγαν, γιατί ο άνεμος δυνάμωσε και δεν μπορούσαν να προθαλασσωθούν, αφού στο μεταξύ κατόρθωσαν να περιορίσουν το κύριο μέτωπο της φωτιάς. Οι επίγειες δυνάμεις, που θα έπρεπε να επέμβουν αμέσως, για να θέσουν τελείως υπό έλεγχο τη φωτιά, καθυστερούσαν. Το αποτέλεσμα ήταν σε μία ώρα να δυναμώσουν οι εστίες και να πάρουν και πάλι ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ιδιαίτερα στη Μαλακωπή γίναμε μάρτυρες της τραγικής καθυστέρησης επέμβασης των δυνάμεων πυρόσβεσης. Το πρώτο πυροσβεστικό όχημα φάνηκε μόνο όταν η φωτιά πήρε διαστάσεις που ήταν αδύνατο να ελεγχθεί λόγω του ισχυρού αέρα που είχε αρχίσει να φυσά. Αλλά και για δύο ώρες μετά την αναζωπύρωση της φωτιάς δεν υπήρχε κανένα μηχάνημα για να σχηματίσει αντιπυρική ζώνη σε μια έκταση από ξερόκλαδα και να εμποδίσει έτσι τη φωτιά που λίγο αργότερα θα απλωνόταν προς το συνοικισμό Κωνσταντινουπολιτών.

Περίπτωση δεύτερη: Από τη μία έως τις πέντε το απόγευμα το Πανόραμα κινδύνευσε πολλές φορές να καεί. Βρεθήκαμε στο Πάρκο Μ. Μερκούρη, που οι φλόγες το τύλιξαν λίγο πριν τις δύο το μεσημέρι. Η φωτιά τύλιγε και τα γύρω σπίτια, οι κάτοικοι που κινδύνευαν, έντρομοι τα εγκατέλειπαν, δεν υπήρχε όμως ούτε ένα όχημα να προσφέρει κάποια βοήθεια. Το ίδιο έγινε στις τέσσερις η ώρα στην οδό Καμπουρίδου, όπου οι φλόγες τύλιξαν τα σπίτια και υπήρχε κίνδυνος για τους ανθρώπους. Το όχημα ήρθε και πάλι πολύ αργά.